จะเสียหน้าเพียงใดไม่เห็นแปลก       แผ่นดินแยกยับเยินเกินประสาน

ช่างปะไรห่วงทำไมให้ป่วยการ        อันธพาลย่อมไม่สนผลกรรมเลว

ประเทศชาติแหลกระเบิดกลับเชิดหน้า   ชูอัตตาโต้แย้งตะแบงเหลว

ใช้ภาษาพาคารมผสมเปลว          ประเทศชาติลงเหวเพราะพวกมัน

พวกมัน  นี้พวกใหนหรือ

เหมือนจุดไฟเผาตัวไม่กลัวร้อน       เอาสะใจไว้ก่อนแล้วร้อนไหม

สองฝ่ายที่บอบช้ำทำเพื่อใคร           ฤาเพื่อให้ มรรคา ประชาชน

ต่างฝ่ายอ้าง สิทธิ เยี่ยงผู้รู้                ทิ้งผู้คน อดสู กูไม่สน

เหมือนสองมือ ขวาซ้าย ทำร้ายตน   ก็ไม่พ้น ดับดิ้น ชีวินไทย

เพื่อแผ่นดินบรรพกาลนานประวัติ     ทิ้งเถิดอัตตา ตนดับหม่นไหม้

ข้อพิพาท บาทลึก ตรึงตรองใจ        ก่อนชาติไทย จะสิ้น แผ่นดินเอย

...พูดไม่ออกบอกไม่ถูกอุกในอก

เหมือนนรกเผาใจเพื่อนไทยเอ๋ย

แสงริบหรี่เริ่มดับหายวับเลย

ฟ้าก็เย้ยดินก็หยามในยามนี้

...นั่นก็พี่นี่น้องต้องมาแตก

เมืองสาแหรกเพราะบ้าพาบัดสี

ทุกข์ระทมโถมถามากกว่าปี

ยังไม่มีทางออกนอกวงเวียน