เพียงสัมผัสด้วยสายตาน้ำตาไหล

แม้มิใช่คนรู้จักเคยทักถาม

เพราะซาบซึ้งภาพปรากฏที่งดงาม

บอกนิยามความรักประจักษ์ใจ

คือความรักรักแท้ของแม่-ลูก

ย่อมพันผูกด้วยชีวันอันยิ่งใหญ่

ลูกกอดแม่  แม่กอดลูกผูกสายใย

ความเจ็บไข้คงบรรเทาจนเบาบาง

*******************************************

ชื่นชมกับความรู้สึกอันงดงามของกองกูนเป็นที่สุด

พิมพ์ชื่อผิดขอโทษด้วย  "กอนกูย"

คือความรักรักแท้ของแม่-ลูก

ย่อมพันผูกด้วยชีวันอันยิ่งใหญ่

ลูกกอดแม่  แม่กอดลูกผูกสายใย

ความเจ็บไข้คงบรรเทาจนเบาบาง

.........................................................

ขอบคุณ "ครูอ้อย" ผู้รักแม่

ร่วมเผื่อแผ่อุ่นไอมิไกลห่าง

เขียนสิ่งดีมีค่ามาร่วมทาง

ให้กระทู้มิอ้างว้างจนเกินไป.

คือนิยามแห่งความรักประจักษ์จิต

ที่มิ่งมิตรมองเห็นเป็นหลงใหล

จึ่งร่วมทางถักทอก่อสายใย

เพื่อรักแท้จักยิ่งใหญ่ในความรัก

ครูอ้อย

แต่ง กลอน ลง เสียง ตรี ด้วย อะ

ชอบ อะ

ไม้ต้องมีดอกมะลิมาเผื่อแผ่

เพราะว่าไม่มีแม่มาแต่ไหน

กับผู้หญิงที่ไร้ค่ายิ่งกว่าใคร

เธอคนที่จากไปไม่เหลียวแล

ไม่มีหรอกคำเชิดชูไม่รู้จัก

ค่าความรักหรือจะรู้สู้ตอแหล

เมื่อเปลี่ยนผัวเรื่อยไปอย่างไม่แคร์

จะเรียกแม่ได้อย่างไร...ใครตอบที!!!!

เหตุผลคน ปนเคล้า ด้วยเถ้าถ่าน

ดั่งโดนไฟ เผาผลาญ จนหม่นหมอง

ปล่อยสายเลือด ให้อ้างว้าง เฝ้าเมียงมอง

ต้องทนทุข์ ประคอง ชีวิตมา

เหตุผลใด ใยเหินห่าง และทอดทิ้ง

เป็นเพราะสิ่ง ใดเล่า เจ้าแม่จ๋า

ลูกกระทำ สิ่งใด ให้ระอา

จนต้องหนี หายหน้า ร้างลาไป

ลูกคนเดียว แม่ยัง เลี้ยงไม่ได้

จะยังให้ เทิดทูน สักแค่ไหน

เหอะ! ก็เพียง นางยักษ์ ไร้หัวใจ

จะอย่างไร อย่าให้ เรียกแม่เลย

        ถึงอย่างไรเขาก็ให้ซึ่งชีวิต

จะถูกผิดลองเบิ่งอย่าเพิ่งเอ่ย

เขาก็แม่อย่าเหยียบย่ำอย่าซ้ำเลย

คงเพราะเคยเกี่ยวข้องเรื่องของกรรม

จึงได้ถือกำเนิดเกิดมาแย่

เกิดกับแม่ช่วงจิตคิดถลำ

ได้โปรดมองประเด็นอย่างเป็นธรรม

อย่าใช้คำ เลยเถิด...ไม่เทิดทูน

เอ่อ ที่ แต่ง ไป นี้ คือ ขอ แจม

คุณ ทรพี หน่ะ

อารมณ์ มัน ชวน ไป เอง จ๊ะ

จริงๆ รัก แม่ นะ เพราะ แม่ ยัง มี ชีวิต อยู่

รัก สุด หัว ใจ แต่ ไม่ แสดง ออก

อิอิ

ไม่เป็นไรโยม..." ผู้ไม่รู้ ย่อมไม่ผิด " (ภาษิตจีนเขาว่าอย่างนั้น)

