"""กี่ครั้ง..กี่ศพ

..กี่ครั้งกี่คราหน

กี่มวลชนคนสาหัส

กี่หยดเลือดไหลชัด

กี่แขนตัดโดนปลายปืน

..กี่ศพที่พบเหตุ

กี่ทุเรศโหดกระหื่น

กี่ร่างมิกลับคืน

กี่คนยื่นช่วยชีวี

.กี่ตุลาก็คราเก่า

กี่เรื่องเศร้ามิสร่างหนี

กี่รอบช่วยตอบที

กี่ร้อยปีจะมีธรรม..

..ครั้งนี้หรือครั้งโน้น

ทุกครั้งโดนใครตกต่ำ

ราษฎร์เหล่าโดนเขาทำ

ยังตอกย้ำยิ่งติดตรึง

....เขารู้หรือเขาโง่

เขาเติบโตเป็นคนหนึ่ง

เขาไม่เคยคำนึง

เขาขอถึงเท่านั้นพอ

...จดจำยังจดจำ

รอยชอกช้ำตอกย้ำหนอ

กลืนข้าวคำติดคอ

ทนทุกข์ท้อทรมาน

...สุดท้ายเขาก็หนี

กบดานที่ถิ่นไกลบ้าน

เช่นนี้ตลอดกาล

มิสะท้านไม่สะเทือน