รักบนความต่าง

   เธอกับฉันต่างกันมันไม่แปลก

ตั้งแต่แรกเกิดมาภาษาถิ่น

ความเป็นอยู่หลับนอนตอนจะกิน

ต่างกันสิ้นยศศักดิ์ตระหนักดู

   เมื่อเราสองมารวมร่วมชีวิต

ประสานจิตด้วยรักสลักอยู่

ต้องขัดเกลาเอาใจใฝ่เชิดชู

หันมาสู่ครึ่งทางระหว่างกัน

    หากแข็งขันแข็งขืนต่างยืนหยัด

หนทางตัดทางแยกคงแหวกกั้น

ใช้ทิฐิต่างตนโค่นประจัญ

ไม่มีวันเคียงข้างอย่างสุขใจ

    แต่เพราะเราสองคนบนความต่าง

ปิดช่องว่างด้วยยอมถนอมให้

เติมด้วยรักปักฐานสานอภัย

จึงทำให้รักมั่นไม่สั่นคลอน

   เธอกับฉันต่างกันให้มันไม่แปลก

รักเหมือนแรกคบกันไม่บั่นถอน

ยังห่วงหาอาลัยใจอาวรณ์

เอื้ออาทรจนเข้าเฒ่าชรา..