ยินดีด้วยกับทั้งสองท่าน

อยากอ่านจังครับ   กรูณาช่วยโพสต์หน่อยครับ

ประกาศแล้ว!ผลรางวัล’พานแว่นฟ้าปี55

ประกาศแล้ว! ผลรางวัล ‘พานแว่นฟ้า’ ประจำปี 2555 ‘นรพัลลภ ประณุทนรพาล‘ คว้าชนะเลิศบทกวี จากผลงาน ‘โลกของหนู’ ส่วนเรื่องสั้น ‘วิชชา ลุนาชัย’ คว้าชนะเลิศ จากผลงาน ‘หมวกที่หายไป’

..........................

ขอบคุณเวบไซต์ คม ชัด ลึก

 

www.komchadluek.net/detail/20120830/138893/ประกาศแล้ว!ผลรางวัล’พานแว่นฟ้าปี55.html

 ขอแสดงความยินดีกับทุกท่านครับ

 “กระดาษแผ่นดิน”

            ณ ที่นี้สุขดีกว่าที่ไหน              ประชาธิปไตยเบ่งบานเต็มลานฝัน

ไม่สร้างกฎกติกาให้ฆ่ากัน                    ไม่ขีดคั่นพื้นที่ด้วยสีใด

เจ้าปกครองเขตแดนแผ่นกระดาษ          ตวัดวาด....เส้นสื่อ....แสนซื่อใส

ความตั้งใจจานเจือจากเนื้อใจ                ปาดเหงื่อไคลจนแก้มน้อยเปื้อนรอยดำ

บอก “พ่อจ๋า ดูซิ...นี่ภาพหนู                 ยกรูปชู...แย้มยิ้ม อย่างอิ่มหนำ

ตามองเพ่ง สักพัก แล้วพึมพำ                กลั่นน้ำคำหยาดเยาว์เล่าเรื่องราว

ว่า “ตรงนี้หนูวาดราษฎร”                      พานแว่นฟ้าคืออาภรณ์ผ่อนร้อนหนาว

หน้าทุกหน้าอาบยิ้มอิ่มนานยาว              ใต้ดวงดาวสันติภาพทาบแสงทอ

            ไม่ลงสี หนูคงไม่ลงสี              ไม่อยากมี เหลือง – แดง  แบ่งแม่พ่อ

เช่นร้อยพันอันธพาลผ่านหน้าจอ             บ้างหลอกล่อบ้างก่นด่าไม่น่าฟัง

เขาคงมีภาพวาดกระดาษเขา                  หลอมรูปเงาร้ายร้ายระบายหวัง

เขาคงขีดสงครามความเกลียดชัง            สงสารจัง กระดาษ, ราษฎร

อยากลบรอยลบล้างด้วยยางลบ              หยุดจุดจบ หดหู่ อุทาหรณ์

ก่อนตะกอนสกปรก ตกตะกอน                ฝังทุกข์ร้อน แนบภาพ ตราบนิรันดร์

            ณ ที่นี่ นาทีนี้ คือที่ไหน ?         ใครหนอใครแลเหลียวหนึ่งเสี้ยวฝัน

กับสังคมแตกต่างถึงทางตัน                    ภาพเหล่านั้น ลบเลือน เปื้อนน้ำตา

                                                                             นิตยา พูนเพิ่ม

บทกวีรางวัลพานแว่นฟ้าชนะเลิศปี ๒๕๕๒ 

วาดรูปประเทศยังไม่เสร็จเหรอครับ กรรมการพานแว่นฟ้าทั้งหลาย

                                นอกจากจะใช้สัญล้กษณ์ และการเดินเรื่องเข่นเดียวกับ กระดาษแผ่นดิน แล้ว  นรพัลลภ ยังก๊อบปี้แนวคิดบทกวีของตน

เองเมื่อปีที่แล้ว มนุษย์วะ มนุษย์เหวย คือพยายามแสดงให้เห็นว่า แท้จริงแล้ว รัฐชาติเป็นสิ่งที่เกิดขี้นภายหลังที่มนุษย์สร้างขี้น โดยสรรพสิ่ง

อื่นไม่รับรู้ เช่น นกบินข้ามเขตประเทศไปมา (จากมนุษย์วะ มนุษย์เหวย) ซื่งถือเป็นแนวคิดที่ดีเป็นอุดมคติ  แต่ข้อที่น่าตำหนิ(คำแรง) คือ

