 |
| หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
 | |
(สำหรับผู้ที่ส่งทางเว็บบอร์ด) ส่งได้ทุกระดับการประกวด (สำหรับผู้ต้องการส่งทางอีเมล ส่งได้ที่): info_thaipoet@yahoo.com (สำหรับผู้ต้องการส่งทางไปรษณีย์ ส่งได้ที่): (ขอความกรุณาส่งผ่านช่องทางใดช่องทางหนึ่ง เพียงช่องทางเดียวเท่านั้น หัวข้อการประกวดประจำเดือนตุลาคม (16 ต.ค.-15 พ.ย.52 ประกาศผล 30 พ.ย.52) ผลการตัดสินรอบชิงชนะเลิศ และการมอบรางวัลทั้งหมด อ่านรายละเอียดร้อยกรองออนไลน์ครั้งที่3 ได้ที่นี่ คลิก...
| |
ผู้ตั้งกระทู้ webmaster :: วันที่ลงประกาศ 2009-10-21 20:27:38 |
| [1] 2 ถัดไป >> |
ความคิดเห็นที่ 1 (1997570) | |
ภาพที่เราหลงลืม (อีกรอบนะครับ เพื่อความสวยงาม) อเนกอนันต์พัลวันมิรู้สิ้น ดวงชีวินทิ้งกายไม่คลายจิต ปรารถนากามสุขทุกชีวิต ธรรมสิทธิ์จึงดับพลันในสันดาน แม้นกระดูกพูนพะเนินกว่าเนินเขา ยังมัวเมาเศร้าสุขสนุกสนาน แม้นทุกข์เร้าเคล้าคลุกแทบคลุกคลาน ยังชำนาญทุกข์ทนด้วยตนเอง เกิดแสนชาติมีชาติไหนที่ไม่ตาย เสื่อมสลายแตกทำลายอยู่คร่ำเคร่ง บ้างเป็นเปรตบ้างเป็นคนอลเวง ยิ่งวังเวงหากระลึกลองนึกย้อน รู้แก่ใจต้องมลายวอดวายแน่ อย่าคอยพ่อรอแม่ลับแลก่อน สุดท้ายเธอนอนบนเพลิงเชิงตะกอน และไฟฟอนลามกายละลายกมล แต่พอมารพาลทักชักไหวหวั่น สะท้านสั่นพรั่นพรึงตะลึงฉงน สูญเสียจิตผิดธรรมความเป็นคน จึงต้องทนหม่นคล้ำซ้ำซ้ำไป เธอวนไปเวียนมาอยู่ท่านี้ ตลอดปีตลอดชาติอสงไขย นับไม่ถ้วนอีกคำนวณก็ป่วนใจ กระทั่งธรรมอันเกรียงไกรไม่มาเยือน อเนกอนันต์พัลวันมิรู้จบ ละเลงภพทบชาติกันกลาดเกลื่อน ตะกายว่ายเป็นควายโคจนโลกเลือน ยังฟั่นเฟือนแกล้งโง่จนโลกลืม ! | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สุกลอน (boom-tour-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2009-10-22 08:28:56 | |
ความคิดเห็นที่ 2 (1998768) | |
โคลงสี่สุภาพ จินตนาการ คิดถึงควรเอ่ยเอื้อน ออกมา นาย ธีรศักดิ์ จันทรเกิด ระดับอุดมศึกษา 147/15หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ 222 ตำบลไทยบุรี อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช80160 หอ17 ห้อง111 โทร085-0688131 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ธีรศักดิ์ วันที่ตอบ 2009-10-26 09:51:01 | |
ความคิดเห็นที่ 3 (1998770) | |
โคลงสี่สุภาพ จินตนาการ กรองมาศกรึงจิตน้อม วันทนา ครั้นสดับโอวาทซ้อง สรรเสริญ อำไพโอภาสพ้น พันแสง สืบสาวเอาแต่เบื้อง บุพกาล พ่อเอย ตรรกะวิภาษน้อม โดยนัย เปิดสิ่งที่ปิดด้วย โดยวิธี นาย ธีรศักดิ์ จันทรเกิด ระดับอุดมศึกษา 147/15หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 โทร085-0688131 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น นาย ธีรศักดิ์ จันทรเกิด วันที่ตอบ 2009-10-26 09:53:00 | |
ความคิดเห็นที่ 4 (1998783) | |
การประกวดร้อยกรองออนไลน์ สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 3 ประจำปี 2552 ประจำเดือน ตุลาคม กระทู้ จิตสำนึก บ้านเมืองช่างเคืองขุ่น ต่างวายวุ่นมุ่นตัณหา เสียงปืนกลืนประชา เสียงด่ารบกลบเสียงธรรม์ ทุกมือถืออาวุธ เข้าเร่งรุดจุดหำหั่น เหตุการณ์ผลาญชีวัน บั่นรกรากซากแผ่นดิน แผ่นฟ้าน้ำตาช้ำ ถึงแผ่นน้ำซ้ำราคิน แผ่นภพต้องจบสิ้น แผ่นโลกดิ้นรินอบาย เริ่มแรกแทรกอำนาจ ผู้นำชาติวาดจำหน่าย เปิดโชว์นโยบาย ขายแผ่นดินรับสินบน ชีวิตเดินผิดเภท โกงประเทศสังเวชตน ศรัทธามาปราบปล้น คนจัญไรใจอัปรีย์ แม้สัตว์เดียรัจฉาน ยังรู้การงานหน้าที่ สัตย์ซื่อสื่อความดี วิถีสัตว์น่าศรัทธา กำเนิดเกิดเป็นคน ประเสริฐล้นเหนือหมูหมา สำนึกที่ตรึกตรา น่าอายหมาน่าบัดสี จิตสำนึกผนึกชาติ ประชาราษฎร์วาดวิถี เสริมทางสร้างความดี มีสัจจาคำว่าคน หลักการประสานค่า เชิดธรรมมามหาชน ต่อมใต้สมองตน เปี่ยมล้นรักภักดิ์ดินแดน รู้รักสมัครมั่น เลือดไทยนั้นหมั่นหวงแหน จิตสำนึกผนึกแน่น หวังทดแทนหนี้แผ่นดิน ประพันธ์โดย..... เด็กชายแมน คล้ายสุวรรณ มัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสุวรรณารามวิทยาคม เขตบางกอกน้อย จังหวัดกรุงเทพมหานคร 10700 โทร 087 - 5131969
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น เด็กชายแมน คล้ายสุวรรณ วันที่ตอบ 2009-10-26 10:24:41 | |
ความคิดเห็นที่ 5 (2000904) | |
จิตสำนึก บนเส้นทางชีวิต มีดวงจิตลิขิตเขียน ทุกข์สุขผลัดหมุนเวียน ย่อมแปรเปลี่ยนตามเวลา ดีชั่วตัวกระทำ ผลของกรรมน้อมนำมา ทำดีย่อมปรีดา ทำชั่วช้าย่อมอับจน หนทางของชีวิต ให้พินิจคิดเหตุผล จะสุขหรือทุกข์ทน ควรทำตนเป็นอย่างไร ได้ชื่อว่ามนุษย์ ประเสริฐสุดเหนือสิ่งใด ตั้งมั่นทำดีไซร้ สร้างจิตให้กรุณา มนุษย์ต้องไม่โกรธ ไม่ถือโทษริษยา มนุษย์ต้องเมตตา ถ้อยวาจาต้องปรานี มนุษย์ต้องซื่อสัตย์ มัธยัสถ์รักษ์ศักดิ์ศรี มนุษย์เสริมไมตรี สามัคคีมีน้ำใจ มนุษย์กตัญญู สนองรู้คุณผู้ให้ มนุษย์เคร่งวินัย อีกรับใช้ผืนแผ่นดิน ประดุจทรัพย์สมบัติ ที่เด่นชัดมิรู้สิ้น สถิตย์ในดวงจินต์ ทั่วทุกคนตลอดกาล หากแม้นนำมาใช้ ประโยชน์ได้มหาศาล ยกตนพ้นเขตมาร เดรัจฉานบ่กร้ำกราย รวมเรียกจิตสำนึก ที่ตราตรึกมิรู้หาย คงอยู่คู่กับกาย มนุษย์ไปตราบสิ้นลม
เด็กหญิงนันทนา สาลี ชั้นมัธยมศึกษาปี๓/๑ โรงเรียนห้วยทับทันวิทยาคม อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ 33210 โทร.0866535860 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น เด็กหญิงนันทนา สาลี วันที่ตอบ 2009-10-30 09:52:53 | |
ความคิดเห็นที่ 6 (2001317) | |
เรียน คุณนันทิชา ทางเว็บแก้ไขนามสกุลให้แล้ว ส่วนบทร้อยกรองที่ส่งทั้งสี่บทของเดือนนี้มีแก้ไขหรือไม่ ด้วยความเคารพ ----------------------------------------------------------------- ปล. ท่านอื่นที่จะส่ง กรุณาส่งสำนวนเดียวหากไม่มีการแก้ไข ไม่ต้องตกแต่ง ส่วนท่านที่ส่งทาง อีเมล หากไม่แน่ใจว่าส่งถึงทางสมาคมหรือไม่ ด้วยความเคารพ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น webmaster วันที่ตอบ 2009-10-31 11:07:54 | |
ความคิดเห็นที่ 7 (2001818) | |
