""เป็นไปตาม ยุคเทิด ทูนเงินตรา

เพิ่มยศฐา อนาคต คงสดใส

เลือกเรียรร่ำ กรำท่อง.คล่องขึ้นใจ

แบบบ้าใบ้ บอบอ ก็ว่าดี

..งานไร่สวน ชวยทำ ตัวดำออก

ผิวถลอก.มือหนา.อำลาหนี

นั่งห้องแอร์ อบเชย.ชื่นชีวี

เป็นวิถี.ยินยอม.ยกเยินยอ

..ปริญญา.หัวกุด.ดุดท้ายเน่า

ปัญญาเขลา.โดดเด่น เช่นนั้นหนอ

เรียนจนถึง ดอกเตอร์ เห่อให้พอ

เรียกคุณพ่อ..ว่าเต่า ไม่เท่าทัน

..แขนขาอ่อน งานอีก เลือกงานอวด

เลยต้องชวด ตกงาน.นานมหันต์

แบมือขอ.เงินใคร.มาใช้กัน

สู้บากบั่น..ยอมลูก.เลี้ยงบำเรอ..

ผลจาก  "การศึกษาหมาหางด้วน"

ที่ยั่วยวนจนลืมตัวลืมเชื้อแถว

เรียนจบแล้วแต่ปัญญาต่ำกว่าแมว

จึงเข้าแถวล่องลอยไป..ไม่ทำงาน

ระบบการศึกษาน่าอนาถ

สอนให้ใจเป็นทาสอนาถเหลือ

สอนให้งอมืองอเท้าอยู่เป็นเบือ

สอนให้เบื่อดูถูกการทำงาน

เศร้า..จริงๆค่ะ

จะแก้กันอย่างไร..อยู่อย่างนี้บ้านเมืองไม่รอดแน่

.. ศึกษาศาสตร์ สำเร็จ.สูตรเคลัดลับ

คร่ำเคร่งกับ.ตารา.อาขยาน

กวดวิชา.เกลื่อนเมือง เฟื่องเบิกบาน

ให้ลูกหลาน.สอบเข้ามหาลัย

..ศิลธรรม..วิชา น่ากลัวแท้

มองเป็นแค่..กระดาษ.อนาถไหม

จึงเกิดศึก..สงคราม หยามน้ำใจ

ทั้งจุดไฟ เผาเมือง.ขุ่นเคืองแค้น

..หน่อยคงเหมือน.เพื่อนบ้าน.ผลาญสิ้นเชื้อ

ตายเป็นเบือ.สดศพ กลบหลายแสน

ลำบากทั่ว ทุกหน้า ธาราแดน

ชาติอื่นแม้น เขาเห็น คงหัวเราะ..

-------------

.

เพียงหวังจะเฟื่องฟุ้ง                  หรือจึงมุ่งมาศึกษา

เพียงเพื่อปริญญา                      เอาตัวรอดเท่านั้นฤๅ

แท้ควรสหายคิด                        และตั้งจิตร่วมยึดถือ

รับใช้ประชาคือ                         ปลายทางเราที่เล่าเรียน

โดย คุณนเรศ นโรปกรณ์

การศึกษา เอาไว้หา  รับประทาน

งบมีอยู่  ดูชื่นบาน  ผลาญสนุก

คนฉลาด  ก็คงอาจ   จะเป็นทุกข์

คนโง่งม  เฝ้าจมจุก  รุกไม่เป็น

(คนฉลาดทาสความคิด  คนวิปริตจิตเป็นทาส)

เลี้ยงลูกให้สบายมาแต่ต้น

ไม่รู้จักฝึกฝนเป็นพื้นฐาน

ลูกเติบใหญ่ไม่รู้ไม่สู้งาน

อย่างนี้แล้วทุกท่าน...จะโทษใคร?

งานว่างคนคนว่างงาน..ว่างคนงาน

เปิดทางผ่านม่านพม่าลาวเขมร

จนเต็มบ้านเต็มเมืองไร้กฏเกณฑ์

กรรมหรือเวรก็ไม่รู้..ดูกันต่อไป

ถึงเวลาหยุดสักนิดคิดกันใหม่

สอนลูกให้รักทำงานประสานผล

อย่าเลี้ยงปล่อยลอยชายจะอายคน

และอับจนวันหน้าอนาคต

ตดของใคร  ใครนั้น  จะหันบอก

มันก็ออก  ของมัน  อยากอั้นตด

สังคมวาง  สร้างไว้  รู้ในรส

เรื่องทั้งหมด  เกิดมา  หาไม่พบ

อึของใคร ของมัน เช่นนั้นรึ

หัวเราะหึ งอหาย หลายตลบ

อึแล้วทิ้ง เที่ยวถ่าย อย่าได้คบ

คงขาดงบ ว่างงาน รำคาญใจ

อึของใคร  ไหนหนา  มาถ่ายทิ้ง

หมารีบวิ่ง  แย่งกัน  สนั่นไหว

เสียงกัดกัน  ลั่นเมือง  เรื่องนี้ไง

งบของใคร  ของมัน  นั่นละนะ

    งานว่างคน บ่นกัน ทุกวันนี้

บางแห่งมี เนืองนอง กองขยะ

บ้างก็บ่น ทำได้...อย่างไรวะ!

ทิ้งกันดะ กลาดเกลื่อน เชียวเพื่อนเอ๊ย!

งานว่างคน..เพราะทำตนเป็นคนว่าง

ปล่อยให้ร้างค้างใจไม่หยิบฉวย

ไม่รักงานจึงใจไม่อำนวย

อยู่อย่างรวยทั้งที่ไม่มีกิน

งานว่างคนจนมีใช้ชีวิต

ธุรกิจเงินทองต้องถวิล

ความเกียจคร้านอับจนเป็นมลทิน

หาทรัพย์สินอย่าห่างงานว่างคน

มีอาชีพไม่ทำอาจลำบาก

ต้องทุกข์ยากขาดทรัพย์เกิดสับสน

เมื่อไม่คิดเป็นหนึ่งคือพึ่งตน

จึงยากจน ตลอดศก เพราะตกงาน

มีขยะมากมายรอให้ขน

มีถนนรอซ่อมรายล้อมบ้าน

มีคนจนรอให้รัฐเร่งจัดการ

แต่รัฐบาลใช้เวลาล่าเสื้อแดง

จะทำงาน  การใด  ให้มันโง่

คอยเฮโร  กันไป  ไม่แสลง

รับเงินม็อบ  มอมให้  ไม่ออกแรง

รวยยกแผง  ดีกว่า  หางานทำ

งานรับจ้าง ทั่วไป ไม่สะดวก

จึงพาพวก ในซุ้ม รุมขย้ำ

คือรีดไถ ไม่เว้น เป็นประจำ

ชอบลูบคลำ แอบซุ่ม...ดักอุ้มคน.... ( เฉพาะคนมีกะตังค์)