ความคิดคุณมีแค่นี้ เองหรือ (ถามทั้งคนเขียนและกรรมการ) งานที่สมควรได้รับการยกย่องขื้นรับรางวัล ควรจะเป็นงานที่นำเสนอแนวความคิด

ใหม่ ๆ และการหาทางออกใหม่ๆให้กับสังคมใช่หรือไม่(ถามกรรมการ) เพราะมิฉะนั้นแล้ว ผู้เขียนก็จะหยิบความคิดเดิมๆของตนเอง แล้วมา

เปลี่ยนรูปแบบ อาศัยลีลาจากงานประพันธ์คนอื่น ส่งมารับรางวัลไปทุกปี รางวัลนี้ก็จะหมดความขลังและคุณค่าลดลงในที่สุด

                             อย่างไรก็ตาม โลกของหนูยังมีจุดที่พัฒนาการ ตรงที่ว่า ความคิด และการลำดับความเป็นระเบียบขี้น นำเรื่องและจบอย่าง

ลงตัวเช่นเดียวกับกระดาษแผ่นดิน ไม่ยุ่งเหยิงรุงรังเหมือนมนุษย์วะ มนุษยํเหวย แต่เมี่อหาค่าเฉลี่ยกับข้อเสียแล้ว ก็ไม่สมควรจะได้รับรางวัล

ชนะเลิศแต่อย่างใด และขอตั้งข้อสังเกตอะไรบางอย่างว่า นรพัลลภ จะต้องคว้ารางวัลไปอีกหลายปี

 หนูหวังเห็น อะไร ไม่กี่อย่าง     หวังเห็นการแบ่งข้าง การหวงแหน

เด็กมันอยากเห้นความเห็นแก่ตัว  อยากเห็นการแบ่งข้าง  อยากเห็นความโกรธแค้น    กลอนมันพาไป  ลักษณะงานก็อบปี้  ลอกไปลอกมาไปไม่เป็น  พวกกรรมการเอยๆๆๆๆๆๆๆ   ที่สำคัญ  พวกนักกลอนได้ชมเชยเพียบ   จามรี  ได้แทบทุกปี

อยากให้โพสต์ บทกวีรางวัลชมเชยทุกรางวัลด้วยครับ อยากอ่าน

พวกกวีตกรอบ กำลังสำรอกใส่เว็บไซต์ พาลด่าเขาไปหมด เขาเรียกขี้แพ้ชวนตี ดีแต่ด่าเขาข้างเดียว แน่จริงลงชื่อจริงมาเลย อย่าดีแต่เห่า ลอบกัดไปวันๆ

  หนูหวังเห็น อะไร ไม่กี่อย่าง     หวังเห็นการแบ่งข้าง การหวงแหน

บทนี้..แสดงถึงความสับสนของคนเขียน เนื้อความไม่ชัดเจน กำลังหาที่ลง ตามเม้นท์ข้างบน บอกได้ถูกต้องก๊อปปี้งาน "กระดาษแผ่นดิน"ชัดๆกรรมการมีมันสมองไม่เท่าคนชอบอ่านอย่างผมหรือไงกันครับ บทกวีที่สมควรจะได้รับรางวัลชนะเลิศ ควรจะมีคุณสมบัติต่อไปนี้

๑.เปี่ยมด้วยเนื้อหาที่สอดคล้องกับสังคมปัจจุบัน

๒.มีความคิดแปลกใหม่ และการนำเสนอที่น่าสนใจ

๓.การใช้คำลื่นไหล แสดงถึงความสามารถในเชิงกวี เหมาะสมที่จะได้รับรางวัล (ในบทกวีนั้นๆที่รังสรรค์ขึ้นมาด้วยตัวเอง ตามกฎของการประกวดที่เน้นว่า ห้ามลอกเลียนใคร)
๔.มีเนื้อหาที่กว้างและลึก (แต่บท "โลกของหนู"มีธีทของเรื่องแค่เพียงบางๆเท่านั้น)

๕.มีการชี้นำทางออกให้กับสังคมประชาธิไตย สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการประกวด
๖.ผู้อ่านได้อรรถรสในการอ่าน มีอารมณ์ร่วมไปกับบทกวีนั้น