แต่ภาษิตนี้ห้ามนำมาใช้พร่ำเพรื่อกับคนไทยทั่วไปก็แล้วกัน....โหสิๆๆๆ

ฉัน รู้ ดี จ๊ะ

ว่า อะ ไร ควร ไม่ ควร

*อโหสิ แปล ว่า ได้ให้ผล เสร็จ สิ้น แล้ว

โหสิ จึง แปล ว่า ยัง ไม่ เสร็จ สิ้น

ฉัน ไม่ รู้ นะ ว่า คุณ "อาตมา" ต้อง การ จะ สื่อ ถึง อะไร

        เหอะน่า ...รู้เหอะ ...ก็สื่อถึงผู้รู้ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้นั่นปะไร... โยม

คำ โหสิ...เป็นสำนวนที่วัยรุ่น รุ่นใหม่ชอบนำมาใช้พูดกันผิดกาล ซึ่งเขาอาจไม่รู้คำเดิมว่ามีที่มาอย่างไร

เขาอ่านกระทู้ที่เราโต้ตอบกันนี้แล้ว จะเข้าใจทันทีเลย... โยมเอ๊ย ( อาตมาไม่จำเป็นต้องอธิบายความ )

ขอบคุณที่ช่วยให้ความรู้คั่นรายการ...จ้ะ (อย่าถือว่าตกหลุมอาตมาเลยนะจ๊ะ)...อ้าว! ... เจอสำนวน ตกหลุม อีกแล้ว...

กลอนเผดิมเสริมสีสันวรรณศิลป์

สื่อชีวินแม่ลูกปลูกความหมาย

ทุกบรรทัดบันทึกคำล้ำคมคาย

ดั่งนิยายชีวิตน่าติดตาม

การเดินทางอันงามงดปรากฏชัด

ตัวละครไม่เขินขัดปัดคำหยาม

ให้ข้อคิดลูกหญิงชายหลายนิยาม

หนึ่งคือความรักแม่ที่แท้จริง

ในขณะที่ทุกคนดูต้นแบบ

ต้องเจ็บแปลบกับเหตุการณ์สะท้านยิ่ง

คิดเห็นต่างทางที่เดินเกินท้วงติง

ภาพเพริศพริ้งหายลับไปกับตา

ใครใครเขาเห็นต่างก็ช่างเขา

ส่วนตัวเราภาพแม่วางอยู่ข้างฝา

ในใจเราแม่ปลอบปลุกทุกเวลา

ให้รู้คุณรู้ค่าคำว่าคน

**********************************************

หยดน้ำตาหยดนั้น, ฉันจำได้

ฉันเป็นผู้ทำให้มันไหลหลั่ง

ก่อนเขาเสหลบร่ำไปลำพัง

ปล่อยฉันนั่ง อึ้งเงียบอยู่เยียบเย็น


 

ในขณะ นาทีที่น้ำตา

หยาดริมแก้มแต้มหน้า ฉันเผลอเห็น
 

คล้ายสะเก็ดเศษเศร้าพุ่งเข้าเน้น

ชำแหละใจ ให้ขึ้งเข็ญ อยู่เป็นนาน


 

เธอเชื่อไหมถ้าไม่ใช่เขาคนนั้น

หัวใจฉันคงไม่แหลกแตกร่วนร่าน

เขาผู้เอื้อเผื่อแผ่แม้ลมปราณ

โดยไม่คิดถึงการ ตอบแทนคุณ


 

