ชาวนากับครู                                     

ชาวนาปลูกข้าวในทุ่งนา

ฉันปลูกกล้าในโรงเรียนจนเกษียณ        

ชาวนาเอาน้ำใจพากเพียร

ฉันเลียนเอาใจใส่ไม่เบา

ข้าวแต่ละต้นกว่าจะงอกงาม

ชาวนาต้องพยายามอยู่เฝ้า

ต้นกล้าของฉันนั้นยังเยาว์

ต้องใส่ปุ๋ยขัดเกลาพะเน้าพะนอ

กว่าจะได้เป็นเมล็ด

ชาวนาเหน็ดเหนื่อยหนักหนอ

ฉันมิเคยถดท้อ

ถักทอต่อสู้ดูแล

เต่า ปู เพลี้ย หนอน ชอนไช

ชาวนาต่างขับไล่ใจแยแส

ขโมยโจรก็จักลักดวงแด

ฉันก็ไม่ยอมแพ้แก่ชาวนา

ชาวนาดูแลอย่างไร

ฉันก็ไม่ต่างเขาดอกหนา

ถึงฤดูเก็บเกี่ยวก็ปรีดา

ชาวนาได้ชื่นชมสมใจ

แต่ฤดูเก็บเกี่ยวของฉัน

ไม่มีวันให้เห็นเป็นไปได้

เพียงรอยยิ้มของศิษย์ผ่านมา-ไป

เท่านี้ก็ยิ่งใหญ่สำหรับครู  ฯ

พีรมิตร  พึ่งโพธิ์