ผู้ตั้งกระทู้ สดายุ :: วันที่ลงประกาศ 2014-06-28 21:36:11

 

O ผู้หลงโลก..? O

 

 

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

 

O รองเรืองเมลืองชุติพิจิตร

ก-ละ-พิศพิมานบน

โล่งลิบระยิบ, ทิพะสถล-

ดุจะหล่น..ละลิ่วรอ

O เจดีย์, พิถีวัตระประพฤติ

จิตะยึดและยกยอ

โมหันธ์ถวัลยะ ฤ พอ-

คณะขอจะอาจขืน ?

O บุญบาปและลาภขณะประนอม-

บทะย้อม ฤ อาจยืน-

หยัดจิตะคิดพิริยะฝืน-

ระอุตื่น ณ ในตน

O เห็นแต่จะแผ่วุฒิวิภาค

อติพากยะเพียบพล

กล่อมขวัญ, สวรรค์ก็อนุสน-

ธิพิกลพิการสอน

O บุญบาปกระหนาบพิษะกระหน่ำ

ก็ระส่ำระสายตอน

ชาติภพตระหลบอุระสะท้อน

ฤ จะผ่อนพลังหลง

O แว่วเสียงก็เพียงจะเยาะจะเย้ย-

มรรคะเอย..ฤ แอบองค์

ไป่ทอดตลอดระยะ, บ สง-

เคราะหะบงกะชาติบัว

O พรรณนาเหมาะสาวกะจะรู้

ธรรมะตู่..ก็เป็นตัว

โอภาสจะพาดภวะสลัว

ฤ เยาะยั่วและพร้อมหยัน ?

O ไตรรัตน์สมรรถพละ ฤ ฉุด

นยะพุทธะรัดพัน-

จิตสู่ประตูอริยะนั้น

ทะนุนันทิรูปนาม

O โดยภาษประกาศพระชินวร

ระบุสอนระบิลความ

ต้นกลางลุปลาย..วุฒิพิราม

ยุติทราม บ สืบสาย

O โอ หนอ ฤ พอจิตะขจัด

กิจะวัตระวุ่นวาย

ท่วงทีพจีนยะสยาย

บุญะถ่ายสิทั่วถึง

O กราบหมอบ ฤ ตอบมุหะจริต

มุประดิษฐะเพื่อดึง-

สายตาประดา..พิศะจะซึ้ง-

บทะซึ่งจะคอยสรรค์

O แบบบุญจะหนุนภพะประสาร-

วิญ(ะ)ญาณะค้ำยัน

ศรัทธาสถาปนะสวรร-

คะถวัลยะในทรวง

O บิดเบือนเขยื้อนมุสะสยาย

เกาะอุบายะบำบวง-

ศักดิ์สิทธิ์และฤทธิ์อุตริปวง

นิระห่วงจะเสียหาย

O บัวต่ำเพราะสัมผัสะกะตม

ฤ จะชม..ระลมชาย

สบทราบประภาพสุริยะฉาย-

รุจิบ่ายประโลมบัว ?

