ฉันเมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม
รู้สึกกลุ้มอกกลุ้มใจอะไรก็ง่าย
เหมือนท่อนไม้ที่ยังมิได้ไส
ลูบไปเจอแต่เสี้ยนจะตำมือ
   ผิวภายนอกก็ขย่าไม่ลื่นเรียบ
ถ้าจะเปรียบเลอะได้ง่ายมิใช่หรือ
โดนน้ำก็เปียกชุ่มซึมซับด้วยอื้อฮือ
เปรียบก็คือง่ายต่อกิเลสมาเกาะกิน
   ถ้ากิเลสเข้าครองใจได้แล้วนะ
มันก็จะอยู่นานปานติดหิน
ฉันก็งมงายลุ่มหลงเป็นอาจิณ
มีทุกข์ใจไม่สิ้นเสมอมา
   เมื่อฉันผ่านคอร์สธรรมะนะครั้งแรก
มันช่างแปลกเหมือนโดนไสผิวไม้หนา
ให้ผิวเรียบลื่นยากเหมาะเกาะติดนา
หากเปียกมาเช็ดออกก็ง่ายพลัน
   ครั้นฉันผ่านคอร์สธรรมะอีกครั้งหนึ่ง
ยิ่งซาบซึ้งเหมือนทาแล็คเกอร์สมาน
นอกจากเรียบแล้วยังลื่นเป็นมัน
อะไรตกผ่านไม่เกาะติดอีกต่อไป
   รู้จิตใจโปร่งโล่งและผ่องแผ้ว
เหมือนกับท่อนไม้แก้วแววสดใส
ธรรมะเคลือบผิวคนช่วยดลใจ
ขอเชิญให้เพื่อนเราเข้าฟังธรรม