การประกวดร้อยกรองออนไลน์ สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 3 ประจำปี 2552 ประจำเดือน ตุลาคม กระทู้ จิตสำนึก บ้านเมืองช่างเคืองขุ่น ต่างวายวุ่นมุ่นตัณหา เสียงปืนกลืนประชา เสียงด่ารบกลบเสียงธรรม์ ทุกมือถืออาวุธ เข้าเร่งรุดจุดหำหั่น เหตุการณ์ผลาญชีวัน บั่นรกรากซากแผ่นดิน แผ่นฟ้าน้ำตาช้ำ ถึงแผ่นน้ำซ้ำราคิน แผ่นภพต้องจบสิ้น แผ่นโลกดิ้นรินอบาย เริ่มแรกแทรกอำนาจ ผู้นำชาติวาดจำหน่าย เปิดโชว์นโยบาย ขายแผ่นดินรับสินบน ชีวิตเดินผิดเภท โกงประเทศสังเวชตน ศรัทธามาปราบปล้น คนจัญไรใจอัปรีย์ แม้สัตว์เดียรัจฉาน ยังรู้การงานหน้าที่ สัตย์ซื่อสื่อความดี วิถีสัตว์น่าศรัทธา กำเนิดเกิดเป็นคน ประเสริฐล้นเหนือหมูหมา สำนึกที่ตรึกตรา น่าอายสัตว์น่าบัดสี จิตสำนึกผนึกชาติ ประชาราษฎร์วาดวิถี เสริมทางสร้างความดี มีสัจจาคำว่าคน หลักการประสานค่า เชิดธรรมามหาชน ต่อมใต้สมองตน เปี่ยมล้นรักภักดิ์ดินแดน รู้รักสมัครมั่น เลือดไทยนั้นหมั่นหวงแหน จิตสำนึกผนึกแน่น หวังทดแทนหนี้แผ่นดิน ประพันธ์โดย..... เด็กชายแมน คล้ายสุวรรณ มัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสุวรรณารามวิทยาคม เขตบางกอกน้อย จังหวัดกรุงเทพมหานคร 10700 โทร 087 - 5131969
หมายเหตุ แก้ไขจาก น่าอายหมาน่าบัดสี เป็น น่าอายสัตว์น่าบัดสี และ เชิดธรรมมามหาชน เป็น เชิดธรรมามหาชน
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น เด็กชายแมน คล้ายสุวรรณ วันที่ตอบ 2009-11-02 10:12:24 | |
ความคิดเห็นที่ 8 (2002306) | |
ความหยั่งรู้นี้ดี หากเรามีจะสุขล้น ไม่เสียเกิดเป็นคน มิหหมองหม่นรู้ชั่วดี เป็นคนหากทําผิด รู้จักคิดในสิ่งดี แก้ไขผิดพลาดนี้ ก็ยังเรียกได้ว่าคน สัตว์มิรู้ผิดชั่ว ไม่รู้ตัวผิดในตน ไม่รู้ความหมองหม่น ดั่งมิมีจิตวิญญาณ พูดถึงจิตสํานึก คงต้องนึกถึงตัวญาณ คือรู้ตัวตลอดกาล ดั่งมีสติอยู่ในกาย จิตสํานึกในตัว มีกันทั่วและหลากหลาย จะติดไปจนตาย ให้เรานั้นได้จดจํา จิตสํานึกที่ดี เรานั้นมีได้ทั้งนั้น อยู่ที่เราบากบั่น ลงมือสร้างสิ่งดีดี ด.ญ ธิดารัตน์ สนธิ์ทิม 236/8 หมู่11ต.หนองขาม อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี 20280 087-1094033
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ธิดารัตน์ วันที่ตอบ 2009-11-02 18:15:12 | |
ความคิดเห็นที่ 9 (2002484) | |
แววดาวแววเด่นฟ้า เมืองบน ยามจนทนกัดนิ้ว ตัวเอง มีเมียดีเด่นด้วย ความงาม แววดาวดาษพ่างพื้น เกตุนภา นาย 147/15 หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 โทร085-0688131
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น คนหน้าตาพอดูได้ วันที่ตอบ 2009-11-03 12:45:32 | |
ความคิดเห็นที่ 10 (2002488) | |
แววดาวแววเด่นฟ้า เมืองบน ดาวดินเป็นปิ่นเจ้า จอมคน พิศโพยมพรายพร่างพร้อย แววดาว นภาลัยดาษดื่นดาว ส่องฟ้า วิบวับวาวจับใจ เจิดจ้า แสงทองสาดสู่ท้อง ชลธี
ยามจนทนกัดนิ้ว ตัวเอง มีเมียดีเด่นด้วย ความงาม แววดาวดาษพ่างพื้น เกตุนภา นาย 147/15 หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 โทร085-0688131 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น น่ารัก วันที่ตอบ 2009-11-03 12:53:44 | |
ความคิดเห็นที่ 11 (2003094) | |
จินตนาการแห่งกวี เหม่อมอง ณ ม่านฟ้า ภวังค์ฝัน จิตกวีเกินกั้น กักไว้ ความคิดประสิทธิ์สรรค์ ผสมสื่อ โลกสุนทรียะไล้ หลั่งล้อมวิญญาณ์ ยอดหญ้ากลางหย่อมหญ้า หยัดยืน ดั่งจิตกวีฟื้น ว่ายฟ้า เขยื้อนย่ำแผ่นพื้น เพื่อเพิ่ม ประสบการณ์ เก็บเกี่ยวอย่างแกร่งกล้า เร่งรู้ร่ำเรียน เพียรพิศโลกหลากด้าน ทั่วด้าว มิหย่อนระยะก้าว ก่อเกื้อ ฝ่าฝันย่อมเหน็บหนาว เจ็บเนื่อง แม้นมีดกรีดเนินเนื้อ เลือดท้นไม่ถอย ถากรอยทางให้มิตร มวลชน เงื่อนแง่หลากเล่ห์ล้น เกลือกกลั้ว ชี้ทิศพิสิฐผล พ้นพิษ จรุงรัฐเฉกรั้ว จรัสหล้าสง่างาม ในท่ามกลางขัดแย้ง แย่งยื้อ ปีกแห่งกวีกระพือ แผ่ป้อง กระชากฉุดด้วยมือ ประจงแต่ง ด้วยใจ แรงพลานุภาพก้อง ระงับฟ้าราคี กวี คือ ก่องแก้ว ประกายฉาน รู้ลึกทะลุผ่าน ม่านฟ้า โลกจินตนาการ เกิดก่อ ด้วยกวีมิล้า ละล้มอุดมการณ์ โดย กวีแก้ว ระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตสงขลา โทร 0836502573 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ประกวดร้อยกรองระดับอุดมศึกษา (theeranan_r-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2009-11-04 16:51:34 | |
ความคิดเห็นที่ 12 (2003105) | |
ดวงจิตคิดร่ำร้อง เรียกหา ครวญคร่ำรำพึงพา ห่วงเจ้า เผลอรักใฝ่หมายตา เธอยิ่ง จึงส่งใจไปเฝ้า ค่ำเช้าครางครวญ
คิดฝันไปเท่านั้น ใจเอย ยังไม่อาจจะเผย เริ่มสร้าง คำรักพี่หาเคย บอกกล่าว ใจหม่นเพราะเราอ้าง ไม่พร้อมเปิดใจ
ฝันละเมอพร่ำเพ้อ จินตนา อยากอยู่เคียงกายา ร่วมห้อง มอบรักสื่อสายตา ฝากผ่าน นำสู่หัวใจน้อง ร่ำร้องเปิดใจ
อยากบอกเธอสิ่งนี้ คือรัก คงไม่ทำอกหัก หม่นเศร้า แรกเจอดั่งศรปัก ใจแน่น รักใช่ครองตัวเจ้า แต่ต้องครองใจ
เพราะรักจึงเอ่ยด้วย วาจา รักไม่เคยคลาดคลา ว่างเว้น คิดถึงกล่าวนำมา บอกก่อน จะเอ่ยคำรักเน้น ส่งฟ้าบอกเธอ
หากรับรักพี่พร้อม ดูแล จะห่วงใยมิผันแปร เปลี่ยนชู้ ขอเพียงไม่ลอยแพ ใจพี่ รักเท่าใดโปรดรู้ กว่าหล้าฟ้าเทียม
น.ส.มิ่งขวัญ อังครัตน์ คอนโดสมบัติบุรี (ตึก12) ห้อง 112/38 ม.13 ต.บางบัวทอง อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110 โทร.0806193576 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มิ่งขวัญ วันที่ตอบ 2009-11-04 17:28:24 | |
ความคิดเห็นที่ 13 (2003198) | |
ภาพที่เราหลงลืม ภาพความรักความสุขในอดีต ภาพจารีตประเพณีศาสนา ภาพน้ำใจที่ให้ปวงประชา ภาพนภาฟ้าใสในยามเย็น ที่เมืองไทยแห่งนี้มีดีนัก ที่แห่งรักสมัครสมานเห็น ที่พักผ่อนหย่อนใจผู้ลำเค็ญ ที่อดีตนั้นเป็นเช่นนั้นจริง เราไม่คิดจะสงบอย่างแต่ก่อน เราสะท้อนของนอกเข้ามาสิง เราเป็นไทยไม่ยอมรับความเป็นจริง เราว่าไทยทุกสิ่งนั้นแสนเชย หลงระเริงเหลิงลมชมอำนาจ หลงลืมชาติชาวประชาพากันเฉย หลงตัวเองว่าเก่งทำเมินเมย หลงคารมเอื้อยเอ่ยเชยวาจา ลืมทุกสิ่งที่เป็นไทยไปหมดสิ้น ลือแม้ถิ่นกำเนิดที่เกิดหนา ลืมจารีตประเพณีวัฒนา ลืมภาษาลืมสมัครสามัคคี ปัจจุบันคนไทยไร้ความรัก เห็นประจักษ์เป็นจริงทุกถิ่นที่ เด็กไม่ฟังคำผู้ใหญ่พระเณรชี เอาแต่ตีกันตายให้วายปราณ ความสมัครสมานไปไหนหมด หรือว่าหดเหือดหายคลายสถาน เมืองสยามที่งามดังวิมาน คงแหลกลาญเพราะมือของคนไทย ลองมองย้อนเข้าไปในอดีต ดูจารีตประเพณีเป็นไฉน ดูความสามัคคีเป็นอย่างไร จงเอามาปรับใช้ปัจจุบัน ภาพความรักความสุขกลับมาเถิด ภาพน้ำใจประเสริฐตามความฝัน ภาพความทุกข์โปรดสิ้นมลายพลัน ภาพที่หลงลืมนั้นคือความดี
โดย....นายสำราญ สีเทา (ม.4 โรงเรียนดอกคำใต้วิทยาคม) ที่อยู่ 292/4 หมู่ 3 ต.บุญเกิด อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา 56120 โทร. 0817465747
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น เซียนสุรา วันที่ตอบ 2009-11-04 21:25:31 | |
ความคิดเห็นที่ 14 (2003413) | |
