ฝากบทกลอนถึงคุณแม่ในวันแม่

ฝากบทกลอนถึงคุณแม่ในวันแม่
ตั้งแต่เริ่มปฏิสนธิ์จนว่าเกิด จุดกำเนิดตัวตนจนเติบใหญ่ อยู่ในครรภ์แม่ถนอมพร้อมห่วงใย จนว่าได้ก่อกำเนิดเกิดเป็นคน ได้ลืมตาอ้าปากสู่โลกกว้าง ไม่เหินห่างทางใจไม่ปริบ่น แม่คอยเลี้ยงคอยถนอมแม่ยอมทน คอยฝึกฝนทนเลี้ยงลูกให้สุขใจ ลูกร้องหิวนมตามคอยน้ำเปล่า แม่ง่วงเหงาแค่ไหนคอยเอาให้ ลูกขยับแม่กลับตื่นยื่นนมไป ลูกร้องให้แม่โอบไว้ไม่งอแง เสียงสะกิดนิดหน่อยลูกคอยร้อง แม่ประคองลูกไว้ใกล้อกแม่ ลูกฝันเพ้อละเมอหาตั้งตาแล บางครั้งแม่นำตาไหลจนใจนาน หยาดน้ำตาหมดปัญญาจะว่าปลอบ แม่ร้องปลอบลูกร้องมาน่าสงสาร แม่ฝึกฝนทนเพื่อลูกทุกประการ เพราะแสนนานกว่าลืมตาขึ้นมามอง แม้เหลือบลิ้นยุงตอมมิยอมให้ แม่คอยไล่คอยพัดคอยปัดป้อง ลมพัดโบกแม่ยกผ้ามาเสริมรอง ใช้มือสองโอบกอดลูกเฝ้าผูกพัน ด้วยความห่วงความรักจากตักแม่ ขอเพียงแต่ให้ลูกได้สุขสันต์ มีร่างกายใจจิตมิตรสัมพันธ์ ตัวแม่นั้นเป็นเช่นไรไม่อาทร ทุกข์ระกำลำบากตอนลูกเล็ก โตเป็นเด็กแม่คอยเฝ้าคอยกล่าวสอน ยามเจ็บป่วยช่วยรักษาให้ยานอน คอยให้พรขับกล่อมลูกสุขสบาย วัยเข้าเรียนแม่คอยเพียรเก็บเงินไว้ เพื่อจะได้ส่งให้ไม่ขาดสาย ลูกขอหนึ่งสองสามตามมากมาย แม่หยิบง่ายใส่มือไปซื้อมา ลูกใฝ่เรียนเพียรศึกษาวิชาใหน สิ่งใดใดใจต้องการมิวานว่า ขอเพียงให้ใส่ใจในวิชา ไว้รักษาตัวต่างยามห่างใกล ลูกจบมามีวิชาหรือความรู้ จะเป็นครู ราชการหรืองานไหน แม่ยังห่วง ยังรักปักอาลัย แม่ยังได้หาสู่เป็นคู่เรือน เพราะพระคุณของแม่แลล้นฟ้า เปรียบมหาสมุทรใดก็ไม่เหมือน ความรักแม่รักแท้ไม่แชเชือน ไม่ร้างเลือนเกิดมาซึ้งจนถึงตาย
ผู้ตั้งกระทู้ คันนา สาระแพ :: วันที่ลงประกาศ 2012-08-08 01:15:18

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล