มาเยี่ยมเว็บสมาคมฯ ครับ

ถือโอกาสนำบทกวีและข้อเขียนมาโพสต์ร่วมแลกเปลี่ยนกันอ่าน

ปรากฏว่าข้อเขียนเรื่อง "เวียงคอกช้างดิน ๒๕๕๑  หรือกรุงเทพมหานคร (ร้าง) ในอนาคต!" โพสต์แล้วข้อความขึ้นไม่ครบ แถมหน้าจอขยายเกินขนาด แก้ไขครั้งที่สองก็ยังเหมือนเดิม  มือใหม่หัดขับไอทีก็เลยจนปัญญาจะแก้ไข  ต้องขออภัยด้วย

  -นิโรธนิรทุกข์สนุกสนาน-

ทุกข์-  ที่ต้องตากแดดตากฝน
ไม่รู้ตน ไม่ลึกในใจคนอื่น
อดตาหลับขับตานอนตอนค่ำคืน
เดี๋ยวลุกยืนเดี๋ยวลงนั่ง คอยฟังคำ

สมุทัย-  ตะโกนด่าหน้าสลอน
มันยอกย้อนมึนงงจนหลงถลำ
อ้างเหตุ อิงกรอบความชอบธรรม
เข้าครอบงำนำไปในทางยับ

นิโรธ-  นิรทุกข์สนุกสนาน
มีอาหารบ้านช่องพร้อมห้องหับ
บ่มสติปัญญารู้ระงับ
เฝ้ากำกับครองใจไม่พลาดพลั้ง

มรรค-  ทอดยาวก้าวกว้างออกอย่างนั้น
มิลองหันมองหาแลหน้าหลัง
ไปปัดกวาดบ้านเรือนซึ่งเปื้อนจัง
แล้วลงนั่งภาวนา ทำสมธิฯ  

อริยสัจสี่เคยมีสอน

พร่ำบ่นวอนทุกทิวาหาสติ

พอมารเข้าสิงใจบรรลัยริ

อริยะแตกปริจิตพิการ

เมื่อมืดหม่นมัวใจไม่รับรู้

มรรคของตูคือรูเลี้ยวลากเขี้ยวผ่าน

นิโรธ ทุกข์ สมุทัย น่ารำคาญ

เรื่องนิพพานเก็บไว้ .. ข้าไม่ฟัง !

พิกกาจู้ แจกอรรถ วิผัสสา

พิมบงกช รจนา เส้นขนาน

อักษราธิปไตย...ดอกไม้บาน

อ่านใจอ่านใจเขาใจเราเอง

"ธมกร"

ทุ่งสักอาศรม