คืนค่ำเธอยอมฝืนตาค้าง

อยู่ข้างๆไม่เคยหนีไปไหน

คอยฟังคอยคิดคอยปลอบใจ

คำไหนจะให้...เท่า "ขอบคุณ"

     ขอบคุณกับขอโทษ   ถ้าจะโกรธกรุณา

จงแจ้งเจรจา                ให้ประจักษ์แห่งหัวใจ

หว่านพืชต้องหวังผล       สร้างกุศลด้วยเลื่อมใส

ปิดทองเอาทองไป         ปิดตูดพระชนะมาร

"ลุงรอง"สมองเลิศ       จิตประเสริฐแจ่มไพศาล 

น้อยใจใช่หลักการ          สมานฉันท์น่าชื่นชม

เหน็ดเหนื่อยพวกเราเห็น  เลิกลำเค็ญเลิกขื่นขม

สิ่งใดไม่ปรารมย์            สมาคมจะรับเอา

ขอโทษและขอบคุณ        ที่อุดหนุนมานานเนา

คำใดไม่เกลี้ยงเกลา        อย่าถือโกรธให้น่ากลัว

การใดไม่เหมาะสม         สมาคมยังมีหัว

หางแม้อาจเมามัว           ตลอดตัวยังมีตน

ต่างคนต่างความคิด         อย่าเอาผิดมาเป็นผล

สัมพันธ์ยังอำพน               ยังน่ายลและยืนยง

ทำดีย่อมเกิดดี               ย่อมเป็นศรีสมประสงค์

"ขอบคุณ"ยังมั่นคง           รักดำรงนิรันดร

          ไม่มีคำแก้ตัวใด ๆ นอกจากคำว่าขออภัยที่พวกเรามาทำให้เดือดร้อน และไม่สบายใจ  พวกเราในคณะพอได้ดื่มกินแล้วปากหนัก  จึงลืมขอบคุณผู้มีอุปการคุณ  และต้องขอโทษ แทนบางคนที่ปากพล่อยกล่าวผรุสวาทะ หรือสถุลวาทะก็ตามที่ทำให้  ระคายใจ  ไว้ ณ ที่นี้

     ทางสมาคมฯ จะทำหนังสือขอบคุณ  มายังลุงรอง  และกลุ่มศิลปินระยอง  เจ้าของสถานที่ ที่อำนวยความสะดวกให้ ไว้เป็นลายลักษณ์อักษร อย่างแน่นอน  นี่คือหลักการของสมาคมฯ

ดอกปาหนัน  บานชั่วคืน  ตื่นเช้าเฉา

หากไม่เฝ้า  เชยชม  ให้สมสมัย

เมื่อหลับตื่น  คืนฉ่ำหวาน  พ้นผ่านไป

ไม่เหลือรอย  สดใส  ให้เห็นเลย

    บอกใครว่า  ปาหนันงาม  ในยามค่ำ

    ดังขืนคำ  เพ้อพก  โอ้อกเอ๋ย

    รอปาหนัน  ดอกใหม่  ไม่เหมือนเคย

     จะรอเชย  ชมได้  อย่างไรกัน

   โลกธรรมยึดติดแล้ว     อัตตา

ลาภยศสรรเสริญพา        ขุ่นข้อง

ทุกข์สุขไม่ควรมา           พร่ำบ่น

เป็นปราชญ์กวีต้อง          นิ่งไว้ภูมิตน  

ดอกไม้งามอยู่ที่เราเฝ้าถนอม

กลิ่นจึงหอมจรุงใจให้ใฝ่ฝัน

ดอกปาหนันหรือดอกไหนในแจกัน

อยู่ที่การจัดสรรได้น่าชม

เหมือนอยู่ร่วมสมาคมสมสมัย

ต้องเข้าใจกันและกันนั้นเหมาะสม

ลืมเสียเถิดเรื่องบาดหมางบางอารมณ์

คิดถึงวันสุขสมร่วมกันมา

หนทางยังยาวไกลไปข้างหน้า

ขอให้ยาวิเศษไว้ใช้รักษา

แม้ดอกไม้ดอกใดใกล้โรยรา

จงใช้ความเมตตาเป็นยาใจ

   มิมีความร้าวฉานอันใดแน่

นั่นเกิดแต่คลื่นฟองของวันใหม่

ทะเลฤาสงบคลื่นจะชื่นไย

บุปผาไม่มีกลิ่นก็สิ้นคุณ

   ไม่มีลิ้นไม่มีฟันในวันนี้

ชื่นแต่ช่อไมตรีที่หอมกรุ่น

น้ำจิตให้น้ำใจเอื้อเคยเจือจุน

คือต้นทุนดับทุกข์สุขทวี

   ฟ้าโอบดาวพราวแสงแจ้งแจ่มฟ้า

บนผืนหล้าล้อมรักหลอมศักดิ์ศรี

ในโลกฝันนั้นงามด้วยความดี

จึงไม่มี อัตตา มากั้นกลาง

   สานใยรักถักสัมพันธ์รังสรรค์ผล

ให้ปวงชนได้เห็นเป็นแบบอย่าง

เก็บความดีที่"ระยอง"ทุกช่องทาง

ร่วมกันสร้าง เป็นซุ้ม พุ่มพานทอง

   หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก ฉบับ ประจำวันอาทิตย์ ที่ 30 กันยายน 2550 คอร์ลัมน์ ชานชาลานักเขียน โดย ...วรรณฤกษ์..ลงขอบคุณชาวศิลปินจังหวัดระยองไว้ว่า..

     คณะกรรม การสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย นำโดย นายกยุทธ  โตอดิเทพย์ เดินทางไประชุมสัญจร ที่ หาดแม่รำพึง จ.ระยอง เมื่อวันที่ 22-23 กันยายน 2550 ได้รับการต้อนรับขับสู้ดูแลอำนวยการความสะดวกในทุกเรื่องจากนักกลอนเจ้าของพื้นที่ ฐปกรณ์ โสธนะ และ ชมรมศิลปิน จ.ระยอง กลับมา "นายกยุทธ" ยังปลื้มไม่หาย  เลยฝากคำว่า ขอบคุณ-ขอบคุณ กลับไป...