กวินทรากร

เป็นเพชรน้ำหนึ่งต้อง................เจียระไน

เป็นสุวรรณวิไล.................ผ่านร้อน
เป็นดาบกำราบไพ-............รีพินาศ
เป็นเป็ดเปลือยล่อนจ้อน ..ท่านให้ขึ้นเหลา

คุณกวินทรากร เห็นคุณวิจารณ์ว่า กวีรุ่นใหม่ มีกลิ่นอาย พระมะเหลเถไถ...

มนตรี มีไม๊...ผมว่าพยายาม นะ พยายาม จะให้อินโนเซนซ์ แบบกวีไวท์ ถ้าเขียนถึงเด็ก ๆ อย่างบท ในสนามเด็กเล่น เนียะ...

มันฟุ้ง ๆ และการจลแบบปลายเปิดนี่

คุณลองชำแหละบทนี้ให้ชมเป็นขวัญตาหน่อยซิ...

ผมนับถือองค์ความรู้ของคุณ และวัฒนธรรมการวิจารณ์ ด้วยใจจริง...ไม่ได้ล่อเป้านะ...

ผมไปอ่าน งานคุณกวินที่บล็อก บ่อย..

คุณคือเซียน เขียนคอลัมน์วิจารณ์หนังสือได้เลยนะเนียะ...อยากชมคุณในบล็อกนั้นเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้เป็นสมาชิก เอาตรงนี้ละกัน

ผมพอจะเข้าใจแล้ว..เรื่องนี้ต้องพูดให้มีหลักการ ไม่ใช่
ลักษณะแบบนี้ ซึ่งปัญญามันไม่เกิด เกิดแต่อารมณ์อย่าง
เดียว และผมก็มีอารมณ์เหมือนกัน

๏ เขาได้ดีมีศักดิ์อย่าดักต่อย
เป็นไอ้ถ่อยถองดะเขาจะหยัน
ชาตินักเลงใจเสือไม่เถือกัน
พูดสั้นสั้นใจอย่าหมาแอบด่าคน

๏ พรหมวิหารหาบไว้มันไม่หนัก
สี่ข้อจักค้ำจุนสมดุลผล
เขาเติบโต,มุทิตาให้ซ่าตน
เที่ยวไฟลนซ่านตัวนั่นมัวเมา

๏ ไม่ต้องหลุดจากกิเลส,แค่เศษเสี้ยว
ข่มใจเคี้ยวลงคอจะยอเขลา
มือถือปากสากทุบศีล, ตีนถึงเครา
อย่าให้เศร้าหมองนักชีวิตนี้

๏ เขาได้ดีมีศักดิ์รักเขาเถิด
ที่ควรเปิดอย่าปิดจะผิดผี
ที่ควรปิดอย่าเปิดประเสริฐมี
มันจะตีตราตนไปจนตาย ๚ะ๛

จากคุณ : ราม ลิขิต
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5760622/W5760622.html

เพิ่ง  อัตฌัตติกญาณ(intuitionism)  แล้วขอวิจารณ์เป็นโคลงและกันนะครับ เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัว

เพชรแท้แต่บ่รู้.......................คุณเพชร
ข้าวเปลือกรู้ เอร็ด.................อร่อยล้ำ
ก้อนกรวด ที่ กึ๋น เป็ด.........กินปูด
เพชรตกตมจมน้ำ..................ยากสร้างเหลี่ยมแสง

ถอดสัญลักษณ์ (Symbols) เอานะครับ

เวปท่านหมีเป็ด

http://www.softganz.com/meeped/index.php

เพชรแท้แต่บ่รู้.......................คุณเพชร
ข้าวเปลือกรู้ เอร็ด.................อร่อยล้ำ
ก้อนกรวด ที่ กึ๋น เป็ด.........กินปูด
เพชรตกตมจมน้ำ..................ยากสร้างเหลี่ยมแสง

