แรว็งส์ส์ส์ส์.......ส์

คุณแหลมพรหมเทพ  กล้าพูดความจริงน่าสรรเสริฐยิ่งนัก    อยากให้นายสกุล บุญทัต  ออกมาแก้ต่างให้หน่อยซิ  วิจารณ์เก่งดีนัก หน้าแตกล่ะสิ เมื่อเจอความจริงเผยออกมา  มันจะเข้าข้างกันไปถึงไหนวะ

เรื่องนี้ถ้าเป็นจริง

ก็น่าตกใจ

ลองเอาวรรคนั้น

จากหนังสือเล่มนั้นมาดูคำต่อคำ

ว่ากอปหรือแค่เป็นแรงบันดาลใจ

เรื่องใหญ่นะเพื่อน อย่าทำเล่นไป

ลองอ่านให้จบเล่มนะครับว่า  บางฉากใน  ไม่มีหญิงสาวในบทกวี   จะมีฉากของกับระเบิด  สงคราม   เรียกร้องสันติภาพ   เป็นฉากแถมอาหรับทั้งนั้น   เด็กหญิงสะดุดยอดหญ้าตรงพรมแดน  ธงรบถูกชักขึ้น    สนามเด็กเล่นจะมีกับระเบิดไหมหนอ     แล้วจะรู้ว่าไม่ได้คิดเอง  มันเป็นลักษณะ  ก็อบแบบมีเทคนิค  บางสำนวนก็อบเพลินหลุดมาเป็นยวงเลย   เป็นลักษณะ  fake   แบบ  อีเว้น  ไม่อยากโทษกรรมการนะครับ  เพราะว่าเป็นกรรมการจากมหาวิทยาลัย  วันๆๆๆ   หมกมุ่นวุ่นวายอยู่กับการเรียนการสอน และ รายงานของนักศึกษา    ชีวิตประจำวันถูกตีกรอบโดยงานประจำ  วิสัยทัศน์แบบกว้างๆๆ   ไม่มี    ผมอยากเสนอแนะครับว่า  งานใหญ่แบบนี้เห็นควร  เชิญกวีตัดสินกวีนะ  เช่น   อาจารย์เนาว์    จีรนันท์   ไพวรินทร์   อาจารย์ประยอม      พนม   นันทพฤกษ์   รอบนี้  มีท่านดุลย์เพียงคนเดียว   และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง  รอบคัดเลือกควรมีกรรมการที่เป็นกวี  เข้าคัดสรรด้วย   แต่นี่เอานักข่าวนักวิจารณ์ที่ไม่เคยมีผลงานเป็นที่ยอมรับมาคัดเลือก  แล้วจะเข้าใจความเป็นกวียังไง  และถามหน่อยว่า นักข่าวนักวิจารณ์ไม่เคยมีผลงานเป็นที่ยอมรับ  ทำไมถึงอยากเป็นกรรมการ  ไม่อายตัวเองบ้างเหรอ  หรือว่ามีคนเชิญ  อย่างผมนี่ถ้าไม่มีผลงานผมไม่กล้าไปตัดสินใครเขาหรอก  อายตัวเอง  แล้วพวกนักข่าวนักวิจารณ์ที่เข้าไปเสนอหน้าตัดสินนี่  ชอบทำตัว   act   art    ผลลัพย์จึงป็นจึงเป็นอย่างที่เห็นนี่ละครับ   ผมถามหน่อยว่าถ้าถูกรับเชิญไปบรรยายในสถาบันการศึกษา  ปุถุชนผันเสียงวรรณยุกต์ให้เด็กได้ความรู้ได้ไหม  วรรครับวรรคส่ง  คิดว่ากวีท่านนี้คงไม่รู้  เท่าที่อ่านของปุถุชนมา  ไม่เคยเห็นแต่งโคลงหรือกลอนแปดเลย   เข้าไปดูในเวป    poet  society  .com  ก็เห็นแต่ก็อบงานอาหรับมาทั้งนั้น   เชิญผู้รู้เข้าไปทัศนาได้เลย

เออนี่ แหลมพรหมเทพ, แหลมงอบ, ปัตตานี พึ่งตื่นหรือเปล่า? หากจะวิจารณ์ทำไมไม่วิจารณ์ตั้งแต่ประกาศผลในรอบแรก อ.สกุล  บุญทัต ท่านทำได้อย่างน่าชื่นชมแล้วครับ ท่านวิจารณ์ตั้งแต่แรกประกาศผลรอบคัดเลือก จะถูกจะผิดก็ยังเป็นลูกผู้ชายที่กล้าเปิดเผยตัวเอง และความคิดในการวิจารณ์ ไม่ใช่ซ่อนตัวใส่กระโปรงแอบมาลอบกัด แน่จริงทำไมไม่ไปที่เว็บนั้นเลยหล่ะครับท่าน

ไอ้ที่มาว่าเขานี่ตีขลุมโมเมเอาเองหรือเปล่า? ทำไมไม่ยกหลักฐานมาวางกันจะจะเลยหละครับ กรรมการจะได้หน้าแตกได้สมใจ ข้อกล่าวหาทั้งหมดหลวมมาก ๆ เลยครับ ท่านไม่มีข้อเท็จจริงมาพูดแม้แต่นิดเดียว

"ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  เป็นบทกวีก็อบปี้มาจากต่างประเทศถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว " 

ไหนลองยกตัวอย่างให้ดูสักบทหน่อยสิครับ ว่า "บทกวีต่างประเทศ" ตัวบทเป็นอย่างไร จะได้เห็นว่าก็อปฯ มาถึงเก้าสิบเปอร์เซนต์จริงหรือเปล่า เอาหลักฐานมายันหน่อยสิครับ ไม่ใช่กล่าวหาคนอื่นอย่างเลื่อนลอย

"นกไม่ต้องมีปีก  ดอกไม้ไม่ต้องมีกลิ่นหอม  นี่ลอกมาทั้งดุ้นเลย  ของกวีฝรั่งเศส"

ไหน บทกวีฝรั่งเศสว่าอย่างไร? ยกมาให้เป็นขวัญตาหน่อยขอรับ

"ส่วนหนึ่งก็อบมาจาก  กวีของ   มามูด  ดาววิด   กวีชาวอาหรับท่านหนึ่ง "

นี่ก็เช่นกัน ลองยกมาให้ทัศนาหน่อยประไรท่าน

"กวีสยามที่ชอบอ่านกวีต่างประเทศอย่าง   มูฮัมหมัด  ฮาริส  กาเหย็ม   หรือ   อโลชา  เวียงพงศ์    จะรู้ดีเป็นที่สุด"

เออ แล้วท่านทั้งสองเขียนไว้ตรงไหน อย่างไรหรือครับ? ยกมาให้อ่านหน่อย  ท่านเอาหลักฐานอะไรมาระบุว่ากรรมการซีไรต์ไม่ชอบอ่านกวีต่างประเทศ? ทำเป็นสู่รู้ไปหมด

"เป็นลักษณะ  fake   แบบ  อีเว้น "

...มันเป็นอย่างไรครับ? ยกตัวบทมาให้ดูหน่อยประไร ไม่ใช่ตีขลุมเอาอย่างนี้นะท่าน

แบบนี้ผมก็พูดได้เช่นกันว่าคุน fake ข้อกล่าวหาทั้งหมดเลย หรือมิใช่?

