คนไทยไยฆ่าฟัน     

เที่ยวห้ำหั่นให้โศกศัลย์

รอยยิ้มเหือดแห้งพลัน   

 เพราะใครนั้นคิดใคร่ครวญ

       อำนาจที่ใฝ่ต่ำ        

 อีกอธรรมฟ้าไห้หวน

มนุษยชาติพึงทบทวน        

 ลาภยศล้วนไม่จีรัง

         รักโลภทั้งโกรธหลง     

 ไม่ปลดปลงก่อนร่างฝัง 

เหน็ดเหนื่อยบ้างหรือยัง 

ก้าวพลาดพลั้งผิดเพราะใคร

        เกิดมาเลวกว่าสัตว์    

 ศีลวิบัติเกินแก้ไข

ทำร้ายแผ่นดินไทย         

กอบโกยไปไม่รู้พอ

         เงินทองกองท่วมทับ    

 เสียงไล่ขับสุขจริงหนอ

อำนาจที่ถักทอ           

เพลินหลงบ่ออเวจี