ฉันฟังแต่ไม่ได้ยิน
เคยคุยคุ้นชินแต่ไร้วาจา
สรรพสิ่งแสงสีมิสัมผัสนัยน์ตา
ฉันหนวกใบ้บอดบ้ากับโลกย์คุณธรรมจำแลง

ฉันไม่อยากเข้าใจ

"หว่อง"

จริงๆ แล้วฉันนั้นเดินได้ไม่เป็นเส้นตรง

แต่ที่ฉันเดินได้เป็นเส้นตรงนั้นก็เพราะว่า "ทางมันบังคับ"

จริงๆ แล้วฉันนั้นมีสองขา (เหมือนๆ คนทั่วไปนั่นแหละ)

แต่ที่จำเป็นต้องมีขาที่สาม (ไม้เท้าน่ะ) เพิ่มขึ้นมา ก็เพื่อพยุงให้สองขาที่มีอยู่เดิมนั้นพอใช้การได้เหมือนเดิม (หรืออย่างน้อยก็ใกล้เคียง...) เท่านั้นแหละ

ข้อเท็จจริงของ (และจาก...) ส.พิณแก้ว

ผู้ที่พกพาอาวุธ (ร่มที่ใช้แทนไม้เท้า) ไปในที่สาธารณะได้โดยไม่ผิดกฎหมาย

อาวุธที่ว่านั้นใช้ป้องกันตัว กล่าวคือ ป้องกันตัวเองไม่ให้หกล้ม.... น่ะครับ

เริ่มต้นก็ดูจะตรงกระทู้ดี แต่ลงท้ายไหงกลายเป็นคนละเรื่องก็ไม่รู้

หัวเราะหน่อยสิ คุณ "รัตนโกสินทร์ศก" ผมอุตส่าห์เขียนมาให้หัวเราะแล้วไง.... (รวมทั้งท่านอื่นๆ ด้วยนะ ไม่สงวนลิขสิทธิ์แต่ประการใดทั้งสิ้น)

อิอิ...

 สวัสดีครับทั้ง คุณหว่อง และอ. ส.พิณแก้ว

ความจริงผมเขียนขึ้นเพราะว่า เห็นบางคนเขามีความคิดที่ ถ้าจะพูดให้เข้าใจก็คงต้องขอใช้คำว่า "นอกกรอบ"

แต่ว่าก็มีบางคนที่ไม่กล้าหรือว่าแสดงมัันออกมาอย่างเต็มที่ เพราะว่า เหมือนมีอะไรบางอย่างของสังคม

ที่ทำให้เราต้องเก็บๆไว้บ้าง อาจจะเป็น"กรอบ" หรือ "ค่านิยม" หรือ "ความเชื่อ" อะไรทำนองนี้ 

พอเมื่อเขาแสดงอะไรที่มัน "ต่าง" ออกมาบางครั้งบางคนก็ว่า กลายเป็น "แกะ" (จะดำหรือขาวผมไม่ทราบนะครับ)

อันนี้ผมว่าก็น่าคิดอยู่เหมือนกันนะครับ  โลกก็มีอะไรที่แปลกๆ น่าค้นหาอยู่เสมอเลยครับ

ฉัน ทั้ง เข้าใจและไม่เข้าใจครับ

ขอขอบคุณ อ. ส.พิณแก้ว ที่พิมพ์ข้อความดีๆให้ผมยิ้มอีกแล้ว ^^

ร.ศ.

ผมเป็นแกะขนสีเหลืองเหลือบน้ำตาล

ตั้งแต่อดีตกาล

แกะบ้านเราก็ขนสีนี้

...

ผมเป็นแกะขนสีเหลืองเหลือบน้ำตาล

แต่เมื่อวาน

แกะบ้านเราต่อแถวเข้าร้านควานหาขนสีขาวอมชมพู

-*-

เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย ^_^

   ผมเป็นลูกเจ๊ก  มีคนใจร้ายจะให้เป็นแพะ

เกี่ยวด้วยมั้ยเนี่ย...

^^ แหม.... ชอบๆ จังเลยครับ

"มะพร้าวออกลูกเป็นขนุน"

*เกี่ยวมั๊ยเนี่ย

ไม่เข้าใจในคำของผู้นั้น

จะอ่านมันออกมาว่าเหตุผล

ยิ่งมองอ่านผ่านตาว่าพิกล

ยิ่งสับสนไม่เข้าใจชี้แจงที...