ไวรัสนกพลัด..คู่

ครอบครัวของฉัน มีสมาชิกสามคน....พ่อ แม่และฉัน

ทั้งคู่รอฉันมาเป็นเวลาแปดปีหลังแต่งงาน

เหตุการณ์ระหว่างที่รอฉันให้มาเกิด  พ่อจำเป็นต้องเรียนหนังสือในวันเสาร์ และอาทิตย์ ส่วน แม่เปิดร้านหนังสือ ทั้งคู่ชอบดูหนัง,  ดูละครและฟังเพลงมากมาย  แม่เล่าให้ฉันฟังว่ามีความสุข    แต่ก็เหมือนขาดอะไรบางอย่างไปยังไงก็ไม่รู้  ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจ.....

เมื่อฉันเกิดมา เรามักจะอยู่ด้วยกันตลอดในสามขวบปีแรกของฉัน  จนกระทั่งช่วงหลังพ่อต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อย ๆ เพราะเป็นลูกจ้างฝรั่ง  เวลาพ่อไปต่างประเทศนาน ๆ   ฉันมักจะได้ยิน  แม่บ่นเสมอ ๆ ว่าเดี๋ยวก็ปวดหัว เดี๋ยวก็ปวดเมื่อย  เดี๋ยวก็ปวดท้อง  ฉันคิดว่าแม่คงไม่เป็นอะไร  คงจะบ่นไปอย่างนั้นเอง  มาเมื่อครั้งหลัง ๆที่พ่อไปทำงานต่างประเทศครั้งละนาน ๆ  และบ่อยๆมากขึ้น

ฉันก็เกิดอาการไม่สบายเอาเสียเอง   หนักยิ่งกว่าแม่เสียอีก....คือ.... หิวก็ปวดท้อง

อิ่มก็ปวดท้อง  บางครั้งก็ท้องผูก  บางทีก็ท้องเสีย  หรือ อาเจียนและ เวียนหัวปะปนกัน

อยู่มาวันหนึ่งฉันได้ยินจากรายการในโทรทัศน์  มีหมอพูด ถึงโรคที่คนเราอาจมีอาการ  หลาย ๆ อย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ คนไข้มักมีอาการเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ต้องจาก หรืออยู่ห่างไกลจากคนที่รัก   เป็นช่วงเวลานานๆ ทำให้ร่างกายป่วยได้   ฟังและคิดดู...อาการคล้าย ๆ อาการของแม่และของฉันรวมกันจริง ๆ

ฉันจำชื่อโรคไม่ได้

ฉันจึงเล่าอาการของโรคนี้และปรึกษาแม่ ( ซึ่งเป็นหมอ )ของฉัน...แม่บอกว่า   มีโรคที่มีอาการแบบนี้จริง ๆ ชื่อโรคคล้าย ๆ ชื่อพายุ...ดีเปรสชั่น..หรืออะไรสั้น ๆนี่แหละ

ฉันว่าชื่อไม่ค่อยเข้ากับอาการของโรคเลย

โรคที่ฉันกำลังพูดถึงนี้   (โรคที่ฉันและแม่เป็น )  มันก็ดูรุนแรงนะ

และฉันว่า....ไหน ๆ ใคร ๆ ก็รู้จักโรค  ไวรัสไข้หวัดนก   ซึ่งรุนแรงเหมือนกัน

คิด ๆ แล้วฉันตั้งชื่อโรคใหม่ดีกว่า...ให้ชื่อว่า..”โรคไวรัสนกพลัดคู่”

น่าจะเข้าท่ากว่า...นะ

วันนี้ที่ฉันเขียนเรื่องนี้อยู่  ฉันเริ่มมีอาการอีกแล้ว

อ้าว...นั่นแม่ของฉันก็บ่นปวดหัว  นอนไม่หลับ...แล้วก็ปวดหลัง

เราสองคนติดเชื้อ  ไวรัสนกพลัดคู่อีกหรือนี่

ก็..พ่อน่ะซี...ไปทำงานที่เยอรมันสิบวันเข้าแล้ว.....เฮ้อ......ขอให้มีของเล่นมาฝากฉันด้วยเถอะ

ฉันจะได้หายเร็ว ๆ

ฝากความเรียง  เด็กภู...เขียนโครงในวันที่คิดอยากเขียน และ คิดถึงพ่อ..ค่ะ