"งานใหญ่แบบนี้เห็นควร  เชิญกวีตัดสินกวีนะ  เช่น   อาจารย์เนาว์    จีรนันท์   ไพวรินทร์   อาจารย์ประยอม  พนม   นันทพฤกษ์   รอบนี้  มีท่านดุลย์เพียงคนเดียว"

ข้อกล่าวหานี้แปลก ๆ นะครับ ท่านจะเลือกกรรมการตามใจท่านชอบหรือไร?... ดูข่าวจากกรุงเทพธุรกิจ เขาก็บอกว่า

... คณะกรรมการตัดสินรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี 2553 ประกอบด้วย อดุล จันทรศักดิ์ ประธานคณะกรรมการตัดสิน และกรรมการได้แก่ ประภัสสร เสวิกุล ชมัยภร แสงกระจ่าง รศ.ดร.สรณัฐ ไตลังคะ รศ.สุรภีพรรณ ฉัตราภรณ์ ผศ.ดร.เสาวณิต วิงวอน และโกศล อนุสิม มีมติเป็นเอกฉันท์ให้กวีนิพนธ์รวมเล่มเรื่อง “ไม่มีหญิงสาวในบทกวี” ของ ซะการีย์ยา อมตยา ได้รับรางวัลรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปี 2553 ...

ดูรายชื่อกรรมการแล้ว ใครหละครับที่ท่านว่าไม่ใช่กวี? ท่านเอาอะไรมาวัดว่าใครควรเป็นกวี?

"รอบคัดเลือกควรมีกรรมการที่เป็นกวี  เข้าคัดสรรด้วย   แต่นี่เอานักข่าวนักวิจารณ์ที่ไม่เคยมีผลงานเป็นที่ยอมรับมาคัดเลือก  แล้วจะเข้าใจความเป็นกวียังไง "

ดูท่าข้อกล่าวหานี้จะไม่จริงกระมังครับ ดูรายชื่อกรรมการคัดเลือก

๑.อาจารย์ วรรณา  นาวิกมูล ภาควิชาวรรณคดี คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ๒.อาจารย์ พวงแก้ว  ลภิรัตนกุล นักวิชาการวรรณกรรม ๓.ผศ.ดร. ญาดา  อารัมภีร นักวิชาการวรรณกรรม กรรมการสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ๔.นาย โกศล  อนุสิม กวี นักเขียน ๕.นาย สุภาพ  พิมพ์ชน นักวิจารณ์ ๖.อาจารย์ ดร. อารียา หุตินทะ ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ๗.อาจารย์ ดร. ปรมินท์ จารุวร ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ...

จะเห็นว่ามีทั้งอาจารย์ กวี นักเขียนและนักวิจารณ์ นะครับ

"ผมถามหน่อยว่าถ้าถูกรับเชิญไปบรรยายในสถาบันการศึกษา  ปุถุชนผันเสียงวรรณยุกต์ให้เด็กได้ความรู้ได้ไหม  วรรครับวรรคส่ง  คิดว่ากวีท่านนี้คงไม่รู้  เท่าที่อ่านของปุถุชนมา  ไม่เคยเห็นแต่งโคลงหรือกลอนแปดเลย "

ท่านรู้จัก "ปุถุชน" หรือ? โมเมหรือเปล่า? ทำไมกวีต้องรู้จักวรรครับวรรส่ง ทำไม "ปุถุชน" ต้องเคยแต่งโคลงหรือกลอนแปด? ระเบียบซีไรต์ระบุไว้ตรงไหนเหรอ?  แล้วคุณรู้จักบทกวีเหรอ อะไรเหรอที่เรียกว่าบทกวี?

หากเชิญ "ปุถุชน" ไปบรรยาย เขาก็ย่อมแสดงความสามารถในบทกวีของเขา เขาจะบ้าไปแสดงในสิ่งอื่นที่เขาไม่ถนัดได้อย่างไร ถามแบบหาเรื่องนี่นา งั้น ผมก็ถามคุณกลับหน่อยว่า หากเชิญคุณไปบรรยายให้นักศึกษาฟังคุณจะอธิบายอย่างไรว่ากวีนิพนธ์ฉันทลักษณ์อิสระ แต่งให้ดีได้อย่างไร?

"เข้าไปดูในเวป    poet  society  .com  ก็เห็นแต่ก็อบงานอาหรับมาทั้งนั้น "

ไม่จริง!  บทกวีจีนก็มี ฝรั่งเศสก็มี เยอรมันก็มีนะ หุๆ ช่วยชี้แจงหน่วยว่าก็อปฯ มามันเสียหายอย่างไร?  ที่ก็อปมาเขาก็บอกว่าก็อป ที่เขาแต่งเขาก็บอกว่าเขาแต่ง เปิดเผยดีออก

ผมว่าคุณไปถามข้อสงสัยในเว็บนั้นเลยดีกว่า จะได้แจ่มแจ้งแดงแจ๋ไปเลย ไม่ใช่เป็นอีแอบอย่างนี้ เว็บนี้ไม่ค่อยมีคนเข้าเท่าไหร่ เดี๋ยวคุณจะไม่ดังนา 55+

คุณสมุทรครับ

การที่ใครสักคนอ่านหนังสือ ๑ เล่ม แล้วเทใจรักให้เล่มนั้นอย่างสุดตัว

จนไม่สามารถรับฟังคำติติงได้ แลต้องใช้คำพูดกักขฬะ

มีอยู่ ๒ คนครับที่จะทำแบบนี้ได้

๑ คือคนที่ใจรักและเทิดทูนบูชาหนังสือเล่มนั้นอย่างหมดหัวใจ (เหมือนที่ผมรัก ตลิ่งสูง ซุงหนัก)

๒ คือตัวผู้เขียนเอง

อ้าว!