เพลงพิศวาสแว่วเวิ้ง ระเริงสวรรค์ ทวยเทพเสพย์สุขสันต์ เล่นชู้ เริงศึกรุกโรมรัน เสียสติ ดีชั่วพิเคราะห์บ่รู้ เนื่องด้วยกิเลสงำ
แสนสรวงสวรรค์ระส่ำร้อน กิเลสเบียน แหลกล่มทั้งมณเทียร เทพไท้ ทวยเทพแหวกว่ายเวียน ตามวัฏ- จักรกรรม แผ่นภพสรวงสวรรค์จึ่งไร้ เทพสิ้นมลายสูญ
อสูรจึงเกลือกกลิ้ง เต็มสวรรค์ มารหมู่ประจญประจัญ ศึกหล้า เริงรบขบเคี่ยวพัลวัน ดุเดือด สวรรค์จึ่งไร้ผู้กล้า ศึกท้าด้วยธรรม
ฟ้าจึ่งดำมืดคล้าย นรกานต์ ล้วนเทพสัตว์สันดาน ชั่วช้า อีกล้วนเหล่าอสุรมาร เหี้ยมโหด ชิงช่วงแผ่นสรวงหล้า แย่งฟ้าแย่งสวรรค์
ศึกมารระบาดลั่นแล้ว โลกา มนุษย์เอย แลเหล่ามวลมนุษา สะพรั่นเร้น หมู่มารยิ่งกระทำต่ำช้า เข้าข่ม มนุษย์เฮย ยิ่งหนักยิ่งเครียดเค้น ซาบเข้าพฤติกรรม
มนุษย์จึ่งกระทำต่ำช้า เช่นมาร กระทำนอ ฝังลึกถึงสันดาน จิตร้าย เริงร่าแต่สาธารณ์ สิ่งต่ำ ละเลงเลอะเปรอะป้าย แปดเปื้อนสิ่งแขยง
รุนแรงตามจิตร้าย คิดครอง จึงใฝ่สูงใฝ่ปอง โลกหล้า ก่อเกิดศึกประชาผยอง ทั่วโลก หวังใหญ่เป็นหัวหน้า ใหญ่ด้วยอบายบัง
หมู่มารยังเล่นลิ้น เล่ห์ลวง หลอกล่อประชาปวง เท็จปลิ้น ประชาจึ่งซาบทรวง จำจด กันมา มนุษย์จึ่งรู้เล่นลิ้น หลอกเร้นเพื่อนผอง
ครรลองศาสนะสิ้น แหลกสลาย ธรรมมะถูกทำลาย กร่อนกร้าน คำสอนแค่คำนิยาย หลอกโลก ธรรมมะจึงถูกต้าน ต่ำต้อยอวิชชา
พญามารเหินเหาะฟ้า กลับสวรรค์ แลโลกเศร้าโศกศัลย์ ถล่มหล้า ถึงคราวยุคสมัยบรร- ลัยโลก แล้วนอ โลกถล่มจมใต้ฟ้า สนั่นเกรี้ยวกลางสวรรค์ฯ นาย ธีรศักดิ์ จันทรเกิด 147/15 หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 อีเมล์juntarakedteerasak@yahoo.com โทร085-0688131 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น อสูรกาย วันที่ตอบ 2009-11-05 13:35:34 | |
ความคิดเห็นที่ 15 (2003455) | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
นาย ธีรศักดิ์ จันทรเกิด 147/15 หมู่1 ต.บางหมาก อ.เมือง จ.ชุมพร 86000 อีเมล์juntarakedteerasak@yahoo.com โทร085-0688131 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ผู้แสดงความคิดเห็น รักแท้คืออะไร วันที่ตอบ 2009-11-05 14:59:57 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ความคิดเห็นที่ 16 (2003661) | |
| บังเอิญที่ผมผ่านมาพบครับ ผม แดนไกล ไลบีเรีย เองนะครับ ขอประกาศว่า ชิ้นงานที่คุณธีรศักดิ์ จันทรเกิด นำมาลงประกวดนั้น มีอยู่หนึ่งชิ้นที่ผมเขียนเอง ลอกมาทุกอย่าง ตั้งแต่ประโยคแรก จนจบ นั่นคือบท เพลงพิศวาสแว่วเวิ้ง ระเริงสวรรค์ ทวยเทพเสพย์สุขสันต์ เล่นชู้ เริงศึกรุกโรมรัน เสียสติ ดีชั่วพิเคราะห์บ่รู้ เนื่องด้วยกิเลสงำ ฯลฯ บทนี้ผมเขียนไว้ประมาณตอน ม.๔ ม.๕ ตอนนี้อยู่ปีหนึ่งแล้ว ผมเลยไม่ทราบว่า งานที่คุณธีรศักดิ์ นำมาโพสไว้นั้น ... เขียนเองหมดเลยหรือเปล่า เพราะดูเหมือนแต่ละชิ้นงาน ไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับหัวข้อเท่าใดเลย... เหมือนพยายามไปหางานเก่าๆ copy งานมา ประกวดเอาเงิน? เสียใจอ่ะ เจอแบบนี้ ตั้งใจจะเขียนงานประกวด ...เจอจุดไต้ตำตอเข้าให้ วานทางสมาคมฯ ช่วยตรวจสอบด้วยนะครับผม...^^ หลักฐาน... http://kuza.exteen.com/20071102/entry http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem99382.html | |
ผู้แสดงความคิดเห็น แดนไกล ไลบีเรีย วันที่ตอบ 2009-11-06 05:26:39 | |
ความคิดเห็นที่ 17 (2003667) | |
| ขอบคุณครับ สำหรับผู้ใช้นามปากกา แดนไกล ไลบีเรีย คณะทำงานจะดำเนินการตรวจสอบเพื่อรักษามาตรฐานของการจัดประกวดครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น คณะทำงาน วันที่ตอบ 2009-11-06 07:20:58 | |
ความคิดเห็นที่ 18 (2003899) | |
คณะทำงานฯ ได้ดำเนินการตรวจสอบ กรณีการคัดลอกผลงานผู้อื่นแล้ว http://www.thaipoet.net/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show&No=1246821 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น คณะทำงานฯ วันที่ตอบ 2009-11-06 18:17:15 | |
ความคิดเห็นที่ 19 (2004044) | |
เรียน คุณนันทิชา ทางเว็บแก้ไขนามสกุลให้แล้ว (ส่วนบทร้อยกรองที่ส่งทั้งสี่บทของเดือนนี้มีแก้ไขหรือไม่ ด้วยความเคารพ หนูชื่อ น.ส.นันทิชา ชัชวาลกำธร ไม่ใช่ ด.ญ. นันทนา สาลี ช่วยตรวจสอบว่ามีการเข้าใจผิดเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ เพราะหยูยังไม่ได้ส่งสักสำนวน.. ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น นันทิชา วันที่ตอบ 2009-11-07 11:21:48 | |
ความคิดเห็นที่ 20 (2004167) | |
ต้องขออภัย คุณนันทิชา ด้วยครับ เป็นความเข้าใจผิดของทางผู้ตอบกระทู้เองครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น webmaster วันที่ตอบ 2009-11-07 15:44:53 | |
ความคิดเห็นที่ 21 (2004328) | |
สิ่งที่ฝัน แลฝันเปรียบฟากฟ้า ฝั่งดาว จักควานจักไขว่คว้า มาครอง ฝ่าฟันบั่นขวากไซร้ แสนเข็ญ เปรียบฝันได้ดั่งร้อน แรงไฟ แคลงใจไป่หยัดสู้ เสื่อมใจ ไขว่คว้างร้างจิตไซร้ เจนทรวง เลื่อนลอยแลดั่งค้าง กลางคัน ใช่ฝันแต่ส่วนไซร้ ความฝัน นายสุรวุฒิ พันทวีศักดิ์ 2803 บริษัท บีเจอาร์ จำกัด 81/2 ถ.ราชมรรคา ต.สานมจันทร์ อ.เมือง จ.นครปฐม 73000 อีเมล์ pencilwut@hotmail.com เบอร์ 082-0755957 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สุรวุฒิ (pencilwut-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2009-11-08 11:58:15 | |
ความคิดเห็นที่ 22 (2004540) | |
หนูชื่อนันทนา สาลีค่ะ หนูไม่ตั้งใจจะส่งหลายสำนวนนวนค่ะ แต่หนูพิมพ์ตัวเล็กแล้วอ่านไม่ค่อยชัด หนูจึงพิมพ์ตัวใหญ่ หนูอยากลบให้เหลือสำนวนเดียว แต่หนูลบไม่เป็นค่ะ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงหากท่านจะดำเนินการลบให้เหลือสำนวนเดียว เด็กหญิงนันทนา สาลี | |
ผู้แสดงความคิดเห็น นันทนา วันที่ตอบ 2009-11-09 03:21:02 | |
ความคิดเห็นที่ 23 (2004546) | |
ลบให้แล้วครับ ที่นี่ไม่มีระบบสมาชิกครับจึงไม่สามารถลบเองได้
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น webmaster วันที่ตอบ 2009-11-09 04:03:59 | |
ความคิดเห็นที่ 24 (2004631) | |
|
จินตนาว่าได้ ชมสวน หอมกลิ่นพฤกษามวล หมู่ไม้ เสียงพิณแว่วดังชวน เชยชื่น ธารหลั่งไหลรินให้ ใฝ่ต้องพึงยล
ภูเขางามเด่นฟ้า ชวนมอง คงแผ่นผืนแหลมทอง ถิ่นหล้า ตาพิศเพ่งละออง ฝนช่ำ หยดเกี่ยวติดผืนหญ้า ชุ่มไม้ดอกใบ
มัจฉาแหวกว่ายน้ำ เวียนวน กบนั่งใบบัวบน น่านน้ำ เป็ดลอยล่องสายชล ชมป่า นกส่งเสียงดังล้ำ ร่ำร้องหากัน
มองนทีหลั่งให้ รำเพย เปรียบดั่งใจคนเอย ซ่อนเร้น ธารลึกว่าเปรียบเปรย พอหยั่ง หากแต่ใจยากเค้น กว่าค้นเกินหา
