เข้าทำนอง "ของของใครของใครก็ห่วง ของใครใครก็ต้องหวง ห่วงใยรักใคร่ถนอม...." เลยนิ รัตนโกสินทร์ศก เนาะ....

ชอบตรงท่อนท้ายสุด ขออนุญาตลอกมาวางตรงนี้นะ

เข้าทำนอง "ของของใครของใครก็ห่วง ของใครใครก็ต้องหวง ห่วงใยรักใคร่ถนอม...." เลยนิ รัตนโกสินทร์ศก เนาะ....

ชอบตรงท่อนท้ายสุด ขออนุญาตลอกมาวางตรงนี้นะ

แหะๆ..."ของของผม  ผมก็ต้องห่วง"... ครับ อ.ส พิณแก้ว 

ขอบคุณครับ

"ไม่ใช่ชน...คนแรก...ที่แหวกม่าน
มาพบพาน...อักษร...สุนทรศิลป์
หลงและรัก...อักขระ...แก้วกวิน
ขอเป็นดิน...หินสะเก็ด...แห่งเม็ดคำ

เพียงสื่อสาร...ผ่านนาม...ของความเชื่อ
ที่หลงเหลือ...จากเมื่อวาน...อันต้อยต่ำ
กับผลึก...หมึกที่...สาดสีดำ
บนกระดาษ...วาดซ้ำ...อยู่ร่ำไป

และความเชื่อ...เหลือปัน...มาวันนี้
ศรัทธาที่...มีกานท์...จึงขานไข
ฝากบันทึก...นึกฝัน...เขียนทันใด
เพียงเก็บไว้...ให้วันอื่น...เปิดชื่นชม

ทุกบทเบื้อง...บอกเรื่องเล่า...แก่ชาวโลก
สุขเศร้าโศก...ไหวหวาน...ผสานผสม
ห้วงความคิด...ปริศนา...แห่งอารมณ์
กับความโง่...โสมม...อุดมการณ์

จากถ้อยคำ...ความฝัน...ของวันนี้
ผ่านลานรส...บทสี...กวีสาร
รวมความรัก...ความฝัน...ของวันวาร
ระบายลาน...นานเนือง...เป็นเรื่องราว

กาลครั้งหนึ่ง...พึ่งผ่าน...ไม่นานนัก
มีคนตัก...สีสาด...กระดาษขาว
สร้างบันได...ไต่สรวง...ถึงดวงดาว
เพื่อมากล่าว...เล่านิทาน...อันหลอกลวง"

ร.ศ.

บางทีโลกก็หลอกลวงเรา...บางทีเราก็หลอกลวงโลก...และบางทีเราก็หลอกตัวเอง!

   แต่หลาย ๆ ที เราก็เชื่อตัวเอง