สวัสดีครับคุณอังกาบ ... น่าจะเป็นเช่นนั้นครับ
แต่สาวกตนนี้คงคลั่งน่าดูขนาดปลอมชื่อแซ่มากมายมาตีโพยตีพาย

เวทีนี้ใครจะได้รับรางวัล ไม่สำคัญหรอก
กวีอย่างไรก็ต้องสร้างสรรค์กวีนิพนธ์ด้วยใจรัก เชื่อมั่นในแนวทางของตนเอง
ผมก็อ่านทั้ง ๖ เล่ม และรวมทั้งเล่มที่ไม่เข้ารอบสุดท้ายด้วย เคยวิจารณ์ก่อนการประกาศรางวัล [คลิก]
แต่ละเล่มก็มีที่เด่นที่ด้อยต่างกัน

เล่มที่เราชื่นชอบไม่ได้รางวัล ก็ไม่น่าจะคลั่งขนาดนี้นะ

ใครอยากวิจารณ์ด้วยใจจริง ก็เชิญไปให้ถูกเวทีเลยครับ เจ้าของผลงานเขาเปิดโอกาสให้แล้วครับ

ชวนวิจารณ์ "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" หนังสือกวีนิพนธ์ซีไรต์ 2553
http://www.thaipoetsociety.com/index.php?topic=2652.msg16193#new
« เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 11:52:59 pm » โดย กต.

หนังสือกวีนิพนธ์ "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" โดย ซะการีย์ยา อมตยา เพิ่งได้รับ รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (S.E.A. Write) ไปหมาดๆ

ร้านหนังสือบรรยากาศ จึงเชิญชวน

กฤช เหลือละมัย
กันต์ธร อักษรนำ
วันรัก สุวรรณวัฒนา (เฟย์)

วิจารณ์ หนังสือกวีนิพนธ์เล่มนี้ และร่วมสมทบการวิจารณ์ด้วยกวีและผู้ร่วมฟัง
กันแบบไม่มีลิมิต รวมถึงการอ่าน ตัวบทของหนังสือเล่มนี้ให้ฟังโดยกวีนิรนาม

ปิดท้ายบรรยากาศของงานวิจารณ์ครั้งนี้
ด้วย Jazz band - hello miner

วันอาทิตย์ที่ 12 กันยายน นี้ 16:00 - 19:00 น.
ร้านหนังสือบรรยากาศ ( chez lodin + Toot Yung Gallery )
(ตีนสะพานวันชาติ)

ชอบวิจารณ์กันดีนัก ถ้าแน่จริง กรุณาไปตามคำเชิญของคุณสมุทรสิคะ ไปวิจารณ์ต่อหน้านักเขียนและสาธารณชนเลย แล้วเอาหลักฐานหนังสือฝรั่งเศส อาหรับอไรที่พวกคุณเอ่ยอ้างไปยันด้วยนะคะ ไม่อยากเห็นคนเก่งแต่ในโลกไซเบอร์ วันที่12นี้ 16.00-19.00น. กรุณามานะคะถ้าแน่จริง ดิชั้นจะรอดู5555555555555

มีประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจที่ยกขึ้นมาโดยเจ้าของกระทู้ครับ

ประเด็นเรื่องการก็อปปี้ หรือเลียนแบบ หรือยกมา หรือ โคว้ทมา

โดยส่วนตัวแล้วไม่มีความรู้เรื่องวรรณคดีอาหรับ แต่ก็เท่าที่ดูในกวีนิพนธ์ของท่านอื่นก็เห็นการเลียนแบบมากมาย อย่างนรินทร์อินท์เลียนกำสรวลโคลงดั้น เสฐียรโกเศศกับนาคะประทีปเลียนกรมพระปรมาฯ (กามนิต-ปฐมสมโพธิ ในบทพุทธปรินิพพาน) บทพรรณนาความโศกของพระเวสสันดรในร่ายยาวของเจ้าพระยาพระคลังหน กัณฑมัทรี ก็เหมือนกับในมหาชาติเมืองเพชรจนแทบจะถอดกันมา แล้วก็ไปคล้ายกับบทพากย์นางลอย ของรัชกาลที่ ๒

ที่ยกมามากมายนี้ไม่ได้จะอวดภูมินะครับ เพราะถ้าทุกท่านไปอ่านก็จะเห็นเช่นเดียวกันว่า งานร้อยกรองไทยแต่โบราณมันก็มีการเลียนก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่เขาไม่ได้เลียนกันอย่างทื่อ ๆ โบราณเขาเลียนอย่างมีศิลปะ วางให้เหมาะเจาะเข้ากับงานของตน

ในส่วนงานของซะการียา ผมมีโอกาสได้อ่านแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นตัววรรณคดีอาหรับที่กล่าวว่าเป็นต้นฉบับของการลอกเลียน จึงไม่อาจตัดสินได้ว่าซะการียาลอกมาอย่างมีศิลปะ อันเป็นธรรมชาติของกวีทั่วโลกอยู่แล้ว หรือลอกมาทื่อมะลื่ออย่างที่เจ้าของกระทู้กล่าวหา

อย่างในบท "ปีก" ผมก็เห็นเงาของแนวคิดที่มีใน the prophet ของคาลิล หรือ บท "เงียบงันวัจนะภาษามนุษย์" ก็มีกลิ่นของ Stray Birds ของรพินทรนาถ ในเชิงจินตภาพ แต่ก็ไม่กล้ากล่าวได้ว่า ซะการียา เพราะงานซะการียาก็มีความคิดเป็นของตัวเอง มี "จังหวะ" ในแบบแผนการประพันธ์ของเขาเอง

นี่เป็นประเด็นแรก สรุปให้สั้นคือ จำเป็นไหมที่กวีต้องเป็นปัจเจก (ซึ่งก็ยังไม่เข้าใจว่าเจ้าของกระทู้ให้คำจำกัดความของคำ ๆ นี้ว่ายังไง) มีเอกลักษณ์ เป็นตัวของตัวเอง เพราะเราก็เห็นว่ากวีไทยโบราณก็ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองมาแต่ไหน (แต่นี่กล่าวในบริบทของวรรณกรรมไทยนะครับ ไม่กินความถึงวรรณคดีอาหรับที่ผมไม่มีความรู้)