สายลมพัดผ่านหน้า โดนตัว หนาวสั่นใจระรัว ยิ่งแท้ หัวใจหวั่นไหวกลัว ยามห่าง หวาดสิ่งทำใจแพ้ เมื่อเจ้าลาไกล
มองอาทิตย์เริ่มล้า ลาลับ เวียนเปลี่ยดวงจันทร์กลับ เด่นหล้า หากใจไม่เคยดับ ยังห่วง วอนส่งรักฝากฟ้า สู่ห้องใจเธอ
น.ส.มิ่งขวัญ อังครัตน์ คอนโดสมบัติบุรี (ตึก12) ห้อง 112/38 ม.13 ต.บางบัวทอง อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110 โทร.0806193576 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มิ่งวขัญ วันที่ตอบ 2009-11-09 11:16:50 | |
ความคิดเห็นที่ 25 (2004823) | |
กลับปฐพีคว่ำท้อง หน้าหงาย พลิกร่องนาวาพราย พร่าได้ พายุเป่าปัดกราย บ่พร่อง ไฟบ่อาจมอดไหม้ ห่อนรู้ จักจริง ยกภูมีใส่ไว้ ในหัตถ์ ปั้นห่าฝนแล้วปัด เป่าพลิ้ว แรงลมบ่แรงทัด ปากเป่า เพียงแค่เตโชกริ้ว บ่สู้ดัชนี บีบน้ำจากแพร่งฟ้า มากิน บากบั่นพลิกชั้นดิน คั่นเกล้า พายุเร่งโรยริน หมดเล่ห์ แหวกผ่าไฟด้วยพร้า ดั่งเนื้อแล่เอย เฝ้าวนเวียนพร่ำเพ้อ ในจินต์ เฝ้าพร่ำเพรียกสุบิณฑ์ ห่อนได้ เฝ้าแหวกเลี่ยงเบี่ยงตฤณ เลาะล่อง เฝ้าร่ำร้องแต่ไร้ บ่ได้ใช้จินต์ คิดพินิจไตร่ไว้ ในหัว แล้วปล่อยจิตปล่อยตัว พร่ำได้ ความคิดล่องมัวซัว ร่อนเร่ คิดบ่อาจกั้นได้ ดั่งนั้นปล่อยตาม จินต์นั้นจักเร่งสร้าง สิ่งแปลก สิ่งที่เกิดขึ้นแรก นั่นไซร้ หากบ่ปล่อยจินต์แหวก ออกล่า จักบ่เกิดใหม่ได้ ดั่งนี้จึ่งจินต์ จินต์จลจินต์บ่ได้ กังวล เร่งเร่งจินต์แต่จน ข่อนเศร้า จินต์ได้บ่เวียนวน เริงร่า จินต์อย่ารีบเร่งเร้า ปรี่ด้วยเปรมปรีดิ์ ตั้งจิตคิดเร่งได้ ในความ จึ่งค่อยเลียบเลาะตาม ร่างไว้ ค่อยเร่งที่จินต์งาม ชื่นมื่น จินต์เร่งจินต์จักได้ รื่นด้วยแรงจินต์
นายชิววิชญ์ อยู่คำนวัต 30 ม.19 ต.ลำลูกกา อ.ลำลูกกา จ.ปทุมธานี 12150 085-0442377 หรือ 085-3268003 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ชิววิชญ์ วันที่ตอบ 2009-11-09 18:57:34 | |
ความคิดเห็นที่ 26 (2005354) | |
ฝ่าพายุ เหลืองแดงธรรมศาสตร์สร้าง สมัครสมาน แดง...ฝ่ายนายทุนหักหาญ ห่อนเว้น เหลือง...รวมกลุ่มชุมนุมราญ ไล่รัฐ ก่อนนา สองพวกบวกแฝ้งเร้น รุดต้านเพื่อใคร??? ทางใต้ไฟมิสิ้น แสงขยาย ผลเอย มุ่งราษฎร์รัฐวอดวาย รับร้อน สามจังหวัดถิ่นที่หมาย มุ่งครอบ- ครองพ่อ มิหยุดรุดไล่ต้อน ไต่เต้าตั้งแดน แผ่นดินเหนือเมื่อนี้ รวมพลัง อีสานก่อการประดัง พรั่งพร้อม เป็นบางส่วนล้วนชัง หมายแบ่ง แยกเฮย สำหรับใต้ไฟล้อม ไม่น้อมสมังคี วิธีใดได้หยุดยั้ง ร้าวราน ที่จักสมัครสมาน มุ่งหน้า รวมเป็นหนึ่งซึ่งผสาน ทุกฝ่าย มิแตกแยกดุจค้า แข่งสู้กอปรกำไร ในปัจจุบันวิกฤตด้าน การเงิน อุปสรรคดักจำเริญ เร่งเร้า บางคนมิเพลิดเพลิน พบตก- งานแม่ เมื่อไหร่หมดเหตุเข้า??? พ่างเพี้ยงอสูรราญ เหตุการณ์อุทกแล้ง เมื่อยาม ร้อนนอ ช่วงพิรุณสู่เขตคาม ท่วมท้น ตอนหนาวก่อไอจาม รวมร่าง แข็งเอย เมื่อไหร่จักผ่านพ้น เพื่อก้าวสู่สันต์??? ทุกวันรถมุ่งหน้า ตามถนน ในบุรินทร์ถิ่นเวียนวน ค่ำเช้า พบติดขัดทุกหน หาเคลื่อน สะดวกนา ทางรัฐติดตามเฝ้า จักแก้อย่างไร??? ขอเภทภัยหมดสิ้น สู่สุข ทุกฝ่ายบ่พบทุกข์ ที่ร้อน ผืนดินประสบสนุก ทุกเมื่อ สามัคคีมีย้อน กลับเข้าเขตสยาม รถตามถนนวิ่งได้ ไม่ติด- ขัดแล แก้โจทย์เรื่องเศรษฐกิจ หมดสิ้น บำรุงรัฐจรัสวิจิตร รุ่งโรจน์ ช่วงฤดูดังริ้น สืบค้นคลายปัญหา ประชาจักได้สุขถ้วน ธำรง ระรื่นเริงรมย์ผจง เจิดจ้า แคว้นพิพัฒน์ยืนยง คงคู่ นิกรเอย เทียบวิเทศที่ค้า กอปรด้วยไมตรี... 892 ซ.สินทรัพย์ ถ.พระราม 5 แขวงถนนนครไชยศรี เขตดุสิต กรุงเทพฯ 10300 โทร. 02-243-1052 หรือ 081-257-8392 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปริวัฒน์ กุลวิทย์ วันที่ตอบ 2009-11-11 06:22:35 | |
ความคิดเห็นที่ 27 (2005355) | |
หยุดชิงอำนาจ อัคคีมิหยุดยั้ง ไหม้กาล ด้วยชอบเผาจักรวาล หมดสิ้น มนุษย์สัตว์พฤกษ์แหลกลาญ ล้มดับ ชีพนา หมายมุ่งประดุจลิ้น แลบไล้หล้าสูญ มิเกื้อกูลแก่แคว้น แดนใด แข่งกับอุทกใส สาดด้าว บ่ได้ครอบครองใคร มาสู่ ตนเฮย เหวย! สมุทรจงหยุดก้าว หลั่งเลี้ยงแก่ชน น้ำฝนบนฟากฟ้า มิหยุด พิโรธแล สิ่งที่ไฟได้จุด เกี่ยวข้อง เผาผลาญสัตว์มนุษย์ รุกฆ่า พฤกษ์ฤา จึงตกลงมาต้อง ทั่วพื้นได้เกษม อิ่มเอมกับสมุทรยั้ง ต้านเพลิง ไฟดับมิระเริง รื่นล้น สายชลหลั่งดำเกิง ก่อสุข เสมอนอ แต่กลับมิผ่านพ้น เหตุให้ทุกข์แทน ดินแดนมีแต่น้ำ ครอบครอง อัคคีจักมุ่งหมายปอง ไป่ได้ ทุกสิ่งกลับเจิ่งนอง เปียกหมด ต่างว่ายนำชีพไว้ อยู่ยั้งยืนยง เท่าผู้ดำรงศักดิ์ไว้ ได้สงวน การช่วงชิงจนสมควร ปกหล้า มนุษย์หนอมนุษย์! แปรปรวน ปรับเปลี่ยน อำนาจเอย มิหยุดพอเพียงหวังฟ้า ฝากขั้วครองพิมาน ละสันดานแย่งแคว้น แดนดิน เสวยราชย์เป็นพระอินทร์ อวดอ้าง เพียงพอก่อชีวิน ก็สุข สราญพ่อ มีครอบครัวบ่ร้าง อยู่ใกล้การณ์ควร จินตนาการชวนพินิจนี้ พึงทำ ลดละเลิกก่อกรรม เกลือกกลั้ว ดำรงชีพสามัญนำ ธรรมปฏิ- บัติแม่ ราวกับกำแพงรั้ว สกัดกั้นเลวทราม อีกเจริญตามบาทเจ้า จอมไผท พระราชดำรัสเป็นหลักชัย สถิตด้าว ปรัชญาค่าอำไพ ผ่องพิสุทธิ์ เป็นราษฎร์ปราศก่อร้าว ลุขึ้นปกประชา พารานี้จึงสุขถ้วน ธำรง ธรรมะจะมั่นคง คู่ค้ำ มีธเรศผู้ทรง นำสุข ประทานแล ไทยรัฐสวัสดิ์ล้ำ เลิศล้วนวัฒนา ปริวัฒน์ กุลวิทย์ 892 ซ.สินทรัพย์ ถ.พระราม 5 แขวงถนนนครไชยศรี เขตดุสิต กรุงเทพฯ 10300 โทร. 02-243-1052 หรือ 081-257-8392 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปริวัฒน์ กุลวิทย์ วันที่ตอบ 2009-11-11 06:35:38 | |
ความคิดเห็นที่ 28 (2005613) | |
ภาพเก่าที่เราลืม มองรูปภาพสีจางข้างฝาบ้าน รูปผู้คนร่วมประสานงานสุขสันต์ ต่างแย้มยิ้มอิ่มอำไพให้แก่กัน สีหน้านั้นเปี่ยมด้วยรักสามัคคี แต่เมื่อมองภาพใหม่ใจผวา ปวงประชาเรียกร้องก้องศักดิ์ศรี ทั้งเหลือง-แดงแสงหม่นปนราคี หลงอำนาจขาดความดีที่เสริมใจ เดินประท้วงในบ่วงกรรมย้ำยีชาติ หลงอำนาจวาสนาพาหวั่นไหว ถ่มวาทีขยี้ล่มจมชาติไทย ก่อสงครามครั้งใหญ่ในดวงจินต์ ด้วยความคิดจิตใจไม่ตรงบ้าง กลับตั้งข้างร้องเรียกคำตัดสิน เมื่อไม่ได้ดั่งหวังความราคิน ก็เข้ามาเกาะกินพาสิ้นตน ร้องตะโกนด่าทอผู้ก่อกิจ ไร้น้ำจิตไร้มิตรใจไร้เหตุผล ไม่ทันคิดหรือสันดานพาเวียนวน ในกงกำกงเกวียนกลดิ้นรนไป ภาพคนชั่วมั่วปะปนล่มคนดี คนมีศีลผ่องศรีต้องหวั่นไหว คนบาปกรรมระยำนักชักชาติไทย ลงคลองใหญ่ในสถานสุสานคน ภาพเก่าก่อนที่เรานั้นหลงลืม เพราะเจ้าดื่มยาพิษคิดหวังผล เกิดภาพใหม่ให้ไทยแยกแตกปวงชน บนถนนวิบากกรรมกระหน่ำมา ภาพเก่าก่อนที่ดีจะย้อนกลับ หากคนไทยช่วยกันดับและรักษา ไฟสงครามหยามไทยใจประชา ให้สงบหลังฟ้าเปลี่ยนเวียนฤดู ....................................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-11 17:47:55 | |
