ปัญญาชน คือรากหญ้า
ปริญญา คนรับใช้
ทุกสิ่งอย่าง เริ่มเปลี่ยนไป
ประชาธิปไตย เบ่งบาน
แต่ก่อนนั้น ลูกหาเรียน
หมั่นพากเพียร วิชาการ
แสวงหา ความชำนาญ
ทั้งการงาน อาชีพตน
ณ วันนี้ ก็ช่างแปลก
ไม่อยากแยก ในเหตุผล
หมุนเวียนกลับ สลับจน
ช่างวกวน ไม่เข้าใจ
พ่อแม่แก่ เฒ่าชรา
กลับต้องมา หาเงินให้
จ้างลูกเรียน มหา’ลัย
พอจบไป เป็นขี้ข้า
นี่หรือค่า ปัญญาชน
งงสับสน การศึกษา
ตีค่าคน กับคุณค่า
ปริญญา เศษกระดาษ
ค่าของคน ผลของงาน
ปณิธาน ที่องอาจ
ผลงานเด่น ฌานฉลาด
น่าอนาถ ไม่ได้ดี
ตัดสินคน แค่เปลือกนอก
มันบ่งบอก ความอัปรีย์
เงินทองล้น ทรัพย์มากมี
นั่นคือดี กว่าใครเขา
คุณธรรม สิ้นหมดหาย
ในใจกาย ยังขลาดเขลา
จิตใจนั้น คงหมองเศร้า
เพราะว่าเอา ทิฐิตน
นักศึกษา เคยต่อสู้
ยืนหยัดอยู่ คู่ปวงชน
มือจับปืน สู้อดทน
ต้านชั้นชน ข่มกดขี่
มือจับปืน แทนปากกา
เดินเข้าป่า เขาพงพี
อุดมการณ์ ที่มากมี
พลีชีพให้ เหล่าประชา
ประวัติศาสตร์ ย้อนกลับไป
ความยิ่งใหญ่ นักศึกษา
ผู้คนรัก ยิ่งศรัทธา
นั่นคือค่า ปัญญาชน
ณ วันนี้ ลองดูเถิด
ว่ามันเกิด ความสับสน
อาร์ซีเอ แหล่งรวมพล
เดินวกวน พารากอน
นั่งกินไก่ เคเอฟซี
เอ็มเคนี้ หน้าสลอน
ร้านฟูจิ น่าออนซอน
ทุนรอนน้อย หน้าสยาม
นักศึกษา ศึกษาผิด
ไม่เคยคิด จะลามปาม
เพียงแค่ใจ อยากไถ่ถาม
เคยติดตาม การเมืองไหม
ก็น่าเศร้า มันอยู่ดอก
โดนเขาหลอก มายาวไกล
มัวนั่งเรียน จุดเทียนไข
ประชาธิปไตย อนุรักษ์นิยม
บูรณาการ สิ่งใหม่
เพื่อปวงไทย ไม่ขื่นขม
คนรากหญ้า นั้นชื่นชม
เพราะเคยทุกข์ ระทมเศร้า
ปัญญาชน คนรากหญ้า
คือที่มา แห่งรากเหง้า
หวังพึ่งพิง ในตัวเจ้า
ช่างขลาดเขลา ด้อยปัญญา
แค่เรียนรู้ ไปวันวัน
หาสำคัญ ในคุณค่า
เรียนจบไป หาเงินตรา
นักศึกษา ปัจจุบัน
คนรากหญ้า ปัญญาแจ้ง
แม้ถูกแบ่ง ต่างชนชั้น
โดนข่มเหง และกีดกัน
จากวันวาน เคยทุกข์ทน
รวมกันตัว เป็นกลุ่มก้อน
มีทุนรอน รวมเป็นผล
สู้ต่อต้าน เผด็จชน
ที่วกวน เหลิงอำนาจ
อนุรักษ์นิยม หลงผิด
ยึดติดกับ คำว่าชาติ
แท้จริงแล้ว คือขี้ขลาด
กลัววาสนา หมดสิ้น
ประชาธิปไตย จริงแท้
ความแน่วแน่ คนท้องถิ่น
รวมพลกัน ทั้งแผ่นดิน
อย่าหยามหมิ่น ว่าขายเสียง
แพ้แล้วต้อง ทนยอมรับ
คิดปรับปรุง อย่าโต้เถียง
ใส่ร้ายเขา ว่าลำเอียง
เพราะหวังเพียง ตนมีชัย
ทุกวันนี้ ประชาชน
ได้หลุดพ้น ความเป็นไท
ลองตรองดู หรือถามไถ่
ว่าทำไม เปิดใจดู
การเมืองเก่า กับแบบเก่า
มีแต่เน่า น่าอดสู
แต่ก่อนคน ไม่เคยรู้
โดนปิดหู และปิดตา
โลกวันนี้ ต่างวันวาน
การบ้านเมือง คนศึกษา
หาใช่รู้ จากตำรา
แหล่งที่มา มีมากมาย
ชาวบ้านอ่าน หนังสือออก
อยากจะบอก นะสหาย
แยกแยะ ตริตรอง ความหมาย
หางมงาย เชื่อคำใคร
เรียนหนังสือ หาต่างกัน
เธอและฉัน ภาษาไทย
เริ่มต้นด้วย แม่ ก.ไก่
สิ้นสุดไซร้ ที่ ตัว ฮ.
ตำรา เล่มเก่า มีค่า
เนื้อในหา ควรยกยอ
หากซ้ำซาก มามากพอ
ม.มหาลัย ควรลบล้าง
วางรากฐาน บนความจริง
เอาทุกสิ่ง มาจัดวาง
สมานฉันท์ ที่ต้องสร้าง
ชูแนวทาง ประชาธิปไตย
เรียบเรียงร้อย รวมประสาน
เป็นผลงาน ตำราใหม่
รวมกันคิด อย่างเปิดใจ
ช่วยแก้ไข ด้วยใจธรรม
ฯลฯ
| 