อีกประเด็นท้ายที่สุดแล้ว เมื่อกวีนิพนธ์ได้ถูกแปลงไปเป็นอีกภาษาหนึ่ง จะเรียกได้ไหมว่าเราก๊อปปี้ เพราะถ้าอย่างนั้น ทำไมเราเรียกงานไตรภูมิที่เอาเนื้อความในมหาสุทัสสนะสูตรมาเขียนใหม่ว่าเป็นงานก๊อป ทำไมเราไม่เรียกรามเกียรติฉบับรัชกาลที่ ๑ ว่าเป็นงานก๊อป หรือกล่าวให้ใกล้เคียงว่านั้น ทำไม่เราไม่ตะโกนออกมาว่างาน "สงครามชีวิต" ของศรีบูรพา ก๊อปปี้นิยายเรื่องหนึ่งของรัสเซียมา (ผมจำชื่อไม่ได้ แต่กลวิธีและเนื้อเรื่องเป็นอย่างเดียวกันเลย)

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ เขียนมาด้วยความเคารพทุกท่านที่ให้ความเห็นก่อนหน้าครับ ไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นแต่ประการใด เป็นแต่พอเปิดประเด็นให้เห็นช่องว่างของการสนทนาเท่านั้น

เป็นปีที่รางวัลซีไรค์อัปยศที่สุด  สำหรับประเภทกวีนิพนธ์   ไม่ใช่ความผิดของชะการิยา   อมตยา     แต่เป็นความผิดของกรรมการทั้งหมด  ผมอ่านแล้วไม่เห็นจะลุ่มลึกตรงไหน  แต่เป็นแนวคิดเชิงเหน็บแนม   เสียดสี   การเมือง  เชิงศาสนา   ชิ้นหนึ่ง  ขอยิบยก    ประทับปืนบนบ่า   มองลอดรู  เห็นหน้าผากของเหยื่ออยู่ในรู  ก็แค่บรรยายภาพทางความคิดแค่นั้น   ในท่ามกลางกวี ฉันคือคนใบ้   นี่เป็น   fakeโดยสมบูรณ์แบบเลย     ในท่ามกลางกวี   ชะการิยาไม่เคยเงียบใบ้     ชะการิยาแสวงหาชื่อเสียง  สร้างภาพ  สร้างกิจกรรม  แสวงหาเวทีกิจกรรมเพื่อแสดงภาพ  ต้องอ่านกวีบนเวทีใส่เครื่องขยายเสียง  พร้อมทั้งออกลีลา  actart   ดัดจริตสีหน้าขรึมขลัง   ตีหน้าเป็น  แบบนี้จะไม่เรียกว่า  fake    เหรอครับ 

สิริมาพร  เข้าใจว่าเป็นเมีย  ของสมุทร   และภาวนาว่า   สมุทร  คงไม่ใช่   ชะการิยา     แต่ถ้าชาการิยากับสมุทรเป็นคนๆๆ   เดียวกันนี่จบเลย  วุฒิภาวะก็ไม่ได้แล้ว  เหมือนเด็กทางความคิด

คุณสมุทรครับ  ผมไม่ได้คลั่งหรอกครับ   เพราะผมไม่มีผลประโยชน์ได้เสียกับรางวัลอะไรเลย   ในเมื่อ   ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  ได้รับรางวัล  เป็นที่แน่นอนว่า  สาธารณชนส่วนใหญ่จะอ่านหนังสือเล่มนี้กันเยอะ   ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบอ่านกวีและให้คุณค่ากับบทกวี  ที่คุณสมุทรบอกว่าก็อบแล้วเสียหายตรงไหน   เปิดเผยดีออก       ก็อบแล้วมันต้องเสียหายสิครับ  วัตถุประสงค์ของรางวัลคือสร้างสรรค์  คือคิดสิ่งใหม่ๆๆ   แต่นี่ลอกเลียนทางความคิด  หรือเอาสิ่งที่คนอื่นเขาคิดแล้ว   มาก็อบมันผิดวัตถุประสงค์ของรางวัล  ผมเองไม่โทษใครหรอกครับ  แต่ก็นับถือชะการิยา   ที่บางบทก็อบแล้วก็ยังใส่เครื่องหมายไว้  เป็นการแสดงความเคารพที่คนอื่นคิดมาก่อน  นับถือตรงนี้  แต่ที่ไม่ใส่เครื่องหมายโดยส่วนมากละ  จะอธิบายยังไง

1.  เพียงความเคลื่อนไหว   (  เยี่ยม)

2.ใบไม้ที่หายไป  ( งามละไม)

3.นาฏกรรมบนลานกว้า  (  ถึง )

4. ปณิธานการกวี   (  อลังการ )

5. มาก้านกล้วย  (  ขยี้ความรู้สึก)

6. มือนั้นสีขาว   ( ลึกคมในมิติคิด)

7. ในเวลา   (งามด้วยความคิดและภาษา)

8.บ้านเก่า  ( มีอัตลักษณ์เข้าถึงยุคสมัย)

9. แม่น้ำรำลึก   ( นุ่มนวลในอารมณ์)

10. โลกในดวงตาของข้าพเจ้า  (  ชัดเจนมีตัวตน  )

11.  ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  (  บดเบลอ  ไร้ตัวตน  และอัปยศที่สุด  )

คิดว่าสามปีข้างหน้าก็คงไม่ดีไปกว่านี้หรอก   ถ้ายังเป็นบุคคลกลุ่มเดิม      ท่านเนา    ท่านจีรนันท์    ท่านไพวรินทร์    ท่านพนม    ท่านประยอม    ท่านแรคำ       ท่านอดุลย์      ท่านศักดิ์ศิริ       เหล่านี้เหมาะสมที่จะเป็นกรรมการมากที่สุด  ไม่อยากให้ท่านเหล่านี้ทอดทิ้งวงการกวี   ไม่อยากให้ทอดทิ้งกวีรุ่นลูกรุ่นหลานเลย   เพราะท่านเหล่านี้มีผลงานเป็นที่ยอมรับ    แต่นี่เอาอาจารย์มหาวิทยาลัย  ป้าดโธ่   เข้าใจว่าท่านดุลย์คงจะถูกมัดมือชก   และรุ่นที่จะเป็นกรรมการต่อไปได้ดี      เรวัตร   มนตรี  โชคชัย  น่าจะดี  ขอบอกก่อนนะว่า   ผมไม่รู้จักบุคคลเหล่านี้เป็นการส่วนตัวเลยสักคน    ส่วนพวกนักกลอนอย่าเชิญมาโดยเด็ดขาด    ขอนะ