แต่ "โลกของหนู"...ไม่ได้ตรงตามประเด็นที่กล่าวมา แม้เพียงสักข้อเดียว และเต็มไปด้วยบทพรรณาเสียส่วนใหญ่ ซึ่งนักกลอนทั่วไปก็สามารถเขียนได้ ไม่นึกว่าบทกวีที่มีลักษณะเพียงเท่านี้ จะได้รับรางวัลชนะเลิศ แค่รางวัลชมเชย ยังว่าสูงไปด้วยซ้ำ เพราะลอกแนวคิดมาชัดๆการลงเสียงสูงต่ำของสัมผัส ก็ไม่ลื่นไหล หมดเปลืองถ้อยคำไปกับการพรรณา ซ้ำๆๆๆ...แต่ละวรรคจะต้องมีถ้อยคำที่หนักแน่นกว่านี้...

ข้อเขียนของนักอ่านชั้นเรียน เป็นการแสดงความคิดเห็นของผู้มีความรู้ ความคิด มีเหตุผล และสำคัญมีความเป็นสุภาพชน ส่วนใครจะเห็นด้วยไหนด้วย อยู่ที่วิจารณญาณ แต่คนก็มีเหตุผลด้วยกันทั้งนั้น เบื่อแต่พวกอีแอบ ที่คอยแต่จะด่าว่า วิจารณ์ผู้อื่นอย่างเสียๆหายๆ นอกจากไม่มีเหตุมีผลแล้ว ยังขาดความกล้าหาญในเชิงจริยธรรม ส่อให้เห็นว่าได้รับการศึกษาอบรมมาน้อย แล้วยังบังอาจใช้คำใหญ่ๆหยาบๆ น่าเวทนามาก

            สำนวนรางวัลชมเชยบทกวีการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า 

      “อันติฉินนินทาอย่าปรากฏ”

      ขอแสดงความยินดีกวีแก้ว

งามผ่องแผ้วคำประพันธ์ฉันท์อักษร

อาจมีบ้างหลายหลากคนใจร้าวรอน

กับบทกลอนรับรางวัลอันยิ่งใหญ่

       ไฟลุกโชนโหมกระหน่ำคำสำแดง

รางวัลแห่งเกียรติยศมิสดใส

 มากผู้นามกล้าแถลงสิ่งเป็นไป

เพราะเหตุใดถึงแว่นฟ้าค่าไม่พอ

       อันผลงานคัดลอกมาว่าวิจิตร

สะท้อนคิดเรื่องคนเก่าเศร้าจริงหนอ

ประชาธิปไตยกระดาษลออ

ร้อยถักทอเรียบเรียงใหม่ให้สวยงาม

       พึงแลเถิดจารจรดถ้อยบทกานท์

คุณค่างานดีเยี่ยงไรใคร่ไถ่ถาม

ก่อนจารึกฝากเกียรติไว้ดำรงนาม

คนเขาหยามต้องเพ่งพิศพินิจดู

       โปรดตอบแจ้งแถลงการณ์ให้ปรากฏ

โศกสลดจะหมดไปไม่อดสู

คณะกรรมการกี่ท่านที่เป็นครู

ใคร่รับรู้คำอ้อนวอนตอนนี้นา

       เกิดเติบใหญ่ภายใต้ธงไตรรงค์นี้

สุขสุขีอยู่สำราญตามประสา

ประชาธิปไตยแปดเปื้อนน้ำตา

อำนาจฟ้าคือความยุติธรรม

       กระบอกปืนยืนหยัดอยู่คู่แผ่นดิน

น้ำตารินสิ้นเสียงปืนทุกข์กลืนกล้ำ

สู้เคียงข้างแม้ชีพสิ้นเพียงถ้อยคำ

ประกาศย้ำจริงเท็จลวงปวงประชา

       ลับลวงพรางซ่อนบางอย่างด้วยมือใคร

ประชาธิปไตยใช่แท้ใฝ่หา

อุดมการณ์มอดดับดิ้นสิ้นศรัทธา

ผ่านแว่นฟ้าเล่าบอกกล่าวเราทุกคน

       ทุกบทกานท์รางวัลอันทรงเกียรติ

ควรละเมียดงามคุณค่าจารึกผล

แม้ปรากฏสู่สายตาแก่ปวงชน

แลต้องพ้นคำติฉินนินทาเอยฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก

(แก้ไขครับ)

