ทานชอบชูกอบเกื้อ            หนุนนำ
   บุญส่งคงเพราะกรรม                เสกสร้าง
   ความดีที่กระทำ                       เสริมต่อ
   ทุกชาติขอไกลร้าง                   นรก  อเวจี

        วาจาถือสัตย์ไซร้                 ในตน
   คนย่อมนิยมคน                         เที่ยงแท้
   สังเกตเกิดเหตุผล                     ครวญใคร่
   ใครเหน็บจะเจ็บแล                    ชอกช้ำ  อุรา

        ครองตนคนอื่นได้                 ดิบดี
   สมสั่งบารมี                               มากไว้
   ตกถึงถิ่นฐานใด                         เขาย่อม  ดูแล
   ยืนหยัดอยู่ยงได้                         ตราบสิ้น  วายปราณ

       ประพฤติยึดชอบไว้                 ใจเตือน
   สม่ำเสมอเหมือน                        แม่น้ำ
   นานปีกี่แรมเดือน                        ไหลเรื่อย
   มิเปลี่ยนไหลเวียนซ้ำ                   ยอกย้อน  หวนคืน