ชื่นชม  เหตุผลหลักการและแนวคิดที่เสนอของคุณ   ทศพล     ดีครับ

สวัสดีครับ ก่อนอื่นขอชี้แจงก่อนว่าผมคือ "สมุทร" และยืนยันนอนยันได้ว่าไม่ใช่ "ซะการีย์ยา" และไม่เคยรู้จัก "ซะการีย์ยา" เป็นการส่วนตัว  แถมมิใช่สาวกกวีนิพนธ์ฉันทลักษณ์อิสระ เพราะยังจมอยู่กับความงามของโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เหมือนกับคนทั่วไป  แต่ก็รับสัมผัสแห่งอรรถรสบทกวีฉันทลักษณ์อิสระ หากบทนั้นถึงจริง

ขอชื่นชมในความเห็นของคุณทศพล ที่งดงามด้วยปัญญา  มองด้วยสายตาเอ็นดูต่อเหล่ากวีสยามที่กำลังจะแห้งตาย และอธิบายด้วยข้อมูลอย่างเข้าใจความเป็นจริงแห่งโลก

คุณอันดามันครับ คำว่า "อัปยศ" คืออะไรครับ? เพราะเท่าที่คุณเขียนมา เป็นการติเรือทั้งโกลน โดยไม่ยกว่าสิ่งที่ดีควรเป็นอย่างไร และสิ่งที่ซีไรท์ปีนี้ทำมันผิดพลาดอย่างไร คุณจะอ้างแค่ความเห็นคุณคนเดียวว่าอ่านแล้วไม่เห็นความลุ่มลึก และการอ่านกวีผ่านเครื่องขยายเสียง ออกลีลา เป็นการแอ็คอาร์ต และ fake ดูจะไม่ยุติธรรมสักหน่อย  ที่เอาความเห็นของตัวเองตัดสินแทนคนในสังคม ส่วนการอ่านบทกวี ผมก็เคยเห็นกวีทุกท่านอ่านบทกวีผ่านเครื่องขยายเสียงมาแล้วทั้งนั้น   ผมเห็นว่าการจัดกิจกรรมอ่านบทกวี เป็นการพยายามดิ้นรนไม่ให้วงการกวีนิพนธ์ต้องตายไป คิดดูสิปีหนึ่ง ๆ หนังสือกวีนิพนธ์ขายได้กี่เล่ม คนปัจจุบันเริ่มไม่สนใจบทกวี ซึ่งก็เป็นกันทั่วโลก ในยุโรปก็มีการดิ้นรนโดยกวีรุ่นใหม่มักจัดกิจกรรมอ่านบทกวีตามร้านหนังสือต่าง ๆ สร้างสีสันและดึงดูดให้คนรู้จักบทกวี ว่าเขาอ่านกันอย่างไร เผื่อคนหันมาซื้อหนังสือกวีนิพนธ์มากขึ้นบ้าง ... น้ำเสียงของคุณผมว่ามันออกแนวอิจฉานะครับ

คุณยะลาเอ๋ย คนที่ไร้วุฒิภาวะ ก็คือคุณนั่นแหละ คุณไม่ให้เกียรติคู่สนทนา แล้วยังดูหมิ่นสตรีด้วย จะเขียนอะไรก็ขอให้มีจิตสำนึกบ้าง มันประจานตัวคุณเองนั่นแหละ ไม่น่าเชื่อว่าคนกักขฬะเช่นนี้จะเป็นผู้รู้รสแห่งกวีได้

ขอบคุณ คุณแหลมพรหมเทพ ที่แสดงทัศนะอย่างสุภาพ และมีประเด็นชัดเจน ซึ่งคำตอบในประเด็นการได้อิทธิพลทางความคิด ผมคิดแบบเดียวกับคุณทศพลซึ่งตอบไว้ดีแล้ว ส่วนประเด็นที่ว่าลอกผลงานคนอื่นมาแล้วไม่ใส่เครื่องหมายบอกไว้นี่ รบกวนยกหลักฐานมาด้วยครับ จะได้ความรู้ร่วมกัน ซึ่งจะเป็นผลดีมากกว่าการกล่าวลอย ๆ แล้วทำให้ผู้คนสงสัย และเกิดอคติโดยขาดข้อมูล เป็นการตีกินแบบนักการเมือง ไม่น่าจะประเทืองวงการกวีเลยนะครับ

ส่วนเรื่องการตั้งกรรมการนั้น ผมยังมองไม่เห็นหนทางว่าจะทำอย่างไรให้ถูกใจทุกคนได้ หรือต้องให้ตั้งสภากวีขึ้นมา ให้เหล่ากวีคัดเลือกกันเองว่าใครควรได้รับการยกย่องว่าเป็นกวี ใครควรเป็นกรรมการ ... สุดท้ายก็คงไม่พ้นการเมืองในวงการกวีอีก หรือใครคิดว่าไม่มี?

ในฐานะหนึ่งในผู้ร่วมส่งประกวด ไม่ขอแสดงความคิดเห็นนะครับ

แต่มาอ่านเอาทัศนะ ครับ

ขอชื่นชมข้อมูลที่นำเสนอของ  ทศพล      คุณสมุทรไม่ใช่ชะการิยา  แล้ว    แต่ตอบคำถามเหมือนเข้าใจลึกซึ้งใน  ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  เลย   เหมือนตอบแทนความรู้สึก  เหมือนเป็นเจ้าของบทกวีเลยนะครับ  แสดงว่าคุณสนใจและอ่านงานของ  ชะการียา  อย่างถ่องแท้  และเข้าใจลึกซึ้ง  ถึงกับโวยวายตีโพยตีพาย  เหมือนกับยอมรับไม่ได้ที่ใครมาวิพากวิจานหนังสือเล่มนี้ในเชิงลบหรือเชิงจับผิด  คุณบอกว่าคุณไม่รู้จักชะการียา  แต่คุณตอบเหมือนกับว่าคุณเขียน  ไม่มีหญิงสาวในบทกวี   มากับมืองั้นแหละ   น่าภูมิใจและปลื้มใจแทน  ชะการีย์ยา  จริงๆๆ  ครับ

คุณยะลานี่ปากหมานะคะ ดิชั้นมีผัวแล้วค่ะ แล้วผัวก็ไม่ใช่คุณสมุทรด้วย ถ้าเข้าใจอะไรผิดไปก็เข้าใจเสียใหม่ด้วย กรุณาอย่ายัดเยียดความเป็นเมียของคนอื่นให้ดิชั้น อย่าเอานิสัยของภรรยาหรือมารดาของคุณมาใช้

เรื่องที่คิดประดิษฐ์เอง บรรเลงให้ซีไรท์ฟัง


.