ความคิดเห็นที่ 29 (2005614) | |
ภาพที่ใจยากลืม หยิบรูปภาพหนึ่งรูปมาจูบร่ำ รูปคนรักถูกกระหน่ำคมกระสุน ทำไมหนาสงครามจึงทารุณ ให้คนรักฉันหมดบุญสิ้นทุนใจ มองรูปภาพน้ำตาร่วงร้าวทรวงแท้ โลกนี้ช่างผันแปรช่างอ่อนไหว คนรักฉันดับสิ้นชีวินไป ด้วยสงครามไฟใต้ไม่ปราณี นกกระดาษพับไปไม่ก่อผล เพราะมารคนมัวบ้าล่าศักดิ์ศรี เทิดอำนาจทูนเงินเพลินฤดี หยิบด้ามปืนตัดชีวีตัดปีเดือน ความทุกข์ฉันจากทัณฑ์รบที่ลามรุก ฉันทนทุกข์ด้วยแรงรบตบเชือดเฉือน บทเรียนรักสลักจิตติดตามเตือน แม้วันเคลื่อนเลื่อนไปไม่บางเบา จากวันนี้ที่คนรักได้ลาโลก ฉันต้องอยู่อย่างโศกอย่างเงียบเหงา ไม่มีแล้วคนเคียงข้างระหว่างเรา เหลือเพียงเงากับรอเพื่อขอเธอ ขอเธอจงหยุดสงครามที่ลามเรื่อง หยุดพันธะเกี่ยวเนื่องที่พลั้งเผลอ จากอำนาจคลาดฝันปันหลงเรอ กลับมาร่วมเสนอเกลอน้ำใจ หยิบดอกไม้ให้กันแทนฟันฆ่า จับมือร่วมพัฒนากันได้ไหม ภาพเก่าเก่าจะย้อนคืนสู่ไทย เกิดสันติยิ่งใหญ่ในขวานทอง ........................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-11 17:50:37 | |
ความคิดเห็นที่ 30 (2005616) | |
ข้างหลังภาพ ข้างหลังไทย ข้างหลังภาพล้วนลาภยศคดนินทา อีกชื่นชมผสมด่าคำปราศรัย แย่งแข่งขันปั้นสร้างทางชิงชัย เป็นปัจจัยอีกหนึ่งไม่พึงเบา ประเทศไทยใกล้ฝั่งวันยังรุ่ง ไม่มีใครช่วยพยุงด้วยโง่เขลา เห็นแก่ตัวมั่วอำนาจตัดขาดเรา มีเพียงเงาบาปกรรมกระหน่ำตน ข้างหลังภาพล้วนหยาบหยามประณามเกียรติ มีคำเสียดเบียดสีที่หวังผล ล่มประเทศเขตราษฎร์ตัดขาดชน บนถนนทางทุกข์ไร้สุขใจ คนดีเด่นกล่าวหาว่าชักศึก คนขาดจิตสำนึกคึกคักใหญ่ ว่าคนดีเป็นต้นเหตุตัดเขตไทย แท้จริงไซร้คนชั่วที่มั่วเอง ข้างหลังภาพจะราบเรียบรื่นเริงรุ่ง หากเรามุ่งปรารถนาไม่ข่มเหง ไม่ตั้งตนชมชอบกรอบนักเลง รู้ยำเกรงกฎหมายคุ้มกายตน ถึงทำผิดดิ้นรนพ้นกฎหมาย แต่เมื่อตายความผิดยังคิดผล กฎแห่งกรรมไม่เว้นว่างร่างกฎคน แม้รวยจนสูงต่ำยังช้ำกาย ข้างหลังภาพที่ดีมีคุณค่า ด้วยใส่ใจรักษาคงความหมาย ยกระดับพ้นกฎแห่งความตาย ชีวิตนี้ไร้วุ่นวายถมกายตน ภาพที่หลงที่ลืมหลงดื่มลาภ จะซึมซาบกลับมาอีกหนึ่งหน หากเรารักร่วมร้อยถ้อยคำคน รวมเป็นหนึ่งปวงชนของคนไทย
. ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-11 17:51:41 | |
ความคิดเห็นที่ 31 (2005747) | |
จินตนาการ ส่อง มรรคาสุขเกษมนิรพพาน มรรคา ศานติภาพแล้ว เขมรไทย สุข ย่อมเย็นกว่าประไลย กอบกู้ เกษม ศานต์จากไภย เถิดพ่อ จินตการ มาผ่านผู้ จารแก้วกวีกานท์ สำคัญ คงคู่ฟ้า เคียงดิน กว่า ใหญ่ย่อมพรหมินทร์ มุ่งสร้าง ความ รักรื่นขุมมนิน ทรียศ รู้ ลู่ทางเร่งมล้าง อย่าให้เกลศเหลือ มุ่ง มามิตรมุ่งแม้น มารมลาย สู่ ช่วงพุทธกาลปราย โปรดเปลื้อง จินต มยต่อสังวัธยาย เถิดพ่อ นา หว่านบุญแบบเบื้อง บ่มเบ้าเบาราณ เลิศ เท่าสุตตันต์แท้ ปิฎก กว่า แม่แห่งโอทก แม่น้ำ ความ ดีคู่สาวก โสตชื่น รู้ เพ่งไตรลักษณ์ล้ำ ล่องโล้สีทันดร มา เห็นตนเปลี่ยนแล้ว ภายใน สู่ ช่วงผุดผ่องใส ตรัสรู้ ภาวะ ทาบทบใจ จิตตื่น นา โถตวิโรจน์ผู้ ผ่องแผ้วผลิบาน จินตะ หยุดเมื่อรู้ ปาพจน์ นา ยกจิตจรด แจ่มแจ้ง การ แปรเปลี่ยนแทนทด ทุกที่ ส่อง ช่องมารมาศแกล้ง พ่ายพ้องคลองธรรม มรรคา ศานติภาพแล้ว จิตเรา สุข ย่อมเย็นยอดเขา เทพสร้าง เกษม ศานต์จากเงา อวิชช์ เถิดพ่อ นิรพพาน อ่านอ้าง อิ่มโอ้โอสถธรรม
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น แสงแรก ประดับดิน (dawn-dot-2550-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2009-11-12 01:15:35 | |
ความคิดเห็นที่ 32 (2005749) | |
ขอเปลี่ยนคำว่า สู่ช่วงพุทธกาลปราย เป็น ปลาย ครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น แสงแรก ประดับดิน วันที่ตอบ 2009-11-12 01:35:13 | |
ความคิดเห็นที่ 33 (2005844) | |
ภวังค์เวียนว่ายเร้น ลับใจ จินตนาการไป ใหญ่น้อย วิมานก่อเกิดใน จิตป่วน ครวญคร่ำถึงคำถ้อย ส่งให้รำเพย
คำรักหวานที่เฝ้า นำฝาก พูดพร่ำรำพันอยาก อยู่ใกล้ โปรยเสน่ห์ลมปาก ลวงล่อ หากแต่ใจจริงไซร้ ไป่รู้เทียมทัน
วาดวิมานผ่านห้วง อารมณ์ ดึงสู่ภวังค์จม ดิ่งเข้า หมายใจใฝ่ชิดชม เชยชื่น อยากอยู่เคียงคลอเคล้า ค่ำเช้ารำพัน
หลงใจติดบ่วงแพ้ คำคม เพราะพี่ผูกมัดปม ใส่น้อง บอกรักสื่อผสม ทำห่วง ใยนา ใจจึ่งยกหอห้อง ส่งให้โดยดี
ดวงหทัยพร่ำเพ้อ จินตนา หวังพี่รักน้องยา แน่แท้ หากมิใช่ขอลา ไกลห่าง วอนเอ่ยจากใจแม้ เล่นล้อจักไป
รักหรือหลอกบ่รู้ ใจจริง ขออย่าลวงนำหญิง หม่นเศร้า หากจิตใคร่แอบอิง คงมั่น จักต่อสานรักเร้า ร่วมร้องเพลงใจ
น.ส.มิ่งขวัญ อังครัตน์ คอนโดสมบัติบุรี (ตึก12) ห้อง 112/38 ม.13 ต.บางบัวทอง อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110 โทร.0806193576
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น มิ่งขวัญ วันที่ตอบ 2009-11-12 13:04:28 | |
ความคิดเห็นที่ 34 (2005846) | |
ภวังค์เวียนว่ายเร้น ลับใจ จินตนาการไป ใหญ่น้อย วิมานก่อเกิดใน จิตป่วน ครวญคร่ำถึงคำถ้อย ส่งให้รำเพย
คำรักหวานที่เฝ้า นำฝาก พูดพร่ำรำพันอยาก อยู่ใกล้ โปรยเสน่ห์ลมปาก ลวงล่อ หากแต่ใจจริงไซร้ ไป่รู้เทียมทัน
วาดวิมานผ่านห้วง อารมณ์ ดึงสู่ภวังค์จม ดิ่งเข้า หมายใจใฝ่ชิดชม เชยชื่น อยากอยู่เคียงคลอเคล้า ค่ำเช้ารำพัน
หลงใจติดบ่วงแพ้ คำคม เพราะพี่ผูกมัดปม ใส่น้อง บอกรักสื่อผสม ทำห่วง ใยนา ใจจึ่งยกหอห้อง ส่งให้โดยดี
ดวงหทัยพร่ำเพ้อ จินตนา หวังพี่รักน้องยา แน่แท้ หากมิใช่ขอลา ไกลห่าง วอนเอ่ยจากใจแม้ เล่นล้อจักไป
รักหรือหลอกบ่รู้ ใจจริง ขออย่าลวงนำหญิง หม่นเศร้า หากจิตใคร่แอบอิง คงมั่น จักต่อสานรักเร้า ร่วมร้องเพลงใจ
น.ส.มิ่งขวัญ อังครัตน์ คอนโดสมบัติบุรี (ตึก12) ห้อง 112/38 ม.13 ต.บางบัวทอง อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110 โทร.0806193576 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มิ่งขวัญ วันที่ตอบ 2009-11-12 13:08:00 | |
ความคิดเห็นที่ 35 (2005874) | |
