“ท่ามกลางคืนเหน็บหนาวดาวไร้เมฆ                  ดูวิเวกหวั่นไหวชวนไห้หวน

เสียงลมหวิวปลิวไหวคล้ายใจครวญ                                   ภาพเก่าชวนหวนหาให้อาลัย

หยดน้ำตาคั่งค้างหว่างร่องแก้ม                                            สะอื้นแซมเกินกลั้นด้วยหวั่นไหว

กลางคืนหนาวเช้าร้อนอ่อนฤทัย                                          ชลนัยน์ไหลหลั่งทั้งอุรา

เสียงเต้นรัวหัวใจยามไหวเปลี่ยว                                         ใจห่อเหี่ยวร่วงโรยเฝ้าโหยหา

สายลมคลึงดึงร่วงพวงน้ำตา                                                 หยาดหยดรดบนหน้าข้ารำพัน

ฤๅฟ้าแกล้งให้ห่างนุชสุดสวาท                                             จนชีวาตม์ทรมาแทบอาสัญ

ด้วยรักร้างจางสวาทขาดสัมพันธ์                                         ฟ้าลงทัณฑ์สาปใจให้ตรอมตรม

ลิขิตฟ้ามากั้นใจฤทัยโศก                                                      แสนวิโยคกล้ำกลืนสุดขื่นขม

เฝ้าโหยหาอาลัยใจระทม                                                       ใจโศกซมคิดถึงเจ้าเยาวมาลย์”

                                           ........................................................