      “อันติฉินนินทาอย่าปรากฏ”

      ขอแสดงความยินดีกวีแก้ว

งามผ่องแผ้วคำประพันธ์ฉันท์อักษร

อาจมีบ้างหลายหลากคนใจร้าวรอน

กับบทกลอนรับรางวัลอันยิ่งใหญ่

       ไฟลุกโชนโหมกระหน่ำคำสำแดง

รางวัลแห่งเกียรติยศมิสดใส

 มากผู้นามกล้าแถลงสิ่งเป็นไป

เพราะเหตุใดพานแว่นฟ้าค่าไม่พอ

       อันผลงานคัดลอกมาว่าวิจิตร

สะท้อนคิดเรื่องคนเก่าเศร้าจริงหนอ

ประชาธิปไตยกระดาษลออ

ร้อยถักทอเรียบเรียงใหม่ให้สวยงาม

       พึงแลเถิดจารจรดถ้อยบทกานท์

คุณค่างานดีเยี่ยงไรใคร่ไถ่ถาม

ก่อนจารึกฝากเกียรติไว้ดำรงนาม

คนเขาหยามต้องเพ่งพิศพินิจดู

       โปรดตอบแจ้งแถลงการณ์ให้ปรากฏ

โศกสลดจะหมดไปไม่อดสู

คณะกรรมการกี่ท่านที่เป็นครู

ใคร่รับรู้คำอ้อนวอนตอนนี้นา

       เกิดเติบใหญ่ภายใต้ธงไตรรงค์นี้

สุขสุขีอยู่สำราญตามประสา

ประชาธิปไตยแปดเปื้อนน้ำตา

อำนาจฟ้าคือความยุติธรรม

       กระบอกปืนยืนหยัดอยู่คู่แผ่นดิน

น้ำตารินสิ้นเสียงปืนทุกข์กลืนกล้ำ

สู้เคียงข้างแม้ชีพสิ้นเพียงถ้อยคำ

ประกาศย้ำจริงเท็จลวงปวงประชา

       ลับลวงพรางซ่อนบางอย่างด้วยมือใคร

ประชาธิปไตยใช่แท้ใฝ่หา

อุดมการณ์มอดดับดิ้นสิ้นศรัทธา

พานแว่นฟ้าเล่าบอกกล่าวเราทุกคน

       ทุกบทกานท์รางวัลอันทรงเกียรติ

ควรละเมียดงามคุณค่าจารึกผล

แม้ปรากฏสู่สายตาแก่ปวงชน

แลต้องพ้นคำติฉินนินทาเอยฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก"

สัพเพ สัตตา,

อเวราโหนตุ,

อัพยาปัชฌา  โหนตุ,

อะนีฆา โหนตุ,

สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ

อย่าลืมแผ่เมตตาและบังสุกุลให้ตัวเองด้วยนะจ๊ะจิ้งจกทัก

ขอแสดงความยินดีกับผู้ได้รับรางวัลด้วยครับ

น่าจะประกาศสำนวนที่ผ่านรอบแรกด้วย จะได้เป็นกำลังใจให้กับผู้ส่งเข้าประกวด ว่าผลงานของตัวเองก็เข้าตากรรมการ ไม่ทราบว่าคุณผู้สื่อข่าวสายเทพมีข้อมูลหรือไม่..ช่วยบอกที

เป็นฟืนเป็นไฟแทบไหม้วง.

หนูเห็นแล้วปลงขอหลบหนี

อ่านตำราเสียดีกว่าคงเข้าที

ณ ที่นี้หนูขออ่านผ่าน ผ่านพอ

"

หนูขออนุญาตเรียนถามคุณลุงทองแถมค่ะ

ว่าทำไมเขาถึงเรียกนักเลงกลอนคะ

การประกาศผลผู้ผ่านการประกวดรอบแรก เคยมีการนำเสนอผู้ดำเนินการจัดประกวดไปแล้ว อาจจะมีผลในปีต่อไป ในส่วนตัวเห็นด้วยที่ควรจะประกาศผลการประกวดผู้ผ่านการประกวดในแต่ละรอบ แต่ต้องประกาศหลังการประกวดเสร็จสิ้นแล้ว เพราะถ้าประกาศเป็นระยะๆ จะทำให้เสียความเป็นธรรม ทำให้ทราบว่าเป็นสำนวนของผู้ใด ไม่เป็นความลับ สำนวนที่ส่งเข้าประกวดทุกสำนวนจะปกปิดชื่อเจ้าของสำนวนอย่างเคร่งครัดมาก เป็นระบบราชการ ต้องรักษาความลับ และรักษาความยุติธรรม