๛ ....แค่จินตนาการไป.... ๛ ๏ ฤๅเหตุเห็นบอกใบ้ บ่งลาง รูปเฮย ดุจมีดกรีดหมายกลาง กุดนิ้ว เลือดจึ่งเซ่นรักจาง จืดร่อย ลงเนอ คิดข่มขมจมริ้ว ร่ำแจ้งรุมเผา ๚ ๏ จิตกระวายวุ่นจ้อง เจ่าวอน เต้นตื่นฟืนสุมขอน คุไหม้ ระแวงระวังจร จวบย่าง คล้ายแว่วเสียงสวดไหว้ ว่าซ้อนซ่อนหวิว ๚ ๏ เฉกแสงสูรย์ดับดิ้น อัศดง มือมืดกางกรกรง มาดกร้าว อำไพรักหลอนลง ลาอ่อน หม่นคลุกคลุมหดห้าว เหือดแห้งลับหาย ๚ ๏ คลายคืนคำรบเคล้า ความคน ผันหลุดผลุดลืมตน เติ่งค้าง แค่นิมิตรนำผล พบต่อ สติเรียกแทนร้าง หลบลี้รู้ตัว ๚ ๏ แค่จินตเสกสร้าง สยบใจ หาเช่นเป็นจริงนัย หน่วงรั้ง หลอนภาพเตลิดไป แปลกเปลี่ยว แรกคิดดีร้ายพลั้ง ผ่านพลิ้วปลิวตาม ๚ ๏ ตื่นรับสดับรู้ แห่งตัว ตนเฮย หยุดวาบอาบขุ่นมัว มุ่งแสร้ง บังเกิดก่อสลัว แลพิศ เหตุนอ ปัจจุสมัยแจ้ง แจ่มชี้นำผล ๚ะ๛ + กิ่งโศก +(นิยม เย็นขัน) 539 ซอยบางตราด 27 แขวงบางนา เขตบางนา กทม.10260 โทรฯ 0819834530 ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น กิ่งโศก (niyomy-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2009-11-12 14:15:04 | |
ความคิดเห็นที่ 36 (2005890) | |
ปณิธานครู ๐ จะเป็นเพชรอยู่ล้อม ธำมรงค์ ฤาว่าเพชรกลางวง เด่นล้ำ ก็คงเผ่าเพชรพงศ์ กำเนิด อวดค่าหยาดเพชรย้ำ แกร่งกล้า แก้วมณี ๐ ตีกระดานดำกั้น ต่างฝา ตรึงชอล์กต่างเสา รา รอดบ้าน ตรวนสติปัญญา ต่างฟาก ตั้งปณิธานต้าน อยู่คุ้ม ต่างคา ๐ เวหาดารดาษด้วย ดวงดาว เจิดจรัสแจ่มพราว ฟากฟ้า ควรคู่อยู่กลางหาว เห็นทั่ว ครูค่าควรคู่หล้า ประดับไว้ ดาวดิน ๐ เหงื่อกายรินรับจ้าง แจวเรือ พออยู่พอจุนเจือ ชีพไว้ สอนศิษย์คัดหางเสือ แจวส่ง วันหนึ่งครูหวังได้ ศิษย์แก้ว แจวแทน ๐ พลีใจแหนแห่ห้อม กรานครู ส่อแสดงกตัญญู แทบเท้า มอบหมดใจเชิดชู ชมชอบ ครูเทิดครูค่ำเช้า กราบก้ม บรมครู ๐บูชาคุณท่านไว้ เหนือหัว สอนสั่งศิษย์ติดตัว รอบรู้ เผชิญโลกมิขลาดกลัว ใครหลอก ครูจึ่งเป็นนักสู้ ซึ่งใช้ วิชาครู
จิระ เหล่าจิรอังกูร ๑๔๗หมู่๕ ต.บ้านใหญ่ อ.เมือง จ.นครนายก 26001 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น จิรางกูร วันที่ตอบ 2009-11-12 15:02:19 | |
ความคิดเห็นที่ 37 (2005917) | |
| ถ้าหากผลงานของผู้ประกวดบางส่วนไม่ผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับ ทางสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทยจะนำผลงานของผู้ประกวดบางส่วนที่ไม่ผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับดังกล่าวจัดเป็นลิขสิทธิ์ของทางสมาคมฯ หรือไม่ ถ้าหากทางสมาคมฯ ไม่นำผลงานของผู้ประกวดบางส่วนที่ไม่ผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับดังกล่าวจัดเป็นลิขสิทธิ์ ผู้ประกวดจะนำผลงานของตนที่ไม่ผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับดังกล่าวไปเผยแพร่ทางอื่นได้หรือไม่ อีกทั้งถ้าหากผลงานของผู้ประกวดบางส่วนที่ผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับ สำหรับผู้ไม่ใช้นามปากกาของตนเขียนมา ทางสมาคมฯ จะพิมพ์หรือเขียนชื่อและนามสกุลโดยไม่ขาดส่วนใดส่วนหนึ่งลงในแผ่นประกาศนียบัตรแล้วมอบแก่ผู้ประกวดบางส่วนที่ส่งผลงานมาซึ่งผ่านเกณฑ์เข้ารอบตามลำดับดังกล่าวได้หรือไม่ โปรดตอบข้อสงสัยด้วยครับ... | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปุจฉา วันที่ตอบ 2009-11-12 16:16:32 | |
ความคิดเห็นที่ 38 (2005932) | |
รอคอยวันกลับบ้าน ดีใจ ประภัสสร ปทุมวัลย์ 95// 11 ถนนนเรศ เขตบางรัก กรุงเพทฯ 10500
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ประภัสสร วันที่ตอบ 2009-11-12 16:41:51 | |
ความคิดเห็นที่ 39 (2006386) | |
อมตะ (๑) มิติที่ซ่อนเร้น จินตนา มนุษย์สุดบูชา อยากได้ ไกลพ้นกว่าตำรา กำหนด จิตใคร่ อมตะนั้นแน่ไซร้ โลกนี้ มีฤา (๒) ด้วยยึดติดสุขแท้ หลงผิด โทษที่ไม่ยั้งคิด ไป่สิ้น ลวงกระทั่งดวงจิต ฝืนกฎ เจตคติที่ปล้อนปลิ้น ปล่อยให้ ลุ่มหลง (๓) เหตุยึดถือต่อสู้ ความตาย คนย่อมเล็งมั่นหมาย หยุดยั้ง สร้างอวัยวะปลูกถ่าย อมตะ สัมฤทธิ์ ล้วนประดิษฐ์ฉุดรั้ง อยู่ค้ำ ฟ้าดิน (๔) หากอยู่ยงภพย้ำ จีรัง ทุกสิ่งสิ้นมนต์ขลัง เคลื่อนพ้น ไม่เห็นซึ่งความหวัง เกิดใหม่ ท้าทาย เหตุที่เคยท่วมท้น จบแท้ วังเวง (๕) มีชีวิตอยู่ค้ำ นานปี บาปทุกข์ชั่วเลวดี ค่าไร้ หมายมั่นจบเสียที วัฏจักร ธรรมชาติ หากกบฏต่อโลกไซร้ สุดท้าย ใจชา (๖) เพราะอัตตานั่นแล้ อนัตตา ทุกข์ยิ่งใหญ่ตามมา บ่งชี้ หายนะแห่งวิญญา จุดจบ ชีวิตเป็นเช่นนี้ ไม่พ้น สัจธรรม วิทย์ ศิริ
นาย สุวิทย์ วุฒิไกรวิทย์ 450 จันทน์32 หมู่บ้านเซนต์หลุยส์เซนต์เตอร์ ถ.สาทรใต้ แขวงทุ่งวัดดอน เขตสาทร กรุงเทพ 10120 0818372950
13 พ.ย. 52 | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สุวิทย์ วันที่ตอบ 2009-11-13 23:13:15 | |
ความคิดเห็นที่ 40 (2006523) | |
ภาพไหนเล่าเท่าไมตรี กัมพูชาล่าไทยไม่หยุดหย่อน ไทยไม่ผ่อนกลับสู้รู้มุ่งหมาย โต้ตอบกลับพร้อมรับมือมุ่งทำลาย ยามเมื่อต้องผจญกายกับภัยพาล ปราสาทเขาพระวิหารเหตุแห่งเรื่อง ให้ขุ่นเคืองพี่น้องต้องร้าวฉาน ด้วยหวังมุ่งหมายครอบครองของเก่ากาล มาเป็นแผ่นดินบ้านแผ่นดินเมือง ข้อพิพาทคาใจไม่จบสิ้น รัดรวบล้อมให้แดดิ้นอย่างต่อเนื่อง น้องเกี้ยวโกรธส่วนพี่ต้องขุ่นเคือง เป็นราวเรื่องใหญ่โตอย่างโศกา ต่างหยิบยกกฎหมายมาอิงอ้าง ตัดรอนร้างที่เห็นเป็นปริศนา ทูตของไทยถูกไล่ขับออกมา ไทยแสนโกรธกัมพูชาไม่อาทร จึงไล่ทูตกัมพูชากลับประเทศ ไทยแจ้งเจตนารมณ์บ่มสั่งสอน กัมพูชาไม่ลามือถือตัดรอน ความสัมพันธ์แต่ครั้งก่อนที่เคยมี กัมพูชาว่าแรงแข็งอำนาจ ไทยไม่หยุดหาญกาจป้องศักดิ์ศรี เธอตอบมาฉันตอบกลับไปทันที ตัดรอนสิ้นไมตรีที่ดีงาม กัมพูชาไม่หยุดหย่อนผ่อนการสู้ ไทยจะอยู่ได้ไงถ้าใครหยาม จำต้องสู้ต่อไปให้ลือนาม ทั่วเขตขามเขตแคว้นแดนบุรี ภาพไมตรีที่ดีงามเมืองพี่น้อง กลับมาต้องตัดขาดในวันนี้ ทางแก้ไขร้อยแปดหมื่นไม่เคยดี นอกจากมิตรไมตรีที่เคยเป็น ประเทศไทยรักสงบรบไม่ขลาด แต่อำนาจกัมพูชาอย่างที่เห็น เริ่มแผ่เข้าเมืองไทยให้ลำเค็ญ ไทยจำต้องคิดประเด็นด้าวบัญชี หากเมืองพี่เมืองน้องปรองดองรัก แก้ปัญหาไม่หาญหักชักศักดิ์ศรี มาเป็นสิ่งกั้นใจในไมตรี เมืองน้องพี่คงสุขทุกคืนวัน ................................................. ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-14 14:38:34 | |
ความคิดเห็นที่ 41 (2006524) | |
ภาพเก่าที่หญิงลืม ภาพเก่าก่อนเมื่อย้อนไปในอดีต เมื่อคมมีดฟันใจเป็นปุจฉา ยังเฝ้ารอถ้อยคำวิปัสสนา มาขานไขปัญหาให้คลายใจ ที่หญิงใหม่ของไทยน่าเศร้านัก ลุ่มหลงรักหลงกามสมความไข แต่กาลก่อนเคยรักนวลสงวนไว้ กลับปล่อยตัวเรื่อยไปแด่ชายกลืน อิทธิพลต่างชาติอำนาจเหนือ แผ่เข้ามาจุนเจือให้สุดฝืน สังคมหญิงของไทยไร้จุดยืน ด้วยเจ้าชื่นชมชอบนอกครรลอง มีแต่หญิงกลางคืนกลืนกามะ ไม่ลดละแถมยังเพิ่มเป็นสอง ยั่วยวนชายทั้งแก่หนุ่มลุมหมายปอง ยอมเศร้าหมองเสียตัวมั่วกาเม วิกฤติหญิงจริงแล้วส่อแววหนัก แม้ยังมีหญิงรักไม่หันเห แต่หญิงชั่วหญิงทรามหญิงโซเซ ยังมีเตร่ทั่วไปในสังคม น่าอนาถหญิงไทยไร้ศักดิ์ศรี ท่องราตรีท้องปล่องต้องขื่นขม แม้นักเรียนนิสิตยังติดลม ท้องก่อนแต่งไม่สมสังคมไทย ภาพต่อไปข้างหน้าที่ควรเห็น ก็คงเป็นบุรุษกลับอ่อนไหว ต้องเป็นฝ่ายรักนวลสงวนใจ เก็บกายไว้แทนหญิงอย่างจริงจัง ภาพเก่าเก่าที่ดีจะหวนคืน ถ้าหากหญิงกลับฟื้นสมวาดหวัง เป็นสตรีที่รักคืนสู่รัง เคียงข้างคลังยิ้มสยามงดงามใจ ..................................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-14 14:39:42 | |
