คืออย่างนี้ครับว่า  ผมเป็นนักกลอนคนหนึ่งซึ่งก็มีครูกลอนที่คอยอบรมสั่งสอนผมมาจนทำให้ผมคว้ารางวัลระดับประเทศหลายครั้ง  และเป็นครูที่ผมเคารพรักมากที่สุด  เพราะท่านเป็นคนดี  แต่ผมกลับประพฤติปฏิบัติกับท่านเหมือนท่านไม่ใช่ครู  ก้าวร้าวและพูดกับท่านไม่ดีจนทำให้ท่านต้องลดบทบาทการเป็นครูกลอนลงไป  ตอนนี้ผมทุกข์ใจมากแม้นผมเคยขอโทษท่านและท่านก็ให้อภัย  แต่ในความรู้สึกของผมดูเหมือนท่านยังไม่ยอมรับในตัวผม  จึงอยากขอคำแนะนำจากผู้อ่านว่าผมควรทำอย่างไรดี  ถ้าผมเข้าไปหาท่านและง้องอนจะดีหรือเปล่า  และโดยเฉพาะอยากทราบความรู้สึกของคนเป็นครูว่า  ถ้าลูกศิษย์ที่ครูเคยให้ความรักความเมตตาทำให้ต้องโกรธแค้นเคืองครูจะรู้สึกอย่างไร  และยังเห็นลูกศิษย์คนนั้นเป็นลูกศิษย์อยู่หรือเปล่า   ชีวิตฃองผมตอนนี้พอคิดจะเขียนกลอนฃึ้นมาน้ำตาก็จะคลอเบ้าทุกครั้ง  ด้วยความรักที่มีต่อครูและรู้สึกเกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่เคยคิดก่อนทำ