มุขที่หนึ่ง

.



เมื่อคุณต้มน้ำจนเดือดพล่าน

ไม่ต้องกังวลว่า

มันจะละลายกาแฟได้หรือเปล่า

.

เมื่อเขียนบทกวีด้วยใจ อ่านแล้วอิ่มเอมใจ

ไม่ต้องกังวลว่า

มันจะได้รางวัลซีไรท์หรือไม่

.



แต่ถึงกระนั้น

ผมก็ยังชอบดื่มกาแฟอยู่ดี

มันหอมแม้จะขม ปรับอารมณ์ให้หวาน

.

.

มุขที่สอง

.

ดอกไม้อะไรเอ่ย

รับแล้วต้องขึ้น วางแล้วต้องลง

ห้ามถือกลับบ้าน ไม่ผิดกฎหมาย แต่ไม่นิยม

.



.

มุขที่สาม


คนหนุ่มถาม

อยากมีลูกสักร้อยคน

ต้องทำอย่างไรบ้างครับ

.

คนแก่ตอบ

เอ็งจะมีร้อยคนทำไม

คำถามซื่อบื้อ ไม่เหมาะแก่การขยายพันธุ์หรอก

.
 

ไม่มี สิริมาพร ในบทกวี

 เยี่ยมครับคุณสมุทร หนักแน่น ชัดเจน แจ่มแจ้ง ขอแสดงความชื่นชม!

 ชื่นชม ทัศนะและความเห็นคุณทศพลอีกคนครับ

เดี๋ยวก็ถึงปีหน้าแล้วเพื่อน

ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

...

ไม่มีอะไรทั้งสิ้นอยู่ในรางวัล

ไม่มีทั้งหญิงสาว

ไม่มีทั้งบทกวี

ไม่มีอะไรใหม่

ไม่มีอะไรเก่า

มีแต่ความว่างเปล่า

เดี๋ยวนกไนติงเกลก็บินผ่านเราไปแล้วเพื่อนเอย...

ปล่อยมันไปเถอะ

อย่าไปยึดความว่างเปล่ามาครอบครองให้หนักห้องใจเลย

ยิ่งยึดก็ยิ่งแคบ

ยิ่งปล่อยวางก็ยิ่งกว้าง เพื่อนเอย

...:)

เห็นด้วย

เห็นชอบ

เห็นดี

เห็นเหมือนกุดจี่

ก่อนสอบนึกว่าจะสบายแล้ว 

ทำให้กูต้องมานั่งเคียดทำรายงานเรื่องนี้ส่งครู

เพราะมึงคนเดียว

ก็ต้องเขียนว่าหนังสือนี้ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้         

กูอ่านแล้วไม่เห็นได้ประโยชน์อะไรเลย

          แด่สังคมที่นิยมการเลือกข้าง มันทำให้ดูว่ามีกลุ่มมีก้อนดีนะ ปลาหลายตัวว่ายทวนน้ำ แต่ที่สุดก็ลอยตามน้ำ การตามกระแสสบายกว่า.... การทวนกระแสมุ่งมั่นกว่า... สำคัญว่าใครจะมีจุดหมายที่งดงามกว่า (ปลาที่ว่ายทวนน้ำ ไปขยายพันธุ์มั้ง)

          ท่านว่า "กาลเวลาไม่ได้มีอยู่จริง" คนแพ้บอกสิบปีไม่สาย จะล้างแค้น  คนชนะบอกชาติหน้าตอนบ่าย ๆ

           พระพุทธองค์ ตรัสว่า  อนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา แปลความว่า ไม่เที่ยง  เป็นทุกข์ และ ไม่มีอยู่จริง

            บทกวีนี้ผมก็อบมาจาก ....?

            เศร้านัก ที่โลกมักจะแบ่งเป็นสองซีก  "มืดด้านสว่างด้าน  เดียวเสมอ" พระก็มีสองนิกาย ของใหม่บอกว่าเคร่งครัดในพระวินัยมากกว่า (จากพจนานุกรม นะ)  โลกวรรณกรรมก็แบ่งเป็นสองซีกซะแล้ว กลายเป็นพวกบ้าน ๆ เรียกนักกลอน  พวกลุ่มลึก เรียกกวี เลยมีบางท่านบอกว่า อย่าเอานักกลอนมาเป็นกรรมการตัดสินบทกวี

             ลองย้อนกลับไปดู ถ้าไม่มีกลอน ก็น่าจะไม่มีนักกลอน ถ้าไม่มีนักกลอน คนที่เหนือกว่านักกลอน จะเรียกว่าอะไร กวีก็ต้องลดชั้นลงมาเป็นนักกลอนล่ะซี สามเณร  แปลว่าโคตรเหง้าของสมณะ  หมายความว่าพระย่อมเกิดมาจากเณร อย่าหมิ่นบันไดขั้นแรก เดี๋ยวเราจะไม่มีรากครับ

ท่าทางจะเป็นพวกผิดหวังในรางวัลซีไรต์ปีนี้มาตั้งกระทู้วะ

ไปไล่รายชื่อเอาเองแล้วกัน ไอ้พวกตกรอบทั้งหลาย มันต้องเป็นหนึ่งในนั้นแน่ ๆ เลยมาตีโพยตีพายใหญ่เลย 5555555555