กับคำพูดเถื่อนถ่อยนับร้อยคำ

ฉันพลาดพร่ำขย้ำเขาจนเศร้าขุ่น

กระจกใจแกร่งกร้าว เขาร้าวพรุน

เพียงสันดานเถื่อนสถุลที่ฉันทำ


 

สถานะฉัน เธอรู้ดี –ไม่มีสิทธิ์

เพียงจะคิด หยาบหยามหรือเหยียบย่ำ

ชีวิตฉันยับหรืออยู่  เขาผู้ค้ำ

จึงฉันต้องจ้วงจ้ำบึงน้ำตา


 

โจรเหี้ยมโหดอำมหิตจิตใจต่ำ

แต่ฉันทำในสิ่งชั่วยิ่งกว่า

เมื่อเขาผู้ชุบวิญญาณเป็นมารดา

ฉันจึงควรถูกฆ่าอย่างสามานย์
 

ขอเปลี่ยนอีกหนึ่งอารมณ์กลอนนะคราฟฟ...เค้าบอกว่าคนที่ทำให้พ่อแม่น้ำตาไหนหนะ บาปนัก

สองมือแม่ ที่แข็งกร้าน กรำงานหนัก

หวังเพียงพัก ให้ลูกยา มาถนอม

ไถนาไร่ หว่านปลูก ทั้งอดออม

ไม่เคยยอม ย่อท้อ ต่อชีวิต

เจ้าลูกน้อย กลอยใจ เอ๋ย!ของแม่

เจ้าไม่เหลียว ไม่แล แม่สักหนิด

ท่องเที่ยวไป ในเมืองใหญ่ วิไลพิศ

สบายจิต สบายใจ ไม่คำนึง

น้ำตาแม่ รินไหล ลงอาบแก้ม

คอยเฝ้าแง้ม ประตูดู เฝ้าคิดถึง

เพราะเจ้าคือ ความหวัง ของแม่จึง-

ได้เพียงร้อง ไห้อื้ออึง อยู่เดียวดาย

ครั้นเจ้ายัง เยาวัย ดวงใจเอ๋ย

แม่ไม่เคย ละเลย ไม่ห่างหาย

ประคองกอด ประจงจูบ อยู่มิวาย

ให้เจ้าคลาย ความเศร้าโศก ทั้งโรคภัย

แต่ใยเจ้า ปล่อยปละ ละเลยแม่

ให้หัวใจ ที่อ่อนแอ แทบสลาย

หยดน้ำตา หยาดเหงื่อ ที่โรยราย

หวังเพียงเจ้า เบาเทาหาย แค่นั้นพอ

ไม่มีลูกคนไหนไม่รักแม่

*แก้ไขเป็นวรรคสุดท้าย เป็น

หวังเพียงเจ้าบรรเทาหายแค่นั้นพอ

ขอบพระคุณ

       อ้อมกอดใดไหนเลยที่เคยอุ่น

ทั้งเคยหนุนแนบตักประจักษ์หนอ

ด้วยพื้นที่ช่องว่างอย่างเพียงพอ

อยู่เคลียคลอลูกเห็นเช่นทุกวัน

       คราขึ้นเหนือล่องใต้ไปจนทั่ว

จะรถทัวร์รถไฟมิไหวหวั่น

นับว่าเป็นความสุขความผูกพัน

แม่หมายมั่นเลี้ยงเราอย่างเข้าใจ

      ทั้งอบรมกิริยามารยาท

ส่งเสริมความฉลาดจนเติบใหญ่

เข้าเรียนจบมหาวิทยาลัย

เป็นบันไดอย่างดีมีงานทำ

      ยังไม่ลืมอ้อมกอดที่แม่กก

ยังไม่ลืมอ้อมอกที่ดื่มด่ำ

ยังไม่ลืมสิ่งแม่สอนวอนประจำ

ยังไม่ลืม ถ้อยคำ..."ขอแทนคุณ"

affordable lace wigs clip in extensions special occasion without having to wigs probably be surprised at how many wigs lace front wigs clip on hair extensions.