.อร่ามเรืองเรืองจันท์วันอุษา

โปรดคืนมาคู่เมืองประเทืองขวัญ

อย่าแห้งเหี่ยวเดียวแดชะแง้จันทร์

เป็นเขตขันธ์พันธุ์ไม้พรรณา

..จันท์ลืมเหลืองเรืองรองล่องเลยลับ

จันท์โปรดกลับคื่นดินถวิลหา

สืบต่อเนื่องเนิ่นผ่านกาลเวลา

จันทร์แจ่มฟ้ารอจันท์สู่ขวัญไพร..

อ่ะนะ ... คันจน

อร่ามเหลืองเมืองจันท์วันฟ้าสวย

อุดมด้วยศรัทธาพาสดใส

ล้วนคุณค่าที่ประทับอยู่กับใจ

ล้างพิษภัยมลพิษฤทธิ์ร้ายแรง

ดอกกล้วยไม้หลากสีที่แต่งแต้ม

ชูช่อแซมโลกสวยด้วยสีแสง

จะเหลืองจันท์ลือเลื่องหรือเหลืองแดง

ทุกหนแห่งจงรู้รักษ์สามัคคี

อร่าม   ตาว่าไปคงไม่เห็น

เหลือง  คงเป็นเล่นแร่แปรเปลี่ยนสี

เมือง    คนยากมากล้นบนธานี

จันท์     บุรีนี้หนอก็พอกัน

ฝัน      กลางวันฝันค้างกลางดงเสือ

ไป      เป็นเนื้อเหลือล้นคนช่างฝัน

คน      เหมือนมารผลาญไปไม่เว้นวัน

เดียว   ดายนั้นมันคงยากฟังปากคน...

อร่าม   เหลืองเมืองจันท์ร่วมสรรค์สร้าง

เหลือง  แบบอย่างนักสู้รู้สร้างสรรค์

เมือง    สงบสามัคคีทุกวี่วัน

จันท์ฯ  เหลืองจันท์พืชพรรณจันทบุรี

 ฝัน      ถึงมิตรไมตรีเพื่อนพี่น้อง

เป็น     โซ่ทองคล้องใจในวิถี

เรื่อง    ร้อนแรงเลวร้ายหายกันที

จริง     ใจที่ได้เห็นฝันเป็นจริง

สาธุชนเขียนได้ถูกใจมากคร๊าบ

เป็น       อะไรไยเจ้าไม่เฝ้าเขียน

ปราชญ์   นั่งเทียนเรียนรู้อดสูนัก

หรือ       ไม่ใช้ให้รู้ดูประจักษ์

เปรต       นั้นมักลักรอขอส่วนบุญ...

ช่าง      เหลือล้นคนเราช่างเขลานัก

ปัญญา  มักหลักลอยคอยถูกเสี่ยม

เบา      ล้นเหลือเมื่อโดนยอก็ไม่เจียม

จริง         หรือเยี่ยมเทียมแท้ดูแน่ใจ..

รักษ์   ต้องรู้ดูค่าใช่ว่าลัก

คือ     ประจักษ์รักษาคุณค่าไว้

การ    มีรักษ์มักมีที่จิตใจ

ให้      มีใช้ในที่เคยมีมา

หรือ    เปลี่ยนไปในรักษ์มักฉกฉวย

ไว้      ร่ำรวยสวยหรูดูเนื้อหา

กอบ    เป็นกำหนำใจไม่นำพา

โกย     คุณค่าน่าคิดพิจารณา....

อิจฉา               เขาเสียจนขนตาไหม้

ตาร้อน            ไฟลุกเผาเศร้าในจิต

กินไม่ได้          เพราะหลงตนจนมืดมิด

นอนไม่หลับ    เพราะพิษริษยาแรง

ควร  คิดดูรู้ได้ให้น่าคิด

คืน   ดวงจิตมิตรรักษ์พิทักษ์ป่า

ให้    ถิ่นบ้างวางไว้ให้งามตา

ถิ่น   ที่มาน่าอยู่คงดูดี

แผ่น  แผ่ผืนคืนคงดำรงอยู่

ดิน    แดนรู้อยู่ว่าค่าศักดิ์ศรี

กัน   ไว้หกยกสี่ยื่นคืนพอมี

บ้าง   บางทีต้องมีไว้สืบสายพันธุ์..

ชีวิตคนไม่เกินร้อย

แต่ต้องร่วงโรยเพราะอิจฉา

เกิดมาเสียเวลา

เพราะเร่งฆ่าแต่ตัวเอง

คิดร้ายทำลายเขา

แต่แท้เจ้าต้องคว้างเคว้ง

หยามหยันไม่หวั่นเกรง

เพราะหมกกามราคะ

รู้        หรือเปล่าเข้ามาว่าอยู่นี่

หรือ    ท่าทีมีแค่แลเห็นผล

ไม่       เคยลองมองดูสู่ตัวตน

ว่า      ข้างบนหนทางจริงอย่างไร

ใน         ตอนนี้ที่เห็นเป็นเพียงเปลือก

ป่า      แถวเทือกเลือกดูอยู่ตรงไหน

สูญ     พันธุ์แล้วแก้วตาหากันไป

แล้ว      ช้าไยไม่รักษาพาเสียใจ..