ลิลิตสัทธรรม

ReadyPlanet.com

หน้าหลัก

ข้อมูลสมาคม

บทความ

บทร้อยกรอง

ข่าวสารประชาสัมพันธ์

กิจกรรม

กระทู้

หนังสือ

ร้อยกรองออนไลน์

ลิลิตสัทธรรม
ร่าย ๐ ศรีสวัสดิเดชะ............ยอธรรมะบรรยาย ยกความหมายขึ้นตรอง...ในครรลองเหตุผล หวังทุพพลสบภาษ.........พ้นจากทาสมิจฉา ดั่งชนกาลามะ...............หมายสัททะเป็นฐาน สืบสันดานกล่าวอ้าง.......เพื่อสืบสร้างทางชอบ พระจึงตอบจึงตั้ง...........สิบทางรั้งลุ่มหลง เพื่อธำรงพรหมจรรย์......กล่อมเกลาขวัญนับนาน ชั่วกัปกาลโลกนี้............คอยช่วงชี้โลกหน้า ล่มบอดบ้าหลงผิด..........เพื่อสอบจิตสอบใจ บ่งความนัยแห่งพุทธ....หวังฉวยฉุดงมงาย ทุบทำลายโฉดเชื้อ..........ดลเนตรนั้นก่อเกื้อ ตรึกรู้แก่นธรรม.............ท่านนา โคลงสี่ ๑. ครวญคิดตอนก้มกราบ...องค์พระ เป็นห่วงธรรมสัจจะ..........จักสิ้น จากนัยแห่งพุทธะ...........ที่บิด เบือนนา สืบทอดมาแหว่งหวิ้น........ยากรู้แท้เทียม ฯ ๒. บูชิตบูชนียะผู้............พ้นผลาญ ยกอรรถบุพาจารย์..........จับปลิ้น ให้เห็นเลศแทรกลาญ......หลักพุทธ จนผิดความหมายสิ้น........สู่รู้รจนา ฯ ๓. พระเปรียบธรรมดั่งไม้..มวลพนา เพียงหยิบมือนำมา..........มอบให้ แต่ส่วนโทษทุกขา...........ควรกร่อน จำแนกเหตุผลไว้.............ครบถ้วนกระบวนความ ฯ ๔. อรรถะสัททะทั้ง.........ศรัทธา สิ้นเนอ แทรกส่วนของอัตตา.......แต่งแต้ม ตามภูมิแห่งปัญญา..........ตั้งอยู่ ถ้อยยกบรรยายแย้ม.......จึ่งเพี้ยนแผกผัน ฯ ๕. สืบเสียงพระพุทธผู้.....เหนือพรหม ช่วยปราชญ์รับปรารมภ์.....ร่วมชี้ ให้เห็นแง่เงื่อนปม...........จุดเปลี่ยน แทรกอยู่ในธรรมนี้..........แน่นแฟ้นเหลือฝืน ฯ ๖. ธรรมใดอุบัติตั้ง..........แต่เหตุ พระตรัสธรรมแจงเลศ......เริ่มต้น ตรัสความดับฤทธิเดช.......โดยขจ่าง ตรัสมรรคาฝ่าพ้น.............พิษร้อนผ่อนสลาย ฯ ๗. กรรมพราหมณ์บังพุทธแย้ม...บรรยาย วงวัฏฏ์มิอาจสลาย............สลัดพ้น วนรอบเกิดแก่ตาย............ว่าหนึ่ง เดียวเวย ชีพหยุดวิญญาณด้น..........แหวกฟ้าหาภูมิ ฯ ๘. กรรมเก่าคงยากย้อน....ยล-ยิน พ่อเอย ยากผ่านสภาพอจิน-.........ตยะได้ เชื่อหรือภาษวศิน.............อวดวิเศษ ล้วนมิจฉาแทรกไว้............หว่างถ้อยเดียรถีย์ ฯ ๙. หมกมุ่นสิ่งยากรู้..........รุงรัง ใจเอย แปรเปลี่ยนเป็นอนิจจัง......บอกแจ้ง เกิดโตแก่ตายฝัง.............ร่างฝาก ดินนา รูปดับจิตเลือนแล้ง...........ละร้างสัญญาสลาย ฯ ๑๐. เสียงเพรียกเสียงพร่ำพร้อง..พะนอบุญ เสียงย่อมอ่อนหวานละมุน.........ละเมียดแจ้ว เหนี่ยวสรวงแนบพิรุณ...............ร่วมหยาด ทิพกระพริบพร่างแพร้ว.............ผ่านให้ใจเห็น ฯ ๑๑. ตู้บุญตู้บาปตั้ง..........ตำตา รอหมู่ผู้ละลา.................กิเลศใช้ หลุมขวากหล่มศรัทธา......ทวยเหล่า สร้างวัตถุขวางไว้............หว่างถ้อยรอยธรรม ฯ ๑๒. อิ่มอกใจคลับคล้าย...