ความคิดเห็นที่ 42 (2006525) | |
ภาพความฝันล้ำความจริง ภาพที่เกิดกำเนิดขึ้นกลางความคิด จากดวงจิตที่รื่นเริงบันเทิงฝัน เห็นผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักกัน มองจ้องหน้าพาฉันหวิวหวาดใจ มือซ้ายชายผู้นั้นถือด้ามดาบ ช่างเป็นภาพที่ฉันกลัวฉันหวั่นไหว มือขวาเขาถือด้ามปืนเตรียมลั่นไก หน้าเขาเหี้ยมโหดให้ใจเต้นแรง เขาพูดบอกเขามาในหน้าที่ รับฉันสู่อเวจีที่ไร้แสง ฉันจึงบอกยอกย้อนให้เขาชี้แจง เรื่องที่แยงมาพบประสบตา ถามไปมาเขาบอกว่าผิดคน ฉันจึงพ้นหลุดทัณฑ์ที่ผวา คิดตัวฉันจะต้องม้วยมรณา แท้จริงฟ้ายังดีที่เห็นใจ ฉันตื่นมาพร้อมใจหายสลายแหลก พระเสาร์แทรกพระศุกร์ข่มหรือไฉน จึงฝันร้ายว่าเขานั้นจะพาไป สู่นรกแหล่งไฟเมืองมืดดำ นึกถึงคำที่เขาบอกเพราะหน้าที่ พาใจมองสมัยนี้ช่างชอกช้ำ มีแต่คนรู้สิทธิที่น้อมนำ แต่หน้าที่ที่พึงทำกลับลืมเลือน อันประชาธิปไตยให้มีสิทธิ์ คนจึงคิดเห็นแก่ตัวมั่วเชือดเฉือน และหน้าที่ที่มีนั้นกลับลืมแชเชือน ไม่เป็นเหมือนที่เคยทำนำกันมา ภาพที่เห็นในความฝันและความจริง ช่างเป็นสิ่งที่เปรียบได้น่าค้นหา ภาพสุบินสอนเราหลายเวลา แต่ภาพจริงกลับลวงตาให้กล้ำกลืน หากสังคมมีสิทธิรู้หน้าที่ โลกเรานี้คงไม่ต้องอยู่อย่างฝืน ลบน้ำตาสรรค์สร้างร่างจุดยืน ช่วยโลกชื่นฉ่ำแท้แน่นิรันดร์ .......................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-14 14:41:05 | |
ความคิดเห็นที่ 43 (2006526) | |
ขอรัก ขอนวล ขอให้เธอสงวนตน ภาพเก่าก่อนประเทศเขตสยาม มีผืนป่าพฤกษางามสมความไข แต่บัดนี้เปลี่ยนเป็นป่าซีเมนต์ไป สิ่งใหม่ใหม่เข้าแทรกสิ่งแรกคลาย ประเพณีจารีตกลับกีดเฉือน ประชาราษฎร์กลับลืมเลือนเคลื่อนความหมาย ที่โบราณพร่ำสอนไว้ก่อนตาย แหลกสลายเป็นฝุ่นผงปลิวลงธาร นวลนารีที่เคยไม่เอ่ยคู่ ด้วยนางรู้สงวนตนให้คนขาน แต่บัดนี้หญิงไทยไม่โปรดปราน รับจารีตอื่นมาผลาญโบราณไทย ยอมปล่อยเนื้อปล่อยตัวชั่วขณะ คบผู้ชายมั่วกามะละหวั่นไหว หมดยางอายกันแล้วหรอดวงใจ หญิงยุคใหม่ใจง่ายไม่อายตน โบราณบอกอย่าชิงสุกก่อนห่าม หญิงยุคใหม่บอกต้นตามประแสฝน ของต่างชาติที่มีอิทธิพล แผ่มาปกคลุมชนคนขวานทอง บอกยุคใหม่แนวทางพ่อให้พอเพียง สตรีไทยจึงร่วมเรียงทูลสนอง ประหยัดผ้าเพื่อเปิดโชว์อวดลำพอง สายเดี่ยวช่างน่าปองของเพศชาย กระโปรงสั้นเธอบอกเธอประหยัด รูปทรงรัดแถมไม่แพงวางแผงขาย เลือกได้ตามที่ชอบมาครอบกาย เปิดสบายให้ชายเข้าหมายจอง ขอเถอะนะหญิงไทยผู้ใฝ่รัก จากบุรุษสุดประจักษ์ไร้รักสอง ขอให้หญิงสงวนตัวอย่าลำพอง หลงราคีเข้าครองครอบคลุมใจ ภาพหญิงไทยที่งดงามสมความเขียน จะคงอยู่วนเวียนมิไปไหน เพียงเธอยังรักนวลสงวนไว้ มิให้ใครลิ้มรสแล้วคดเมิน .......................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปลายฝัน วันที่ตอบ 2009-11-14 14:42:20 | |
ความคิดเห็นที่ 44 (2006677) | |
ภาพที่เราหลงลืม ภาพสวยงามมโนราห์ขยับปีก บินหลบหลีกบ่วงนายพรานที่หวังผล จับนางมาเพื่อถวายพระสุธน จากไพรสณฑ์ป่ากว้างริมนที มโนราห์โบยบินอย่างสันติ นายพรานริอาจเทียบเทียมศักดิ์ศรี มโนราห์เช่นปวงชนคนทำดี นายพรานนี้เช่นคนชั่วที่มัวมน มโนราห์บินหนีจนเหนื่อยล้า ปีกเจ้าหักกลางฟ้าฟากฝั่งฝน นายพรานจึงจับถวายพระสุธน คืออำนาจที่วางตนแต่เริ่มมา มโนราห์อยู่ในมือของอำนาจ เจ้าไม่อาจบินได้อย่างปักษา ด้วยปีกหางถูกตัดต้องโศกา มีเพียงใจแข็งกล้าสู้ลำพัง เมื่อไหร่หนาพระสุธนจะออกรบ ให้นางพบปุโรหิตคิดมุ่งหวัง จับตัวเจ้ามโนราห์จากเวียงวัง บูชายัญพลังเทพเบื้องบน มโนราห์จะได้ติดปีกหาง รำบูชาก่อนบินคว้างกลับไพรสณฑ์ ออกสู้ฟ้าอิสระเริ่มบันดล กลับมาค้นคว้าชีวิตลิขิตใจ ด้วยหางปีกสัมพันธ์สามัคคี พาเจ้าหนีออกมามองฟ้าใส เหมือนปวงชนของประเทศเขตชาติไทย ถูกคลุมไว้ด้วยอำนาจตัดขาดกัน ถ้าหากไทยสามัคคีรวมจิตสร้าง เหมือนเช่นนางบินหนีอย่างสุขสันต์ เพียงปวงชนในชาติรักผูกพัน รักคงมั่นอย่างจริงใจไร้ราคี ภาพที่ดีจะกลับสู่มวลชน เช่นนางค้นทางสู้รู้ทางหนี เพียงไทยเราร้อยใจทุกไมตรี ร่วมความดีสร้างไทยไร้ราคิน ................................................. ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:36:27 | |
ความคิดเห็นที่ 45 (2006678) | |
ภาพที่เราหลงลืม ภาพในหลวงทรงห่วงใจไทยประเทศ พระประชวรยังทรงเจตนาหมาย มุ่งวิวัฒน์พัฒนาไม่เสื่อมคลาย ยอมสละพระวรกายเพื่อแผ่นดิน แต่คนไทยทำไมยังคงแยก ยังคงแทรกอำนาจคำตัดสิน ทั้งเหลืองแดงแยงอ้างร่างดวงจินต์ ทำร้ายถิ่นฐานไทยให้วายปราณ ภาพในหลวงที่มุ่งหมายพัฒนา กับประชาที่มุ่งหมายมลายผลาญ ภาพในหลวงอุทิศกายใจทุกกาล กับชนพาลทำร้ายถิ่นแดนดินไทย เมื่อไหร่เล่าคนไทยจะรู้สึก มีสำนึกเพื่อมุ่งหมายแก้ไข พัฒนาประเทศศูนย์รวมใจ คงมั่นไว้คู่ถิ่นแดนดินงาม ร่วมกันทำความดีถวายพ่อ ที่ทรงก่อกอบกิจทั่วสยาม ให้ประจักษ์แจ่มแจ้งเลื่องลือนาม สมดั่งความเมืองยิ้มอิ่มไมตรี หยุดสงครามทำร้ายไทยประเทศ หยุดแจ้งเจตนารมณ์ข่มศักดิ์ศรี หยุดมล้างประเทศไทยกันสักที กลับมาร่วมทำความดีเพื่อพ่อเรา ภาพที่เราหลงลืมจะคืนคอน สู่ลุ่มดอนราบแหล่งดอยขุนเขา ว่ายังมีองค์ในหลวงคอยห่วงเรา ทุกลำเนาที่อยู่คู่ธานี ภาพที่ดีสร้างได้หากเรารัก หากสมัครสมานร่วมสุขี ประเทศไทยจะพานพบแต่ความดี สมคำที่ว่าไทยน้ำใจงาม ............................................. ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:37:19 | |
ความคิดเห็นที่ 46 (2006679) | |
ภาพที่เราหลงลืม สามัคคีคือสิ่งแจ้งจริงนัก หากรู้รักปรองดองด้วยเธอฉัน จับมือร่วมร้อยนามความสัมพันธ์ พาสุขสันต์สำราญเบิกบานใจ ท่านนายพันฆ่าสันติวิธีโหด ตัดชั่วโคตรคลุกธุรีมีที่ไหน ตัดรอนชนวนเวียนว่ายเปลวไฟ ตัดรอนไทยทุบแตกเหลวแหลกลาญ ท่านคุณหญิงยิ้มแย้มแกมเล่ห์กล กำหนดผลให้โลกเป็นสุสาน มีอำนาจนั้นเป็นยมบาล มาเผาผลาญประชาชนคนของไทย ทั้งเหลืองแดงแย่งชิงอิงอำนาจ นรกพลาดมองเห็นหรือไฉน จึงปล่อยคนชั่วช้ามาเริงใจ ฆ่าคนดีเช่นไก่ส่งขายพลัน ขอจงหยุดทำร้ายไทยประเทศ หยุดต้นเหตุแห่งใจให้สุขสันต์ ด้วยรอยยิ้มอิ่มใจมอบให้กัน สังคมนั้นจะสงบพบสิ่งงาม ภาพที่เราลืมไปจะได้กลับ ไม่แดดับสิ้นไปในเขตขาม ดินแดนรบสมรภุมิแดนหมู่มาร คืนสู่บ้านสู่เย้าสู่เสาเรือน .................................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:38:06 | |