เรียนท่านสมาชิกผู้สนใจ สำหรับสำนวนกลอนที่ได้รับรางวัลพานแว่นฟ้า ประจำปี ๒๕๕๕ จะพิมพ์ตามต้นฉบับเดิม ไม่มีการแก้ไขปรับปรุงใดใดทั้งสิ้น ทั้งนี้เพื่อยืนยันต้นฉบับเดิมที่ส่งเข้าร่วมประกวดแข่งขันทุกประการ ส่วนการแสดงความคิดเห็นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคลที่มีสิทธิในการแสดงทรรศนะต่างๆ ขอความกรุณาว่าโปรดใช้คำสุภาพ ใช้เหตุผล  โดยไม่เป็นการดูหมิ่นเหยียดหยาม หมิ่นประมาทผู้ใด ด้วยความเคารพนับถือในมิตรไมตรีของทุกท่าน 

ขออนุญาตลบความเห็นที่ด่าอย่างเดียวโดยไม่มีข้อมูลอะไรมาเสนอนะครับ

   วรรคแรก  "มันมาในใต้ฟ้าคลื่นอากาศ"

   "มัน"  นะครับ  ไม่ใช่ "ฉัน"

ขออภัยครับ ขออภัยท่านเจ้าของสำนวนด้วย และโปรดแก้ไขวรรคแรกเป็น "มันมาในใต้ฟ้าคลื่นอากาศ" ขอบคุณผู้สื่อข่าวบ้านนอกครับ   

 ผิดหวังอีกปีแล้วครับ

ปีหน้าส่งใหม่อีกที

อยากอ่านงานของคุณสานิตย์ สีนาค ค่ะ

เผื่อว่าอาจมีคุณค่ายิ่งกว่าได้รางวัลนะคะ

เป็นกำลังใจให้สานิตย์ สีนาค เป็นกวีหนุ่มไฟแรง ผู้มีสปิริตและน้ำใจนักกีฬาโดยแท้ ขอให้สร้างงานต่อไป การได้รางวัลหรือไม่ได้รางวัลที่เวทีประกวดแข่งขัน ไม่ได้เป็นเครื่องชี้วัดว่าประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวในวงการกวีนิพนธ์ เคยอ่านงานของสานิตย์หลายๆสำนวนเป็นงานเชิงคุณภาพและมีคุณค่ากว่างานประกวด และกวีแถวหน้าของประเทศไทยหลายๆท่านก็ไม่ปรากฏว่าเคยได้รับรางวัลจากเวทีประกวดนะครับ

 ขอแสดงความยินดีกับผู้ได้รับรางวัลทุกสำนวนครับ ^^b

 ขอบคุณคุณวิไลวรรณและ ผู้อ่านกวีนิพนธ์ ทั้งสองท่านมากครับ...ผมส่งงานประกวดก็คาดหวังเล็กๆ ที่ตั้งใจก็เพื่ออยากมีส่วนร่วมใน "กิจกรรม" นั้นๆ เพราะคิดว่า ยังไงตัวเองก็เขียนอยู่แล้ว 

ผมยังจะเขียนหนังสือต่อไปครับ แม้ว่าจะไม่ได้รางวัล

รู้สึกตื่นเต้น ยินดี ที่มีคนอ่านงานเขียนของผมครับ

ฉันเป็นคนหนึ่งที่ริอยากจะเป็นกวีกับเขาบ้าง  แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีพรสวรรค์ในด้านนี้   มีก็แต่พรแสวง จึงก็ตั้งใจส่งงานเข้าประกวด  อย่างน้อยสุดก็ได้เป็นหนึ่งในสำนวนร้อยๆสำนวน ที่ผ่านตาท่านคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่อาจจะอ่านเพียงครั้งเดียวแล้วก็ขยำโยนลงตะกร้า  แค่นี้ก็ภาคภูมิเกินพอแล้วสำหรับความทะเยอทะยานของฉัน   เคารพเหตุผลที่ใช้ในการตัดสินของคณะกรรมการทุกๆท่าน   ปีหน้าฟ้าใหม่ หรือปีต่อๆไป  ฉันก็จะตั้งใจให้มากกว่านี้ แม้ผลที่ได้ไม่ต่างจากเช่นเดิม.. เพราะฉันอาจไม่ใช่กวี