ไม่มีหญิงสาวในบทกวี   เป็นผลงานที่ประจาน  ความโง่เขลาของกรรมการที่สุดที่เคยมีมา   หลงไหลในกิริยาอันเสแสร้งและดัดจริต  ตีหน้าเป็น  ของกวีชีรอก   ลองบอกสิว่า   ชิ้นไหนลุ่มลึกและเป็นปรัชญา    เห็นมีแต่ฉากปาเรสไต   กรีกโบราณ   นกไนติงเกล กรรมการชุดนี้  เปลี่ยนเถอะครับ    ให้กวีเขาได้ตัดสินกวีเถอะ   อย่ามาสะเออะเลย  ไอ้พวกไร้ผลงาน  และมีผลงานไม่เป้นที่ยอมรับ   เอางี้ละกัน   ผมกับศิริวร  ไม่เคยรู้จักเลย  ไม่เคยคุย  ไม่เคยเห็นหน้า    แต่ด้วยผลงาน  และความสามารถ   ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  ไม่ถึงขี้มูกของศิริวรเลย   ลองวัดกันวรรคต่อวรรค    เล่มต่อเล่มเลย     ถ้าให้ศิริวร   โชคชัย   วันเนาว์    โกสิน  นายทิวา    แรงต้านแรงสมเพช  ไม่มีขนาดนี้หรอก   นี่ไปเก็บเอาเด็กดัดจริต   เสแสร้ง   สร้างภาพ      มาให้รางวัล   อัปยศที่สุด   แค่วรรคที่ว่า   ในท่ามกลางกวี   ผมคือคนใบ้   แค่วรรคนี้วรรคเดียว   มันก้อโกหกคนทั้งประเทศแล้วกรรมการเอ๋ยยยยย  แล้วอาจารย์ที่ตัดสินให้มันชนะ  ก้อเชิญมันไปกระดิกหนวดโกหกนักศึกษาของท่านต่อไป   นักศึกษาของท่านจะได้รู้จักนกไนติงเกล   จะได้รู้จักไอ้ความเงียบ   จะได้รู้จักหนทางที่ว่างเปล่า  แล้วก็บรรจุความว่างเปล่าใส่สมองของนักศึกษาท่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ     ก้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ      ขอหัวเราะหน่อยเถอะ    สมเพชวะ

นี่หรือคือจิตใต้สำนึก   ของคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นกวี   ผู้มีความคิดสร้างสรรค์   กลั่นจิตวิญญาณ  อารมณ์  ผ่านถ้อยภาษา   เป็นประณีตศิลป์ชั้นสูงที่ผู้คนยอมรับ   แท้แล้วก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากนักกลอนเมื่อพลาดหวังรางวัล   กวีเมื่อพลาดหวังรางวัลก็ตีโพยตีพาย  กวียุคสมัยนี้แท้แล้วเป็นทาสของการยอมรับ  ชื่อเสียง   กร่าง  โอ้อวด   หลงตัวเอง    ไม่แตกต่างอันธพาลข้างถนนเลยสงสารรางวัลชีไรค์จริงๆๆ   ไม่ควรมอบให้เหล่ากวีจอมปลอมเหล่านี้เลย   ท่านผู้ดูแลเวปช่วยลบกระทู้ของความคิดและจิตวิญญาณอันโสโครกเหล่านี้ด้วยเถอะ         

ปาเลสไตน์ มรึงยังสะกดไม่ถูกเลยไ้อ้รูปหล่อ แล้วจะมาวิจารณ์บทกวีที่คำนึงถึงความถูกต้องของภาษา

น่าสมเพชฉิบหายเลยครับ

กรูแกล้งเขียนผิดเพื่อให้เกิดความลุ่มลึกเป็นปรัชญา  โง่อย่างมรึงยากจะเข้าใจ ไอ้ กวีชีร็อก   ประจบสอพลอ  เลียไข่อย่างมรึงเข้าไม่ถึงปรัชญาของกรูหร็อก

กร๊าาากกกกกกกก ไอ้รูปหล่อโมโหด้วยครับพอคนจับได้ว่ามันสะกดคำง่าย ๆ อย่างปาเลสไตน์ยังไม่ถูก ไอ้ขี้แพ้ ไอ้ขี้แพ้ 

ถ้าไม่มีหลักฐานแสดงก็ยากนะคะที่จะรู้ว่าจริงหรือไม่จริง เอาข้อมูลในอดีตมาฝากให้อ่านค่ะ

จบบริบูรณ์   แค่นี้ก็มากพอแล้ว   ไม่ต้องไปหาหลักฐานที่ไหนมาประจานให้เกิดความอัปยศให้มากกว่านี้แล้ว   ยิ่งกว่าชีร็อกอีก   เศร้าครับ    ไม่รู้จะพูดยังไง  ถึงเขาจะได้อีกกี่รางวัล   ผมก็ไม่มีวันยอมรับได้ว่าเขาเป็นกวี

 ฉันชอบอ่านซีไรต์

แต่ไม่ชอบความเป็นซีไรต์บนหน้าปก.

ถ้าซะการีย์ยาไม่ได้ส่ง "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" เข้าชิงซีไรต์ เขาก็คงไม่ถูกก่นด่า หากจะมีใครสักคนที่อ่านงานของเขา แล้วพึงพอใจกับคุณภาพในงานนั้นๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี 

แต่ หากจะมีใครคนหนึ่งแย้งขึ้นมาว่า นี่คืองานก๊อบ เขาคนนั้นก็ทำได้เพียงแค่วางคำวิจารณ์ไว้ตรงนั้น แล้วเดินหาเล่มต่อไป

กวีนิพนธ์ ที่ดี (ในความรู้สึกของฉัน) คืองานที่สามารถอ่านแล้วได้อะไรเรื่อยๆ หมายความว่าไม่หยุดอยู่กับที่ สิ่งที่ได้จากครั้งแรก กับครั้งที่สองต่างกัน (เหมือนอ่าน "เจ้าชายน้อย") สุดท้ายแล้วคำว่าดีคืออะไร ใช้อะไรมาตัดสิน

อ่านกระทู้นี้เลื่อนลงมาเรื่อยๆ ฉันก็ยิ่งรู้สึกสับสน โลกของอุดมการณ์ในงานเขียน ที่รู้สึกว่ามันสูงส่ง ถูกฉุดให้ตกต่ำด้วยคำพูดสถบสบาน-กูมึง

ทั้งการแสดงทัศนะคติอย่างก้าวร้าว

..กวีเอ๋ย ฉันเสียใจต่อโลกที่คุณมาถึง. 

