***...เอ้า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ...***
***ความเดิมมีอยู่ว่า...เคยเขียนถึงดอกรัก
ทั้งที่น่าจะเขียนถึงดอกบัวดิน(สีขาว) และดอกมะลิ(สีขาว-มีสีเดียว)
เมื่อถ่ายภาพดอกรักมาก่อน ไพล่ไปเขียนถึงดอกรักก่อน...ทั้งที่หมดเวลาสำหรับความรักแล้ว...มีแต่ความผูกพัน คิดถึง คำนึงหา แล...ใฝ่ฝันถึง บางเพลา พิเศษ ๆ
ส่วนนิยาย(ขนาดสั้นมากหรือ..ดราฟท์)..ก็มีดังนี้..........
....................................................
****ส่วนดอกหญ้า ฟ้าสวย...และดงดอกรักน่ะ อันที่จริงฉันติดอกติดใจกอดอกบานไม่รู้โรยมากกว่า มองไม่เห็นชัดว่าสีอะไรกันแน่ระหว่างสีดอกชมพูอ่อนหรือขาวนวล...ที่เมื่อต้องแสงสะท้อนสีทองยามตะวันกำลังจะลาลับไปจากท้องฟ้า แล้วดูงามจับตา ฉันคงต้องเอารูปกอดอกบานไม่รู้โรยมาให้เธอดูก่อน....เพื่อนฉันเล่าไป แววตาวาววับช่างสมกับชื่อของดอกไม้ที่กำลังเล่าเชียวนะเธอ ความรักของเธอกระมังที่กำลังบาน..และยังไม่โรย
ฉัน..ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่ที่เธอสนิทมาก ๆ ในฐานะที่ผ่านละอองฝน ลมหนาว แดดอบอุ่นของความรักมาก่อน และที่สำคัญ เพิ่งผ่านสถานภาพ...อกหักดังเป๊าะมาหมาด ๆ กระดูกเพิ่งผ่านขบวนการเยียวยาต่อติด....ใจหนึ่งก็พลอยยินดี ใจหนึ่งช่างน่าเป็นห่วงเธอเสียจริง ฉันจำขึ้นใจกับนิยายเรื่องหนึ่งของว.วินิจฉัยกุล นางเอกในเรื่องพูดไว้ว่า
"ความสุขเป็นเหมือนเงา ความทุกข์สิเป็นความจริง"* ผ้าทองจ้ะเรื่องที่ว่า
คำพูดของ"อุมา" นางเอกในแบบฉบับความจริงของโลก ยามรักเธอแสนรัก ยามโหด...เธอโหดแสน
ไหนจะเรื่องราวอีกหลาย ๆ เรื่องของความรักอันอมตะและลือลั่น ข้างหลังภาพ คู่กรรม ของฝรั่งที่คลาสสิคเล่า..โรเมโอและจูเลียต ใครอ่านโดยเฉพาะผู้หญิง...โฮทุกคน
ไหนจะหนังสือเชิงจิตวิเคราะห์ ผู้ชายมาจากดาวอังคาร ผู้หญิงมาจากดาวศุกร์..ชื่ออย่างนี้หรือทำนองนี้ ที่วิเคราะห์ไว้ว่าหญิง-ชายนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิงในทางความคิดและความทรงจำ..ฉันคงต้องหยิบยื่นหนังสือเล่มนี้ให้เธออ่าน...เธอจะอ่านหรือเปล่า..มีเวลาอ่านหรือ
เกือบทุกนักเขียนนามอุโฆษ...มีความเห็นตรงกันว่า ผู้ชายมักจะความจำไม่ดีนักกับคำพูดของตัวเอง ยิ่งคำพูดที่พร่ำจำนรรจาออกมา คำหวานที่ปรุง เพลงรักที่ร้องกล่อม รอยยิ้มพร่างพราย แววตาอ่อนโยน อ้อมแขนอบอุ่น..เกือบทุกสิ่งที่กระทำ ในยามที่หัวใจ หู ตา เต็มไปด้วยหมอกไอแห่งความหลงใหลได้ปลื้ม..ของเล่น หรือสิ่งถูกใจ ชิ้นใหม่ต่อหน้า เมื่อหูตาสว่าง สติกลับคืน...สลัดศีรษะสองสามครั้ง หัวเบาโหวง ความจำจึงพาลหลุดร่วง..หล่นไปจากสมอง
หมอกไอ แห่งความรักพลันกลับกลายเป็นควัน..ระคาย เคือง ทำร้าย ทำลาย ของเล่นได้..แหลกราญ..พาน้ำตาตกใน ส่วนที่ท้นออกมาภายนอก ชุ่มฉ่ำ บนแก้ม และหมอนน้อยทุกคืน ทุกคืน
มันคงไม่เป็นอย่างนี้ไปหมดหรอก ไม่งั้นโลกแห่งความรักจะยังอบอวล หอมหวล ชวนผู้คนให้ใหลหลงได้ตลอดกาลหรอกรึ
ฉันภาวนาให้เธอ-เขา เป็นคู่รักที่ ช่วยกันสาน ช่วยกันโยงสายใย ถักทอสายสัมพันธุ์ เรียงร้อยความผูกพัน เพิ่มเติมความเข้าใจ ยืดหยุ่น สามารถพูดคุย ถกเถียงกันได้อย่างสร้างสรรค์ ไม่ว่าปัญหาใด ๆ ที่จะมีมา
......................................................