ลอยโพยม บาปล่มบุญหล่อโสม-.......ะนัสแผ้ว หวังตัดอัตตาโซรม..........ลดเสพ ตรองเนอ หรือมุ่งภพพร่างแพร้ว.......ภาคหน้าดังไฉน ฯ ๑๓. เมื่อเอาอนัตตลักษณ์ตั้ง....เทียบตน แต่เกิดวิวัฒน์วน..............ว่าง-สร้าง รูปจิตเปลี่ยนแปรจน.........ผิดแผก ใครเล่าอาจเอ่ยอ้าง..........ชีพนั้นเดิมเดียว ฯ ๑๔. อารามอร่ามเรื้อง......องค์พระ กรรมพิธีวาทะ.................ท่วมท้น สนทนาวิสาสะ................เสนาะอยู่ พ่อเอย ตาบอดคลำช้างด้น..........ดุ่มหน้าสาธยาย ฯ ๑๕. สมณะศักดิ์เสนาะล้ำ..เลิศนาม ท่านเอย สมเด็จพรหมเทพตาม.......แต่ตั้ง เหนี่ยวโลกกอดแน่นหวาม..หวิวอก ใครเล่าอาจหยุดยั้ง...........ศักดิ์ย้อมพรหมจรรย์ ฯ ๑๖. พระจอมคนละแล้ว....บัลลังก์ เกียรติศักดิ์พระฝากฝัง.....สู่พื้น ก่อนจำพรากจากวัง.........วงศ์ราช เพียงจะพลิกหทัยฟื้น........ฝ่าห้วงสงสาร ฯ ๑๗. ลูกชาวบ้านยากแค้น..ขัดสน บวชพระปฏิบัติตน..........ต่อ-สร้าง อามิสอาบห้วงกมล.........กระมิด- กระเมี้ยนเนอ เรือนอยู่ไม่ว่างร้าง.........วิจิตรล้ำปรนเปรอ ฯ ๑๘. น้อมมโนมนัสผู้.......จอมภพ ภาษพระผ่านมารสบ........สยบสิ้น ต้นกลางจวบปลายครบ....ความบอก หลั่งล่มใจเดือดดิ้น..........กร่อนร้อนทารุณ ฯ โคลงสอง ๑๙. สืบสัจจ์หนุนโลกนี้.....สาปส่งมดเท็จชี้ ก่อนกี้สำแดง ๒๐. วิชชาแหว่งสิ้นแล้ว.....แต่มิจฉาเจื้อยแจ้ว เผือดแผ้วทางเพียร ๒๑. มรรคาเธียรมุ่งพ้น......ตาบอดคลำช้างด้น ท่วมท้นศรัทธา ๒๒. บ่งโลกหน้าโลกนู้น....ไกลห่างด้านก่อนพู้น ผ่องหน้าสาธยาย โคลงสาม ๒๓. โลกในกายวกเวียน.....แลพากเพียรบีบคั้น จักกร่อนเกรียนกีดกั้น.........หั่นห้ำฤๅหาย ๒๔. เสพรูปหมายงดงาม.....ด้วยตาตามจับจ้อง เสพส่ำเสียงโสตพ้อง..........เพราะพร้องฤๅเลือน ๒๕. หอมเอยเตือนนาสิก.....ฤๅจักพลิกหักห้อม สัมผัสนุ่มเนื้อพร้อม............อุ่นอ้อมอกเอย ๒๖. หวานชิดเชยสุขสม…...ทุกปรารมภ์ไขว่คว้า หมายเสพใจห่อนล้า..........วุ่นว้าวนเวียน ๒๗. เรื่องราวเพียรคิดย้อน..รำลึกตอนโกรธยิ้ม ใจตื่นตาหลับพริ้ม..............เสพลิ้มอาการ โคลงสี่ ๒๘. เพียงเพื่อตัดทุกข์สิ้น....สูญสลาย ใช่เพื่ออัตตาขยาย..............ขยับตั้ง ศักดิ์สิทธิ์ที่มากมาย.............มอมโลก ล่อหลอกเขลาเหนี่ยวรั้ง.......จิตให้หฤหรรษ์ ฯ ๒๙. บัวบานดอกล่อล้อ........ภุมริน หอมอบหวานเวียนถวิล........ว่อนล้อม ใจเอยแต่เมื่อจิน-...............ตนาส่าย ซัดเนอ ฤๅต่างภู่ผึ้งน้อม.................นอบสร้อยเกสรา ฯ ๓๐. โอ..ภาพโอภาสพ้น......พันแสง พจน์พร่ำพระธรรมแสดง......รอบรู้ ลิ่มลมระดมแถลง.............ไหลหลั่ง ผุดพลุ่งเข้ากอบกู้..............เหล่าผู้กิเลศเผา ฯ ๓๑. สอนสั่ง..ให้มอดม้วย....อาตมา มุ่งบั่นวิจิกิจฉา..................อื่นผู้ ดำรงมั่นคงสภา-...............วะปราชญ์ ทุกคำตอบรอบรู้...............เร่าร้อนสื่อสาร ฯ ๓๒. ไวพจน์ธรรมท่วมทั้ง...ธานี ยึดจับพุทธวิถี.................ท่องก้อง สอดแทรกพระบาลี..........ประโลมอก โอ..เผ่านกผกร้อง............แซ่ซ้องยุคสมัย ฯ ๓๓. ธรรมภาษล้วนเพริดแพร้ว....พิสดาร ถ้อยถกก็โอฬาร..............ลึกล้ำ ปุชฉาวิสัชนาการ.............ซึ้งกล่าว โอ้..เยือกเย็นเปรียบน้ำ.....ย่อมน้ำลายสนอง ฯ ๓๔. ว่า..กาลามสูตรตั้ง.....เป็นทิศ ไย..บุพกรรมนิรมิต..........หมดสิ้น เห็น..บุญบาปวิปริต..........รับส่ง ได้ฤๅ ตาทิพย์หรือปากปลิ้น.......เป่าฟุ้งจรุงขวัญ ฯ ๓๕. ธรรม..เกิดแต่เหตุต้น....ควรตรอง เหตุส่งผลรับสนอง............แน่แท้ ความดับเหตุควรปอง.........ปรับเปลี่ยน ทางแห่งความดับแล้..........ผ่านแล้วทุกข์สลาย ฯ ๓๖. เขาว่า..ย่อมว่าได้......ดังคิด ยินสื่อสำรวมจิต..............จากถ้อย เหตุ/ผลสอบเบือนบิด.......บอกเลศ นัยเฮย รั้งเหนี่ยวใจสักน้อย..........นั่นแล้พุทธวิถี ฯ ๓๗. ไกลพู้นแต่ก่อนสร้าง..สังขาร ใครเล่ามีจักขุทวาร...........วกย้อน อภิญญาหกบรรสาร..........เสียง/ภาพ หรือไร ฤๅวิชช์สามเหลื่อมซ้อน.....ภพพู้นจึงเผย ฯ ๓๘. พระผู้มีพระภาคเจ้า....จอมคน พระสั่งสอนทุพพล............หยุดสร้าง เหตุแห่งอัตตาตน.............ตามตัด กรรทบผลป่นมล้าง...........ลบสิ้นเลือนสูญ ฯ ๓๙. สับสนจากสู่รู้.............รจนา ไตรเพทพราหมณ์นำมา......แทรกซ้อน ไม่แยกแยะศึกษา.............ตรองอรรถ เฝ้าท่องถกยกย้อน...........เยี่ยงนั้นมันหลง ฯ ๔๐. สองกึ่งสหัสวรรษพ้น...พุทธกาล แทรกส่วนอรรถาจารย์.......จาบจ้วง ตู่ด้วยพละการณ์..............เองกล่าว เมื่อขาดการทักท้วง..........เท่าแย้มมิจฉาสมัย ฯ ๔๑. หากกรรมเก่าก่อเกื้อ...บงการ เหตุอยู่ภพก่อนวาร............วิ่งแก้ สู่เหตุล่วงภพ-อฐาน...........จักเกิด ได้นา ฤๅชาติภพที่แท้................แค่ห้วงอึดใจ ฯ ๔๒. ไม่มีตาทิพย์ให้..........เห็นกาล ก่อนเวย ฟัง-อ่านคำจดจาร.............จับอ้าง กาลามสูตรหรือลาญ..........เลือนลับ แล้วพ่อ จึงเชื่อไม่คัดง้าง...............แง่เนื้อความหมาย ฯ ๔๓. ต้นทุนอริยะคล้าย.......คมคิด ครวญใคร่"ความ"ตามติด.....เหตุตั้ง มองผลลัพท์เป็นทิศ............ตรวจสอบ สุข-ทุกข์ทุกคราวครั้ง.........หยุดได้ฉันใด ฯ ๔๔. ไกลห่างด้านก่อนพู้น...ฤๅพาน ไกลห่างด้านหน้า-อฐาน.......จักรู้ มีแต่ปัจจุบันทวาร...............เวียนเสพ กามแฮ กับหนึ่งวิญญาณผู้..............พ่าย-พ้นโลกวิสัย ฯ
ผู้ตั้งกระทู้ สดายุ :: วันที่ลงประกาศ 2012-12-07 19:28:04

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2319796)

แจ้งลบความคิดเห็น

สวัสดีครับ

ยาวมาก แต่ก็คุณภาพมาก ผมเป็นคนหนึ่งที่อ่านแล้วชอบถ้อยคำที่ท่านนำมาใช้ -"สระ"สลวยดีครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-12-07 19:43:39

ความคิดเห็นที่ 2 (2319849)
ขอมาร่วมชื่นชมอีกคำรบหนึ่งครับ
ผู้แสดงความคิดเห็น ปุณณมี วันที่ตอบ 2012-12-08 00:07:29

[1]