             หากกวี... มีความหมายที่ไม่มั่น

             หากกวี... มีเชิงชั้นเกินฝันถึง

             หากกวี... ชี้ไม่เห็นเช่นคะนึง

             ฉันอาจจึง.. ไม่ใช่กวี

ขอเป็นแรงใจให้ "ศรีสมภพ" มุ่งมั่นสร้างสรรค์งานออกมาเรือยๆ ทุกเวที ทุกโอกาส ประกวดไม่ประกวดไม่สำคัญ เขียนเถิดเขียนในสิ่งที่อยากเขียน ทำในสิ่งที่อยากทำ วันข้างหน้าจะพบกับความสำเร็จ ขอเป็นกำลังใจให้คุณ

               สำนวนรางวัลชมเชยบทกวีการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า 

 สำนวนรางวัลชมเชยบทกวีการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า 

                    สำนวนรางวัลชมเชยบทกวีการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า 

                    สำนวนรางวัลชมเชยบทกวีการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า 

 ชอบงานเขียนของคุณเพิงแหงนครับ มีความคิดสร้างสรรค์ในการจัดทำรูปแบบคำประพันธ์ไม่ซ้ำแบบใครดี ^^b

การนำเสนอบทกลอนในรูปแบบของจดหมาย เคยเห็นกวีหลายท่านใช้รูปแบบนี้ แต่ไม่แพร่หลายมากนัก "เพิงแหงน" ใช้รูปแบบนี้ทำได้ดีทั้งเนื้อหาสาระ สำนวนโวหารการเขียน การใช้ถ้อยคำภาษาที่เรียบง่าย ผมก็ชอบสำนวนนี้ครับ

         เพราะเกิดใต้ เพลิง นี้ที่อยู่กิน    น่าจะเป็น เพิง  นะ

         ในสวนผมก็มี เพิงหมาแหงน  มุงจากด้วย

                                                  นักกลอนแม่กลอง

ขอบคุณนักกลอนแม่กลองที่กรุณาทักท้วงครับ

          "เพราะเกิดใต้เพลิงนี้ที่อยู่กิน  ไม่มีสินทรัพย์ช่วยอำนวยชัย"

แก้ไขเป็น

            "เพราะเกิดใต้เพิงนี้ที่อยู่กิน  ไม่มีสินทรัพย์ช่วยอำนวยชัย"

ตามต้นฉบับเดิม ขอบพระคุณครับ

 แค่กระดาษวาดเขียน แต่งแต้มระบายจากใจหนูก็คว้ารางวัลแล้ว เส้นใหญ่จริงๆ

กรรมการเขียนกวีเป็นหรือเปล่า

           การเขียนกลอนสุภาพให้อยู่ในรูปแบบจดหมาย เรียงความ บทความ คอลัมน์ วิจารณ์ ข่าว  ฯลฯ  ชมรมนักกลอนเคยทำเล่น

กันมาแล้ว ประมาณ พ.ศ.2509  ออกหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ชื่อ...จำไม่ได้เสียแล้ว ทั้งพาดหัว เนื้อข่าว บรรยายภาพ ตอบจดหมาย

สารคดี ปกิณกะ  ฯลฯ ข้อความเป็นกลอนหมด  แต่วางรูปแบบเป็นความเรียงทั่วไป 

            กลอนทั้งเล่ม ผมจำได้กลอนเดียวของสุจิตต์  วงศ์เทศ ที่ว่า  "กูกำเนิดเกิดก่อเป็น ก.ไก่      อักษรไทยนี้หนอกูก็หนึ่ง"......

นอกนั้นจำไม่ได้   หนังสือพิมพ์นี้ออกมาได้ฉบับเดียวก็เลิกไปเลย   เสียดายมากที่เก็บต้ฯฉบับไว้ไม่ได้

            นักกลอนที่ร่วมเขียนในหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ บางท่านอาจยังมีชีวิตอยู่  ช่วยเขียนเล่าอะไรมาบ้างก็จะดีนะครับ