ถอดสัญลักษณ์ (Symbols) ดังนี้
เมื่อสิบปีก่อน หมี่เป็ดแต่งกลอนใช้ฉันทลักษณ์ 100 ละ 80 แต่ไม่ประสบความสำเร็จจึงเปลี่ยน ทางกลอน ใหม่ ทางสายใหม่นี้ ก็คือลีลากลอนในปัจจุบัน
อย่างที่ท่านจะอ่านได้ใน งานที่ได้รางวัลปีนี้

เพชร คือ ฉันทลักษณ์
ก้อนกรวด ก็คือ ไม่เคร่งฉันทลักษณ์
เป็ด=กวียุคนี้
กึ๋น=กรรมการ
กิน=ชนะการตัดสิน
ข้าวเปลือก=งานซีไรต์ปีนี้

เราจะไปว่าเป็ดก็ไม่ถูกเพราะเพชรไม่ใช่อาหารเป็ด ฉะนั้นเป็ดได้เพชร/ไก่ได้พลอย จึงไม่รู้คุณค่าของเพชรและพลอย
สัตว์ปีก ต้องพึ่งกรวดเพื่อใช้ย่อยข้าวเปลือก กรวดถูกเก็บไว้ที่กึ๋น
เป็ด(กวียุคนี้)จะกิน (ชนะ)รางวัลซีไรต์ (ข้าวเปลือก) ได้ ต้องพึ่งกรวด (ไม่เคร่งฉันทลักษณ์) และ กึ๋น (กรรมการ) จึงจะกินข้าวเปลือกได้
กึ๋นจึงมีคุณูปการต่อเป็ด ลองคิดดูสิถ้าเป็ดหิวข้าวเปลือกแต่หยิ่งไม่ยอมกินกรวด เป็ดก็ตายแน่ๆ เพราะเป็ดจะไม่มีอะไรไว้ให้กึ๋นย่อยข้าวเปลือก
แล้วจะไม่ให้เป็ดกินกึ๋นได้อย่างไร  แต่ถ้าเทวดา เสกกระเพาะ (กรรมการชุดใหม่) ให้เป็ด เป็ดก็ไม่ต้องกิน ข้าวเปลือก และไม่ต้องพึ่งกึ๋น
แต่คนก็จะมาด่าเทวดาว่าเสือก  เทวดาจึง ต้อง ปล่อยสัตว์โลกให้เป็นไปตามกรรมต่อไป

เมื่อเป็ดไม่กินเพชร เพชรก็ตกน้ำไป ไม่ได้เห็นเหลี่ยมแสงของเพชรอีกเลย

 ผมไม่มีความรู้เรื่อง จลศาสตร์ ( kinematic) เลยไม่กล้าวิจารณ์ครับ แต่ถ้าคุยกันหลังไมค์ได้ครับ

กวินทรากร   

นามอ่อนน้อมสำเนียงเพราะ

ท่วงธรรมนำเสนาะ 

ฤๅจำเพาะตัวบุคคล

สองคนยลตามช่อง  

เป็นครรลองปุถุชน

หลากเรื่องหลายเหตุผล 

เปลืองตัวตนจมน้ำลาย

ผมชอบอ่านบทกวีประการแรกมันสั้นดีอ่านจบเร็วก็เลยชอบประการที่สองมันต้องอ่านเพราะเรียนภาษาไทย                ประการสุดท้ายความชื่นชอบในอรรถและเสียงของกวีนิพนธ์(ฉันทลักษณ์)..............เรื่องหนึ่งที่ได้อ่านบ้างแล้วคือเรื่องที่ได้รางวัลซีไรท์ปีนี้ผมว่าคนเขียนเขาเขียนดีนะชอบตั้งแต่แรกที่เป็นร้อยแก้วแล้ว(ตอนนำ)...มันทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้นด้วยอาจจะเพราะเราก็สวมแว่นตาก็ได้มั้ง...ผมว่ามันเป็นหนังสือที่น่าอ่านมากเรื่องหนึ่งครับ