O โดยตรรกและหลักอริยะวาท

อธิชาติชมชัว

เพื่อตัดขจัดมุหะระรัว-

อัตะกลั้ว, ปลาตการณ์

O โดยตรรกและมรรคะปฏิบัติ

เหมาะ, สมรรถะดวงมาน

เงื่อนเหตุ..กิเลศ..สมะสมาน

จะทะยาน - ก็อาจยั้ง

O เดี๋ยวนี้..และที่ขณะระลึก

สติตรึกและตรองฟัง

โลกนี้..และที่ระยะจะหวัง

ทิฐิตั้งประคองตน

O เท่านี้..พิถีจิตะประพฤติ

เหมาะจะยึดและตามยล

เพียงใด..เพราะใจนะอนุสน-

ธิกะลมระลอกสาย

O เพียงนั้น..จะบันดละสมา-

ธิสภาวะในกาย

เงียบงาม ณ ยาม วตะระบาย

สุขะศานติซ่านซ้อน

O ปลงเปลื้องละเมืองก-บิ-ล-พัสดุ์

พระ-เลาะลัดพเนจร

ป่นเหตุกิเลศ..ประทุษะถอน-

ทุขะรอนปลาตร้าง

O กิ่งโพธิ์เพราะโผ..วตะระลอก-

ระดะหยอก-ก็ไกว..กาง

ไหวสั่นกระนั้น..เฉพาะจะขวาง-

และมล้างพลังลม

O คือใจพิจัยธรรมะสภาพ

ระบุทราบกะอารมณ์

รู้ครวญชนวนทุขะระทม

พิษะถมกระทบถึง

O ที่ไหน..ไสวเพราะพลุลุแล่น-

รุจิแสนยะตราตรึง

ที่นั้น..จะฝันสุญะระรึง

ขณะหนึ่ง บ พึงหมาย

O ที่ไหน..พิสัยชนะสมา-

คมะวาระวุ่นวาย

ที่สุด..วิมุติภวะจะหมาย-

เฉพาะขายกะหมู่เขลา !

O แว่วดัง..ก็สังคิตะประดิษฐ์

นิรมิตะมอมเมา-

จิตหลง..มุสงเคราะหะและเร้า-

สติเฝ้าประโลมฝัน

O เสียงซอ..ฤ พอจะเสาะจะสี

พิเราะคีตะล้อมพัน-

ต้นธาตุ..พระชาติพระอรหันต์

ละสวรรคะรับเสียง !

O เสียงซอ..ฤ พอจะเสาะจะสี

เสนาะคีตะคล้อยเคียง-

ต้นธรรม..เหมาะสัมผัสะเจรียง-

พฤติเบี่ยงประโคมบุญ !

O ซอสี..ก็สีปะเหลาะประโลม

ทะนุโสมนัส, จุน-

เจือวัตรวิบัติกระแดะและหนุน-

ธนะ-ทุน..นะคือ..ธรรม !

ผู้แสดงความคิดเห็น สดายุ วันที่ตอบ 2014-06-29 16:00:33

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

O แว่วอยู่ .. ฤ รู้-วตะชเล
ฤ-จะเล่หะคารม
เห็นภาพก็ภาพภพะขยม-
ศิระก้มและค้อมกาย

O โค้งงอ .. ฤ พอสุขุมะพจน์
ระบุบทะรำบาย
คดงอ .. ฤ พอสัทะสยาย-
เลาะสลายะถ้อยลวง

O เสียงสู่ .. ก็รู้พฤตินิมิต
ะประดิษฐะเพื่อบวง-
เภทพันธุฝันสวรรคะสรวง-
นิระห่วงจะเสียหาย

O ชาติภพประจบคติพิการ
ปริมาณะมากมาย
ภพชาติจะพาด .. มุสะจะผาย-
พิษะผ้ายจะคอยผลาญ

O แผดพองกะผองมุหะประนัง
ตละครั้งก็คืบคลาน
เสกแสร้งแสดงกระแดะผสาน-
ทุระการะเกริกเกรียง

O ร่ำร้องคระลองอุดมกา-
รณะภาพะเพียบเพียง
แวดล้อมจะพร้อมสุตะเผดียง
พิเราะเสียงจะสรรเสริญ

O อิ่มเอม .. เขษมะบริษัท
กิจะวัตระดำเนิน
วิญญาณะปานจะเหาะจะเหิน
ขณะเพลินเพราะเยินยอ

O ร้องร่ำกระหน่ำวุฒิพิศาล
ธิระฐานะทอดทอ
ร้อยคำเพราะคัมภิระพะนอ-
สุขะรอลุอารมณ์

O ภิญโญสโมสระกวินทร์
กละตฤณะแนบตม
วิญญูเพราะรู้จะเสาะผสม
มุสะห่ม ฤ อาจเห็น

O เสกแสร้งแสดงสุขุมะพจน์
ทุรยศะเยียบเย็น
เขียนทรามประณามประทุษะเข็ญ
นยะเค้นก็อักโข