ความชอบหรือไม่ชอบนั้นเป็นสิทธิของแต่ละบุคคล  เรามีพื้นฐานต่างกัน  จึงมีแง่มุมที่ต่างกัน  การวิพากษ์วิจารณ์ที่ตั้งอยู่บนหลักของเหตุและผลคือสิ่งสำคัญที่จะทำให้เกิดความน่าเชื่อถือ....เราก็ปัญญาชนทั้งนั้น....ไม่ควรโต้แย้งด้วยอารมณ์...หันกลับมองการวิพาษ์วิจารณ์ของตัวเองกันสักนิดนะครับ...ใครมองว่าดีหรือเห็นว่าบทกวีเล่มนี้มีความบกพร่องก็ลองเขียนเป็นบทวิจารณ์...ลูกหลานจะได้ศึกษาดีกว่ามาโต้แย้งกันอย่างนี้...ไม่มีสาระ...อีกอย่างมันบ่งบอกไปถึงพื้นฐานอันกล่อมเกลาสันดานของผู้วิจารณ์ด้วย...ผมจะรออ่านงานวิจารณ์ของทุกท่านนะครับ...

เราเขียน... เพราะเราคิด

เราเขียน... เพราะเรารู้สึก

เราเขียน... เพราะเป็นชีวิตของเรา

... และ เพราะเราเขียน เราจึงยังคงมีชีวิต

ขอกวี จงเป็นเมล็ดพันธุ์ ที่หยั่งรากงอกเงยในจิตใจทุกคน

แล้วหนูจะเอาส่วนไหนของบทวิจารณ์มาทำรายงานดีคะ

ชื่นชมกับคำกล่าวของคุณ ลมแล้งนะคะ

นานาทัศนคติที่คนเรามีนั้นยากที่จะหยุดมันได้ แต่ลองกลับมามองอะไรให้กว้าง ให้โอกาสแก่ผู้อื่นบ้านเถอะนะคะ

ดิฉันเองได้อ่านกระทู้แต่ละกระทู้ที่พวกท่านโต้ตอบกันแล้วรู้สึสะท้อนใจ ว่านี่หรือคะผู้ที่กล่าวอ้างตัวว่าเป็นผู้มีความรู้ ความคิดที่ดีแล้ว

วิจารณ์คนอื่นด้วยอารมณ์ที่เกี้ยวกราด อีกทั้งใช้คำสบถกันจนลืมมองย้นกลับมาดูตัวของคุณเอง

ดิฉันเชื่อนะคะ ว่าทั้งท่านกรรมการและท่านกวีผู้แต่งเองนั้นล้วนแล้วแต่ทำหน้าที่ของพวกท่านเองอย่างเต็มความสามารถ

แต่ที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาตาเช่นนี้ก็อาจจะเป็นเพราะว่ากวีท่านนี้ได้รับรางวัลอันทรงเกียรติ และพวกท่านทั้งหลายที่มิพึงใจ และเห็น

คล้อยตามกันจึงได้ว่ากล่าวต่างๆนานา ลองมองให้กว้างนะคะ คิดถึงและเข้าถึงจิตใจของผู้อื่นบ้าง และขอฝากว่าลองนึกย้อนนะคะ

ถ้ากวีผู้นั้นเป็นตัวคุณเอง แล้วคุณโดนวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้บ้าง คุณจะรู้สึกเช่นไร

แหลมพรหมเทพ

มันผู้นี้เป็นใครหรือ มีความรู้วามคิดยิ่งใหญ่มาจากใหน

ไม่คิดบ้างหรือว่ากรรมการหลายๆท่านเป็นครูของหลายๆคน

หลายคนในกระทู้นี้เหมือนจะเป็นคนเดียว

ดูชื่อ และลักษณะการพิมพ์

ปล.นี่นะเหรอที่เรียกว่านักกวี

บ้ากันไปใหญ่ละ

บอร์ดนี้กวีงี่เง่าหมดอะกูว่าไร้วาระวะ

กากทั้งบอร์ด

เหี้่ย

จะเข้ามาหาบทวิจารณ์ทำงานแต่ดันเจอบุลคลเกรียนๆ สงสัยต้องขอครูเปลี่ยนหัวข้อทำงานเป็น ใบงาน คนวิจารณ์สมองเกรียน = =

นี่เหรอผู้ที่เข้าถึงบทกวี

 ในวันที่ฉันอ่านบทวิจารณ์กวี

ฉันรู้สึกว่า

ฉันควรกลับไปนั่งดูละครหลังข่าว

ตอนนางอิจฉากำลังตบตีแย่งชิงพระเอกจากนางเอก

หรือ 

ฉันจะกลับไปดู

การอภิปรายไม่ไว้วางใจ

ของฝ่ายค้านที่มีต่อรัฐบาลและคณะ

หรือ

ฉันควรจะกลับไปนั่งเล่นกับหลานสาว

ที่เพิ่งลืมตาดูโลก

ได้ไม่กี่ปี....

บทกวีจะดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กับผู้ที่เข้าถึง และคนที่จะตัดสินได้ก็คือผู้ที่อ่าน ฉะนั้นจงปล่อยเรื่องนี้ให้กับคนที่ได้อ่านมันเป็นผู้ตัดสิน จะลอกหรือไม่ ก็ไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าออกมามีประโยชต่อสังคมน์หรือไม่ (ไม่ได้เป็นคนที่รู้เรื่องบทกวีมากนักแต่ก็อยากแสดงความคิดเห็น)

 ตอนแรกก็อ่านไม่เข้าใจว่ากวีตั้งใจจะสื่อถึงอะไร พาลเอาเบื่อไปซะอย่างนั้น แต่พอมีคนแนะนำมาให้อ่าน แล้วบอกว่าลองคิดดีๆ สิ คิดทีละบรรทัด ปรากฏว่า ตอนอ่านครั้งแรก ได้ข้อคิดอย่างหนึ่ง นอนพลิกตัวไปมา ได้ข้อคิดอีกอย่างหนึ่ง เอ๊ะ!! บทกวีอะไรทำไมทำลายจินตนาการและกรอบแนวคิดดั้งเดิมของเราได้ขนาดนี้ คำเพียงไม่กี่คำ หน้าหนังสือเพียงไม่กี่หน้า กลับทำให้ได้รับความคิดมากมายเหลือเกิน คิดต่าง คิดแตก คิดแปลก เออ แต่จริงแฮะ ๕๕๕ สำหรับผู้อ่าน หากไม่ยึดติดกับการจับผิด แต่หวังผลเพียงเพราะวรรณกรรมคือวรรณกรรม คุณจะพบเลยว่า "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" คือกวีนิพนธ์ที่มีคุณค่าและมีพลังอันมหาศาลมาก (:

อย่าอ่านแล้วตีความแค่ความหมายระดับคำ แต่ให้ตีความไปถึงความหมายโดยนัยและสัญญะที่อยู่ในนั้น !!

พูดแล้วขนลุก ;DD