โหมกระหน่ำ ซัดสาด ไม่ขาดสาย

ความโหดร้าย ปะทะชีวิต ไม่คิดฝัน

คนล้มหาย สัตว์ตายจาก วิบากพลัน

มหาภัย วิบัตินั้น มันติดตา !!!!



แต่สายธาร น้ำใจไทย ไม่เคยขาด

ใสสะอาด จากแดนสรวง ร่วงสู่หล้า

ชุบชีพฟื้น คืนชีวิต คืนชีวา

ต่างศรัทธา ต่างพ่อแม่ แต่ก็ไทย



จึงสองมือ หนึ่งใจ จึงผสาน

เป็นกำแพง แห่งตำนาน กาลสมัย

ปะทะคลื่น ไหลเชี่ยว ด้วยเกลียวใจ

ที่ถักทอ เป็นสายใย ไทยด้วยกัน



เคยเป็นพวก เคยเป็นพ้อง แบ่งน้องพี่

แบ่งศรัทธา แบ่งเสื้อสี ที่เดียดฉันท์

แต่มหา ธารนที ธารสายนั้น

อาจทำลาย สิ่งปิดกั้น ใจฉันเธอ



จึงใจเปิด รับใจ ไม่ปกปิด

ใจจะสื่อ แทนชีวิต ไม่ผิดเผลอ

ใจจะจำ ใจจะจ้อง ใจจะเจอ

สิ่งที่ใจ นั้นเคยเพ้อ จะเจอมัน



แสงอรุณ แห่งวันใหม่ จะใสสว่าง

จะเปล่งแสง นำทาง ทางความฝัน

แสงจะส่อง น้ำจะหาย มลายพลัน

แต่น้ำใจ จะไม่ตัน กั้นทางใจ






"แต่น้ำใจ จะไม่ตัน กั้นทางใจ"




ศุภประดิษฐ์ รอดเจริญพันธ์

16/10/53