และยังมีบันทึกเล็กน้อยถึงดอกบัวดิน ที่เคยถูกเรา(ทึ้ง..ดึง..เด็ดน่ะค่ะ) ไปแอบหน้าห้องชายหนุ่ม....อีกนิดหน่อย
มีผู้ติดตามบางคนอยากอ่าน...จึงนำมารวมกันไว้
****************
ขอสารภาพว่าหลังจากที่ หว่านพืชไว้โดยหวังผล แต่ไม่เป็นผล จะอย่างไร ๆ ฉันก็ยังรักเจ้าดอกบัวดิน..ต้องสีขาวด้วยนะ จริง ๆ ฉันชอบอีกดอกหนึ่งด้วย คือมะลิ เพราะมีชายหนุ่มอีกคน เพียรส่งมาให้ถึงโต๊ะเรียนทุกวัน
ที่บ้านปัจจุบัน จึงเต็มไปด้วยเจ้าดอกไม้สองชนิดนี้
แต่กับดอกไม้อื่น ๆ ฉันเพียรพยายามปลูกเช่นกัน
งามเป็นส่วนใหญ่...ยกเว้นก็เพียงแต่
ใช่แล้ว ฉันมือขึ้นมากกับการปลูกต้นไม้..ยกเว้น..ดอกรัก
อาจเพราะ ดอกรักโดยธรรมชาติมันจะต้องขึ้นเอง ริมทางเดิน ข้างท้องทุ่ง เลียบหนองน้ำก็จริง แต่น่าใช้คำว่าเพียงแค่"อิง"แหล่งน้ำมากกว่า เพราะถ้าห่างแหล่งน้ำสักหน่อย จนเกือบแห้งแล้ง มันจึงจะชอบ ยอมออกดอก ชูกิ่งก้านเบียดเสียดเป็นกองดงาม
เหมือนความรักหรือเปล่า
ถ้าเราเฝ้าคอย เมียงมอง จ้องสองตาไขว่คว้า..มันไม่มาเยี่ยมกราย
กับบางครั้ง บางคน บางหน บางห้วงของกาลเวลา ความรักติดปีก พาเขา หรือ เธอ โบยบินมาให้สำเร็จรูป
ลางทีเขา หรือ เธอ ก็อยู่ข้าง ๆ บ้าน ข้าง ๆ ห้องเรานั่นเอง
บางคราก็เหมือน ทรัพย์สมบัติ มีค่า ถูกซุกซ่อนไว้ รอวันที่เราไปพบ ปะ หากันจนเจอ
ดอกรักเอ๋ย..เจ้าเหมือนความรักอีก เช่น ยามเจ้าละอ่อน หุบกลีบดอก รวบกลีบกันอยู่บนหัวจุกนั้น เจ้าบอบบาง น่าทะนุถนอม เราเองต้องคอยชำเลืองแลดู คอยลุ้น เฝ้าดู หรือเร่งวันเร่งคืนดูเจ้าบาน
เมื่อถึงเวลาเจ้าบาน เจ้างามสง่า มีกลีบรองบานออกเป็นแฉก ๆ ดั่งฐาน ฤๅ ผ้าแพรแสนสวย นุ่ม คอยรองรับดอกขาวบริสุทธิ์ หรือ อมม่วง ที่มีวงห้าเหลี่ยม ประดับอยู่บนยอด ของดอกของเจ้า เจ้าสวมใส่มงกุฏดอกรัก..เพราะเจ้ารู้ตัวว่าเจ้างามสง่า.....
งามสง่า ยิ่งนักเมื่อมีรัก
ครั้นเวลาผ่านไปไม่นาน กลีบรองร่วงโรย ดั่งชายข้างกายผันผายกายหายไป
กลีบดอกเข้มแข็งยังคงอยู่อีกนาน..นานตราบความรักนิรันดร์
ซึ่งมัก...นิรันดร์ตลอดไป......สำหรับผู้รอคอย
************************************
เคยปล่อยใจว่าง ๆ
ปล่อยให้ความรักมันกระจาย ไม่กด เก็บมัน ปลด ปล่อย สบาย ๆ ไปในสายลม
เผื่อแผ่ความคิดถึง ให้เจ้าตัว"คะนึงหา"เกาะละอองเกสรดอกไม้ แล้วแต่เจ้า อยากไปไหนก็ไป
ถ้อยคำ ความรู้สึก รอยสัมผัส ขอฝากไปกับหยด หยาดแห่งฝน
ความเหงาเคว้งคว้างจึงเบาบาง....จางลง
สลัดหัว สลัดผม...ไปไย
*****<3 <3 <3***** | 