O เขียน .. เขื่องกระเดื่องคติพิจิตร
ขณะมิตระเพียบโม-
หันต์กรรมะทำประดุจะโส-
ธกะโอ่ .. บ่เอียงอาย

O แปลกปลอม .. ประนอมพละประนัง
ฤจะยั้งเพราะบรรยาย
หัวหู .. บ่รู้ผิวะสหาย-
มิตระพ่าย .. จะรุมเผา

O ล้วนหล่มและสมมุติพิการ
ฤ จะทานจะบรรเทา
ร้อยรัดกระหวัด .. ประดุจะเถา-
วัลย์เผ่านะรัดพรรณ

O ทางเธียระเพียรจะอภิปราย
และละม้ายจะเมามัน
ทางธรรมะพร่ำพิริยะสรร-
คะถวัลยะแวดวง

O โอ้ .. ลวงทะลวงนิกระโสต
ขณะโกรธะหยั่งลง
โอ้ .. กา ฤ-ว่าผิวะจะหงส์
พิศะรงคะย่อมรู้ !

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=05-2012&date=13&group=41&gblog=37

ผู้แสดงความคิดเห็น สดายุ วันที่ตอบ 2014-06-29 16:19:57

 

 

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

 

O ความ-คำเพราะคัมภิระประพจน์

ระบุบทะบาทมี

เหมือนคอยจะปล่อยทิฐิวิถี

บทะธีระหนักหนา

 

O ยั่วแย้งแสดงวุฒิวิภาษ

ผิวะปราศก็แต่ปรา-

รมภ์ตนจะป่นอัตะสถา-

นะสภาวะรูปรอย

 

O จึงคำเพราะคำระบุระบือ

ก็กระพือซะเลิศลอย

เชื่องเชื่อก็เหลือจะผละจะถอย

จิตะคล้อยบ่อาจขืน

 

O พากย์ชี้วิถีวัตระประพฤติ

อัตะยึดก็หยัดยืน

นำทางระหว่างนิละทะมื่น

จะลุตื่น ณ ในตน ?

 

O แว่วเสียงก็เพียง..อุระระรัว

นิระกลัวจะหลงกล

แห่ห้อมตะล่อมสัทะระคน

นยะล้นพิมลหลาย

 

๐ สรรสรรพะศัพท์ธิระประดิษฐ์

ตละคิดก็คมคาย

ว่อนวางพยางคะอภิปราย

จิตะคล้ายจะเคลิ้มฝัน

 

O หวั่นไหวกระไร..สุภะประพจน์

มธุรสะโรมรัน

หลักการก็ควานและเสาะกระสัน

อภินันทนาไทย

 

O การเมือง ณ เบื้องปุระสยาม

ขณะทรามละลามนัย

เสียงสู่ก็รู้มุสะสมัย

สุตะใด-ประดาเดียว

 

O เมื่อทราม..ละลามระยะประเทศ

นยะเลศะกรูเกรียว

คมคำกระหน่ำ..ฤจะเฉลียว

ผิวะเขี้ยวจะขบลง

 

O พรรณนาประดานยะประดุจ-

บริสุทธิแผ่วง

ไหนเลยจะเคยจะพิสวง-

อุปสงคะดั้งเดิม

 

 

 

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

 

O ลมตื่นระผืนน้ำ...........ภพะต่ำก็ตวงเติม-

คำหวานประสารเสริม.....ฤดิเริ่มก็ปรารมภ์

 

O โกสุมปทุมา..............ดละภาวะหอมพรม

ผึ้งภู่ ฤ รู้สม-................มุติห่มจะร้างหาย

 

O ดอกขาวอะคร้าวรูป....วตะลูบก็รำบาย-

หอมฟุ้งจรุงหมาย..........ผิวะตายจะยอมตน

 

O อำนาจและอาชญา.....เสาะสภาวะเพื่อพล-

อวยเดชวิเศษผล..........จะผละพ้น ฤ แผดเผา ?