ความคิดเห็นที่ 47 (2006680) | |
ภาพที่ พี่ไทย นั้นหลงลืม ประเทศไทยมีไมตรีแห่งพี่น้อง เราปรองดองด้วยความสุขทุกข์ห่างหาย มีรอยยิ้มอิ่มอำไพไม่เสื่อมคลาย สื่อความหมายมอบใจให้แก่กัน พี่กอดน้องน้องกอดพี่แสนดีนัก เรารู้รักแม้ต่างเลือดต่างความฝัน เราช่วยเหลือเอื้ออาทรทุกคืนวัน เหนือใต้กลางอีสานนั้นล้วนน้ำใจ แต่วันนี้พี่เปลี่ยนเวียนใจแล้ว พี่เปลี่ยนแนวทิ้งน้องต้องหวั่นไหว คนเคยรักร่วมเรียงร้อยถ้อยคำไว้ กลับเปลี่ยนไปจากเดิมที่เคยเป็น พี่แปรเปลี่ยนกลับคิดเข่นฆ่าน้อง กลายเป็นกองโจรใต้ให้น้องเห็น ทำลายป้าน้าลุงยายรำเค็ญ ผู้เคยร่วมทุกข์เข็ญอยู่ประจำ พวกพี่น้องผองญาติพี่ไม่เว้น กลับฆ่าเข่นคิดแค่เรื่องขำขำ น้องเห็นผลงานที่พี่ได้ทำ พี่ทำไมใจดำไม่ใยดี ปวงชนไทนในประเทศคือเครือญาติ พี่กลับคิดตัดขาดไร้ศักดิ์ศรี ของชาติชายชาวไทยไร้ปราณี ทำไม่พี่ถึงทำได้ลงคอ น้องขอพี่โปรดลดละจะได้ไหม หยุดฆ่าเครือญาติไทยกันเถอะหนอ หวังว่าพี่คงเห็นใจคนที่รอ กลับมาร่วมกอบก่อกู้เช่นเดิม ไทยทุกคนคือเครือญาติที่ยิ่งใหญ่ ขอพี่จงเห็นใจหยุดหึกเหิม กลับมาร่วมต่อรักที่รอเติม ให้พูนเพิ่มรักปรองดองของคนไทย ภาพที่พี่ลืมไปให้ลบเลือน ขอเพียงพี่อย่าเคลื่อนคลาดไปไหน พี่จงคงมั่นรักแท้อย่างจริงใจ ภาพที่ดีมอบไว้แก่ไทยเรา ......................................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:38:54 | |
ความคิดเห็นที่ 48 (2006681) | |
๑๕ พฤศจิกายน ๕๒ เรียน พี่ทีมงาน เรื่อง ขอแก้ไขคำประพันธ์ ช่วยแก้ไขกลอนสุภาพในหัวข้อ ภาพเก่าที่เราลืม" ด้วยนะครับ ซึ่งกระผมได้แก้ไขแล้วนำมาในความคิดเห็นนี้โดยให้พี่ทีมงานช่วยนำกลอนนี้แทนกลอนเก่าด้วยนะครับ หวังว่าพี่ทีมงานคงช่วยแก้ไขให้นะครับ ด้วยความเคารพอย่างสูง สัญญา มองรูปภาพสีจางข้างฝาบ้าน รูปผู้คนร่วมประสานสิ่งสุขสันต์ ต่างแย้มยิ้มอิ่มอำไพให้แก่กัน สีหน้านั้นเปี่ยมด้วยรักสามัคคี แต่เมื่อมองภาพใหม่ใจผวา ปวงประชาเรียกร้องในศักดิ์ศรี ทั้งเหลือง-แดงแสงหม่นปนราคี หลงอำนาจขาดความดีส่งเสริมใจ เดินประท้วงในบ่วงกรรมย้ำยีชาติ หลงอำนาจอิทธิพลพาหวั่นไหว ถ่มวาทีขยี้ล่มจมชาติไทย ก่อสงครามครั้งใหญ่ยิ่งดวงจินต์ ด้วยความคิดจิตใจไม่ตรงบ้าง กลับตั้งข้างร้องเรียกคำตัดสิน เมื่อไม่ได้ดั่งหวังความราคิน ก็เข้ามาเกาะกินในตัวตน ร้องตะโกนด่าทอผู้ก่อกิจ ไร้น้ำจิตไร้น้ำใจไร้เหตุผล ไม่ทันคิดหรือสันดานพาเวียนวน ในกงกำกงเกวียนกลว่ายเวียนไป ภาพคนชั่วมั่วปะปนล่มคนดี คนมีศีลผ่องศรีต้องหวั่นไหว คนบาปกรรมระยำนักชักชาติไทย ลงคลองใหญ่แห่งสถานสุสานคน ภาพเก่าก่อนที่เรานั้นหลงลืม เพราะเจ้าดื่มยาพิษคิดหวังผล เกิดภาพใหม่ให้ไทยแยกแตกปวงชน บนถนนวิบากกรรมกระหน่ำมา ภาพเก่าก่อนที่ดีจะย้อนกลับ หากคนไทยช่วยกันดับและรักษา ไฟสงครามหยามไทยใจประชา ให้สงบหลังฟ้าเปลี่ยนผันฤดู ....................................................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:40:56 | |
ความคิดเห็นที่ 49 (2006682) | |
๑๕ พฤศจิกายน ๕๒ เรียน พี่ทีมงาน เรื่อง ขอแก้ไขคำประพันธ์ ช่วยแก้ไขกลอนสุภาพในหัวข้อ ภาพที่ใจยากลืม ด้วยนะครับ ซึ่งกระผมได้แก้ไขแล้วนำมาในความคิดเห็นนี้โดยให้พี่ทีมงานช่วยนำกลอนนี้แทนกลอนเก่าด้วยนะครับ หวังว่าพี่ทีมงานคงช่วยแก้ไขให้นะครับ ด้วยความเคารพอย่างสูง สัญญา ภาพที่ใจยากลืม หยิบรูปภาพหนึ่งรูปมาจูบร่ำ รูปคนรักถูกกระหน่ำคมกระสุน ทำไมหนาสงครามจึงทารุณ ให้คนรักฉันหมดบุญสิ้นสูญใจ มองรูปภาพน้ำตาร่วงร้าวทรวงแท้ โลกนี้ช่างผันแปรช่างอ่อนไหว คนรักฉันดับสิ้นชีวินไป ด้วยสงครามไฟใต้หมดปราณี นกกระดาษพับไปไม่ก่อผล เพราะมารคนมัวบ้าล่าศักดิ์ศรี เทิดอำนาจทูนเงินเพลินฤดี หยิบด้ามปืนตัดชีวีตัดวันเดือน ความทุกข์ฉันจากทัณฑ์รบที่ลามรุก ฉันทนทุกข์ด้วยแรงรบตบเชือดเฉือน บทเรียนรักสลักจิตติดตามเตือน แม้วันเคลื่อนคลาดไปไม่บางเบา จากวันนี้ที่คนรักได้ลาโลก ฉันต้องอยู่อย่างโศกอย่างเงียบเหงา ไม่มีแล้วคนเคียงข้างระหว่างเรา เหลือเพียงเงากับรอเพื่อขอเธอ ขอเธอจงหยุดสงครามที่ลามเรื่อง หยุดพันธะเกี่ยวเนื่องที่พลั้งเผลอ จากอำนาจคลาดฝันปันหลงเรอ กลับมาร่วมเสนอมิตรน้ำใจ หยิบดอกไม้ให้กันแทนฟันฆ่า จับมือร่วมพัฒนากันได้ไหม ภาพเก่าเก่าจะย้อนคืนสู่ไทย เกิดสันติยิ่งใหญ่บนขวานทอง ........................... ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:41:47 | |
ความคิดเห็นที่ 50 (2006683) | |
๑๕ พฤศจิกายน ๕๒ เรียน พี่ทีมงาน เรื่อง ขอแก้ไขคำประพันธ์ ช่วยแก้ไขกลอนสุภาพในหัวข้อ ข้างหลังภาพ ข้างหลังไทย ด้วยนะครับ ซึ่งกระผมได้แก้ไขแล้วนำมาในความคิดเห็นนี้โดยให้พี่ทีมงานช่วยนำกลอนนี้แทนกลอนเก่าด้วยนะครับ หวังว่าพี่ทีมงานคงช่วยแก้ไขให้นะครับ ด้วยความเคารพอย่างสูง สัญญา ข้างหลังภาพ ข้างหลังไทย ข้างหลังภาพล้วนลาภยศคดนินทา อีกชื่นชมผสมด่าให้สงสัย แย่งแข่งขันปั้นสร้างทางชิงชัย เป็นปัจจัยอีกหนึ่งไม่พึงเบา ประเทศไทยใกล้ฝั่งวันยังรุ่ง ไม่มีใครช่วยพยุงด้วยโง่เขลา เห็นแก่ตัวมั่วอำนาจตัดขาดเรา มีเพียงเงาบาปกรรมกระหน่ำตน ข้างหลังภาพล้วนหยาบหยามประณามเกียรติ มีคำเสียดด้วยรั้งมุ่งหวังผล ล่มประเทศเขตราษฎร์ตัดขาดชน บนถนนทางทุกข์ไร้สุขใจ คนดีเด่นกล่าวหาว่าชักศึก คนขาดจิตสำนึกคิดการณ์ใหญ่ ว่าคนดีเป็นต้นเหตุตัดเขตไทย แท้จริงไซร้คนชั่วที่มั่วเอง ข้างหลังภาพจะราบเรียบรื่นเริงรุ่ง หากเรามุ่งปรารถนาไม่ข่มเหง ไม่ตั้งตนชมชอบกรอบนักเลง รู้ยำเกรงกฎหมายคุ้มกายตน ถึงทำผิดดิ้นรนพ้นกฎหมาย แต่เมื่อตายความผิดยังคิดผล กฎแห่งกรรมไม่เว้นว่างร่างกฎคน แม้รวยจนสูงต่ำยังช้ำกาย ข้างหลังภาพที่ดีมีคุณค่า ด้วยใส่ใจรักษาคงความหมาย ยกระดับพ้นกฎแห่งความตาย ชีวิตนี้ไร้วุ่นวายถมทับตน ภาพที่หลงที่ลืมหลงดื่มลาภ จะซึมซาบกลับมาอีกหนึ่งหน หากเรารักร่วมร้อยถ้อยคำคน รวมเป็นหนึ่งปวงชนของชาติไทย
. ประพันธ์โดย นายสัญญา จันทวงค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๒โรงเรียนสามง่ามชนูปถัมภ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร ๖๖๑๔๐ เบอร์โทรศัพท์ ๐๕๖-๖๙๑๒๔๔ ๐๘๘-๔๒๐๙๖๒๗ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สัญญา วันที่ตอบ 2009-11-15 09:42:55 | |
| [1] 2 ถัดไป >> |
กระทู้นี้ไม่เปิดให้แสดงความคิดเห็น
| Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
| Visitors : 869429 |
 |