ทางออก

พระจันทรจรทาบภาพฟ้ากว้าง

เจิดกระจ่างสร่างมัวเมฆหมอกมุ่น

นวลเฉลาเงาแสดงแสงละมุน

พิภพอุ่นกรุ่นแกมแซมแสงจันทร์

กระเพื่อมรับกับแสงที่แรงรื่น

เป็นเงาคลื่นฉอกไหวแสงลายผัน

ฉากสลัวมัวตาพฤกษาพรรณ

ต้องแสงจันทร์แล้วทอดลงตรงนที

ดาราดาวพราวประกายพรายสกาว

ในห้วงหาวจักรวาลไร้สารสี

กระพริบพริบระยิบยับกับรัชนี

ในวิถีแต่ดารากลับปราชัย

พื้นพนาชีวาวันยังฝันเฟื่อง

จะรู้เรื่องรับราวกะเขาไหม

สงัดงดยังสดเสียงสำเนียงไพร

ที่กู่ไกลก้องป่าเวลานอน

ภวังค์เวิ้งเวียนว่ายจนหายว่าง

แสงจันทร์จางลางดาวขาวสลอน

ผลัดจากที่หนีจากห้วงความง่วงนอน

แล้วจัดจรตามกิจชีวิตจริง

เมื่อหมดม่านการคับที่อับแคบ

ไม่ปวดแสบแรบร้าวไปทุกสิ่ง

คืนมีวันจันทร์มีแรมมิแจ่มจริง

และอย่างยิ่งในไตรลักษณ์จักว่าไว้

ทุกปัญหาย่อมปัญญาเป็นทางออก

ถึงช้ำชอกมีหรือหมดความสดใส

ดีก่อก่อนยังรวดร้าวคราวต่อไป

ทางสดใสที่ทางออกได้บอกความ…

                                                นวภัทร  มาลัยวงศ์

                                              16/08/2551