หนังสือรุ่น

กรีดนิ้วไล่แผ่นภาพนี้ทีละแผ่น
ความรู้สึกแน่นแฟ้นเริ่มเอ่อขัง
สะดุดภาพหนึ่งเคลื่อนไหวในภวังค์
ภาพหมู่ที่ถ่ายกันยังหลังห้องเรียน

..............................................

ชีวิตฉันไม่มีแม้แม่และพ่อ
จากชีวิตเด็กเหลือขอได้อ่านเขียน
อาศัยบุญข้าวก้นบาตรไม่เบียดเบียน
มีหน้าที่หมั่นและเพียรสู้อดทน

ไม้เรียวนี้เจ็บไม่น้อยทิ้งรอยเนื้อ
ต้องคอยเร้นเพราะเหม็นเบื่อครูพร่ำบ่น
“หน้าที่ครูคือสอนคนให้เป็นคน”
ฉันเถียงว่า“เพราะฉันจนจึงชั่วช้า”

แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดออกฤทธิ์เดช
โดยก่อเหตุพังห้องพักก่อนหนีหน้า
เขียนประจานกระดานไว้ก่อนจากลา
ย้ำเตือนว่า“เลือกที่รักมักที่ชัง”

หากว่าฉันตายลงไปใครจะรัก
เด็กอย่างฉันมันจมปลักและสิ้นหวัง
เรี่ยวแรงฉันมีแค่ไว้ใช้กำลัง
ชีวิตฝังใต้คำหยัน “สันดานโจร”

เหมือนฟ้าฟาดผ่าข้างในใจร้าวทั่ว
คบเพื่อนชั่วหลงทางให้ใจโลดโผน
หลังกรงขังที่ตัวฉันนั้นตะโกน
“...โลกทิ้งฉัน...ฉันจึงโดน...โทษสังคม...”

..............................................

กรีดนิ้วไล่แผ่นภาพนี้ทีละแผ่น
ความรู้สึกแน่นแฟ้นเริ่มสั่งสม
สะดุดภาพหนึ่งเคลื่อนไหวใจระงม
ใครคนหนึ่งฉุดฉันล้มให้ลุกยืน

..............................................

“ครูประกันเธอเอาไว้ให้เธอคิด
เธอเป็นศิษย์ครูก็ไม่ใช่คนอื่น
ถ้าเธอหนีครูขอทิ้งตำแหน่งคืน
ครูขมขื่นเศร้าเพียงไหนให้เธอรู้

ถึงไม่มีสิทธิ์แท้เท่าแม่พ่อ
แต่อนาคตยังเฝ้ารอพวกเธออยู่
ครูที่สอนคนไม่ได้ไม่ใช่ครู!!!
อย่าเลี้ยงผู้ร้ายในใจ...เอาไว้เลย”