พบกวีซีไรต์ 2550

ประมวลภาพถ่าย "งานเสวนา(ว่าที่)กวีซีไรต์ 2550"

ขอเปิดตัวด้วยป้ายจิ๋วๆ
สังเกตดีๆจะเห็นคุณ ชมัยพร แสงกระจ่าง อยู่ริมขวา
(นายกสมาคมนักเขียนคนปัจจุบันนี่เนอะ)

ตอนแรกรู้ข่าวจากประกาศหน้าลิฟต์ชั้นล่าง
ก็เลยเดินขึ้นไปหา ศูนย์วรรณคดีศึกษา ปรากฏเจ้าหน้าที่ภาคอื่นก็ไม่รู้ว่าศูนย์นี้อยู่ที่ไหน สุดท้ายโทรไปถามได้ความว่า นิสิตปกติก็เข้าร่วมฟังได้เอาเมื่อบ่ายนิดๆ ... โชคดีจังที่วันนั้นว่าง ...

ไม่ได้ตั้งใจถ่ายแก้วน้ำนะจ๊ะ
คนซ้าย : แมงมุมมอง ของ พรชัย แสนยะมูล
คนขวา : โลกในดวงตาข้าพเจ้า ของ มนตรี ศรียงค์
คนกลาง : ใคร??? อนาคตกวี???

ไม่ได้ตั้งใจถ่ายดอกไม้นะเออ
คนซ้าย : หมู่บ้านในแสงเงา ของ โกสินทร์ ขาวงาม
คนขวา : เก็บความเศร้าไว้ให้พ้นมือเด็กๆ และ ลงเรือมาเมื่อวาน ของ ศิริวร แก้วกาญจน์

... กวีเรียงตัว ...

คุณ โกสินทร์ ขาวงาม ... กวีศิลปินผู้เขียนเรื่องเกี่ยวกับ"แม่"
และ คุณ มนตรี ศรียงค์ ... กวีพ่อค้าก๋วยเตี๋ยวที่หาดใหญ่

คุณ ศิริวร แก้วกาญจน์
กวีไร้ฉันทลักษณ์ซึ่งทะลวงเข้ามาสู่สนามซีไรต์ได้ถึงสองเล่ม
ไปดูปีก่อนๆ ก็จะเห็นชื่อท่านนี้เข้ารอบด้วย
แต่ต้องขออภัยที่เจ้าของไดยังไม่ได้อ่าน เหอๆ

โดยรวมหัวข้อการเสวนา
จะเป็นไปในเรื่อง
การนำเสนองานเขียนของกวีแต่ละคน

ได้มีโอกาสฟังกวี
อ่านบทกวีของตนเอง

และประเด็นที่เน้นหนักคือ
การมีฉันทลักษณ์
และการไร้ฉันทลักษณ์

อันที่จริงทุกคนต่างตรงกัน
ว่าบทกวีไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในฉันทลักษณ์
เราทุกคน(ซึ่งอยู่ ณ ห้องเสวนา)
ต่างคิดว่ามันคือเปลือก คือเสื้อผ้าอาภรณ์
ชอบก็ใส่ ไม่ชอบก็ไม่จำเป็น
สำคัญคือใจความ..และการสื่อสาร

ทั้งที่เราคิดเช่นนั้น
แต่สภาพสังคมกลับไม่เป็นเช่นที่เราคิด
คุณ ศิริวร แก้วกาญจน์
ชี้ประเด็นให้เห็นว่า
ปัจจุบัน การประกวด ประชันบทกวี
ครอบคลุมอยู่แค่วงการของผู้เล่นฉันทลักษณ์
หรือแม้แต่การส่งบทกวีลงตีพิมพ์แก่สำนักพิมพ์ก็ตาม

ท้ายที่สุดเราก็ได้มติเป็นที่พอใจว่า
ฉันทลักษณ์ก็คือรูปแบบหนึ่ง
ไม่ใช่ทั้งหมดของบทกวี
และคุณ ชมัยพร แสงกระจ่าง
ก็ได้เก็บประเด็นด้านข้อจำกัดในการประกวด
ไปให้คณะกรรมการรางวัลพานแว่นฟ้า พิจารณา

แต่ในส่วนอื่นๆ เช่น การที่สำนักพิมพ์มักเลือกบทกวีมีฉันทลักษณ์ลงตีพิมพ์ ก็คงต้องค้นหาวิธียืนหยัดกันต่อไป สำหรับผู้ใฝ่ใจในการไร้ฉันทลักษณ์อย่างแท้จริง