สมาคม นักกลอน แห่งประเทศไทย

มีเอาไว้ ให้นักกลอน ประลองฉันท์

เขียนกาพย์โคลง จรรโลงใจ จรรยาบรรณ

ใครเขียนมัน เขียนดี ไม่เป็นไร

อักขระ ตัวอักษร เขียนเรียงร้อย

สรรหาถ้อย ความคำ ภาษาไทย

จัดแต่ง เรียบเรียง สอดเสียงใส่

ผิดที่ใด ขอคำครู ช่วยตักเตือน

อารมณ์ของ คนกลอน สอนใจตน

หาเหตุผล แห่งที่มา อย่าบิดเบือน

อย่าได้เอา อารมณ์ มาเชือดเฉือน

มาเยี่ยมเยือน สมาคมนี้ ด้วยเพราะใจ

ตนแลตน คนเรา ต่างความคิด

ไม่มีใคร ถูกหรือผิด  จงแก้ไข

เอาอารมณ์ ตอบสนอง ความอยากใคร่

เพียงเพราะได้ เอาความคิด ชนะคน

ชนะแล้ว ได้อะไร ขอวอนตอบ

ผิดเป็นชอบ ชอบเป็นผิด คงสับสน

ชนะคนอื่น แต่หาไม่ ชนะใจตน

ย่อมหมองหม่น ในหัวใจ ไม่เห็นธรรม

คนที่รัก กาพย์กลอน อักษรฉันท์

ใครเย้ยหยัน น้อมเคารพ ไม่ชอกช้ำ

สุขที่ใจ สุขที่ได้ เขียนถ้อยคำ

ใจหมายย้ำ คำครูสอน เป็นแนวทาง

เห็นคนกลอน ผิดใจกัน ก็น่าเศร้า

ช่างขลาดเขลา ในจิตใจ มีบาดหมาง

หวังอะไร เพื่อสิ่งใด ใครบอกบ้าง

สันติสร้าง ความสงบ มิใช่หรือ

เอาใจเขา ใส่ใจเรา ก็แค่นั้น

มาแบ่งปัน สิ่งที่ดี ไว้เป็นสื่อ

เขียนความดี  ดำรงไว้ จารึกชื่อ

นั่นล่ะคือ คนกลอนจริง  ที่ควรเป็น

ฯลฯ