 

O เนานันทะสรรเสริญ....ขณะเพลิน ฤ ผ่อนเพลา

ยศศักดิ์ฉลักเขลา.........ก็ระเร้าฤดีรมย์

 

O ขัดแย้งเพราะแย่งยำ-..สัทะธรรมะติดตม

เคลิ้มขำกะคำคม..........ขณะถ่มเลอะดินแดน

 

O แบ่งข้างระหว่างข้า.....คุณะค่าก็คลอนแคลน

จึงอานุภาพแสน-..........ยะจะแม้นจะมอดลง

 

O อำนาจและอาชญา.....ดละทาสะรูปทรง

การเลศะเจตมง-...........คละคงจะมีหรือ

 

O ร่มบุญ..สกุลคน.........ธนะผละร่วมมือ

เล่ห์ฉันทะบันลือ-..........ก็กระพือกระเพื่อมหาง

 

O เก่งกาจกระไรคน.......คติวนและว่อนวาง

เชื่องเชื่อ..ก็เหลือง้าง-..จะเสาะอ้างกะเหตุผล

 

 

 

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘

 

O อึ้มแอ้มออกเสียง.......นั้นเพียงเพื่อชน

เหลียวมองจ้องตน........คำรนโวหาร

O ฟังเถิดฟังคำ.............ลึกล้ำหลักการ

อักโขโอฬาร................เพื่อบ้านเพื่อเมือง

 

O รับใช้อำนวย.............ย่อมด้วยศรัทธา

หลงรักนักหนา.............บอดบ้าเปล่าเปลือง

O ตอกลิ่มทิ่มแทง.........พวกแดงพวกเหลือง

อกกรุ่นขุ่นเคือง............เชื่อเชื่องพอกัน

 

O เป็นไทด้วยชาติ.........เป็นทาสด้วยใจ

ตื้นเขินเกินไหว-............ทันไขรำพัน

O เรื่องนึกตรึกตรอง.......บกพร่องเกินฝัน

แว่วโจษโทษทัณฑ์.......หูหันรอเสียง

 

O ปรุงแต่งภาพพจน์......งามรสวาที

ออกสื่อช่วยชี้..............วาดวีสำเนียง

O นั้นถูกนี้ผิด...............รอพิศรอเพียง-

ความถ้อยร้อยเรียง.......อยู่เคียงหน้าตน

 

O จับโยงเรื่องราว.........รู้กล่าวรู้คาด

เพื่อชนทั้งชาติ.............รู้ภาษรู้พล

O ตราบน้อมใจนับ........ตอบรับลุกลน

กี่ครั้งกี่หน..................ทุกหนทุกครั้ง

 

O คือปราชญ์คอยปราม..ป้องทรามเข้าแทรก

จำนรรจ์จำแนก............ความแจกให้ฟัง

O จงร่ำจงเรียน............ถ้อยเธียรเพียรฝัง

อย่าหยุดอย่ายั้ง...........ตอบตั้งศรัทธา

 

๐ เยี่ยงนี้คือชน............พล่ามบ่นรักชาติ

เยี่ยงนั้นคือทาส...........ปลอดปราศอัตตา

๐ เยี่ยงนี้คือไท............ผู้ไร้บัญชา-

จัดตั้งสั่งหา.................ด้วยค่าของเงิน

 

O ภาพนั้นดูดี...............แต้มสีแต่งตัว

จากเท้าจดหัว..............ถ้วนทั่วมองเพลิน

O ภาพงามเร้ารุม..........ให้อุ้มหยอกเอิน

อิ่มร่ำจำเริญ................ปานเหินเวหา

 

O ผ่านหัวผ่านหู............รับรู้รับฟัง

ลึกล้ำกำลัง.................ฝากฝังปัญญา

O ผ่านหูผ่านหัว............เร้ารัวศรัทธา

อาทรอ่อนล้า...............ให้บ้าเข้าเบียน

 

O ความคำทำว่า...........คิดข้าควรการ

สามารถสามานย์..........ควรอ่านข้าเขียน

O ความจูงฝูงชน...........หวังผลต้องเพียร

ทอทาบภาพเธียร.........วกเวียนตราบวาย

ผู้แสดงความคิดเห็น สดายุ วันที่ตอบ 2014-06-30 20:17:53