ทะเลไม่กว้างกว่าปีกนก

1)ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน ก็บินฝ่า
ท่องทะเล ธารเวลา โดยกล้าฝัน
เมื่อร่อนปีกร่าย กลางสายตะวัน
แววหวั่น หรือจะไหว อยู่ในตา

ฝั่งฟ้านั้นไม่ไกลกว่าปลายปีก
ปีกล้า จะบินหลีก พายุกล้า
บินไปค้นคำตอบที่ขอบฟ้า
ในทิวาวันรุ่งของพรุ่งนี้

เธอโบยบินมาจากอีกฟากฟ้า
ย่อมต้องฝ่าลมคว้างกลางวิถี
ซึมซับ สายเสน่ห์แห่งเสรี
โดยปีกที่ไร้การพันธนา

คือคืน คือวัน การเดินทาง
อยู่ระหว่างช่วงวัยแสวงหา
เธอพบพ้อง เธอผ่าน กาลเวลา
รู้หนาวร้อน รู้อ่อนล้า เมื่อเริงรำ

เธอสัมผัสปรัชญาแห่งฟ้ากว้าง
ซึ่งเปลี่ยวราวโลกร้างเมื่อเย็นย่ำ
ฝ่าม่านหมอกเมฆอันมืดดำ
จึงได้พบสัจธรรมอยู่รำไร

2) เธอโดดเดี่ยว เดียวดาย เมื่อด้นดั้น
กว่าจะพ้องพบวันที่หวานไหว
ซึ่งความงาม ความหวัง กำลังใจ
จะจุดไฟความฝันให้สัญจร

กว่าจะเสพสุนทรีย์เต็มชีวิต
ก็พร้อยพิษภัยโศกซึ่งโลกสอน
กว่าจะถึงฝั่งฝันนิรันดร
ก็ต้องซับต้องซ้อนความอ่อนล้า

ต้องรู้เสพสีสันการต่อสู้
ต้องเรียนรู้ลบวัยไร้เดียงสา
ต้องเติบใหญ่ ต้องอยู่ รู้มายา
ต้องกาจกล้า ต้องแกร่ง ต้านแรงลม

ทุกจังหวะเคลื่อนไหวในชีวิต
ถึงเพิ่มพิษผิดหวังซึ่งสั่งสม
ก็ต้องกร้าว ก็ต้องกร้าน ใช่ซานซม
เมื่อเหินหาวก็ต้องห่มอุดมการณ์

3) ครึ้มเมฆฝน-แต่ด้วยฝัน ก็ฟันฝ่า
ปลายปีกอ่อนล้านั้นกล้าหาญ
ลมกล้า พายุโหดก็โลดทะยาน
จนพ้นผ่านผืนทะเลแห่งเวลา

ด้วยชีวิตและวิญญาณการต่อสู้
ฟ้าใส จึงสวยอยู่ ณ เบื้องหน้า
การเดินทางยาวนานเมื่อผ่านมา
บอกเธอว่า เธอเหนื่อยยาก แต่ภาคภูมิ

จากหนังสือรวมบทกวี  "ณ กาลเวลา" ของ อัคนี หฤทัย
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2551