๐ บทความ : คำพรรณนาของกรรมกรแรงงานหวนคืนบ้านนา ๐

ฉันรับรู้ถึงกลิ่นโคลนสาบควาย

ที่โชยผ่านจมูกของฉัน

ทุกครั้งที่ฉันจูงควายออกจากคอกเดินผ่านกลางทุ่งนายามเช้าอันเขียวขจี

หมอกไอน้ำขาวมัวสลัวปกคลุมรอบตัวฉัน

ทุกย่างก้าวฉันเดินไปอย่างช้า ตามคันนาที่เต็มไปกอหญ้าเปียกชุ่มด้วยหยดน้ำค้าง

เมื่อครั้นหยดน้ำค้างกระทบกับแสงแดดอ่อน เกิดประกายแสงระยิบระยับทั่วผืนทุ่งนา

ทุ่งนาที่ฉันรู้จักตั้งแต่เกิดมา

ทุ่งนาที่เป็นมรดกของบรรพบุรุษ

สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น พ่อแม่ฉันเคยพูดไว้

อนาคตฉันจะทำมันอย่างไร

ชีวิตลูกชาวนาอย่างฉัน เห็นความทุกข์ยากของชาวนามาทั้งชีวิต

แล้วฉันจะพบเจออะไรบ้างนะ

ชาวนาผู้เปรียบเสมือนกระดูกสันหลังของชาติ

เหนื่อยลำบาก ขื่นขม เสียใจ ร้องไห้ ผิดหวัง

สิ่งที่ฉันกำลังเลือกเดินในวันข้างหน้ากับอาชีพชาวนา

บนผืนแผ่นดินบ้านเกิดตัวเอง

ท้องทุ่งนาผืนนี้ จะสร้างฝันฉันกลับมาอีกครั้ง

หยุดน้ำตาหลายๆ หยด

สุดแสนจะรันทดหมดสิ้นความหวังกับผู้บริหารประเทศ

ไม่ว่ายุคสมัยรัฐบาลใด ชาวนาก็โดนนายทุนเอาเปรียบอยู่วันยังค่ำ

ความฝันที่จะเห็นชีวิตชาวนามีความอยู่ดีกินดี คือปณิธานอันยิ่งใหญ่

จุดปลายทางฉันจะราบรื่นหรือไม่ ฉันไม่อาจรับรู้

ชีวิตชาวนาไหลบ่าไปตามกระแสทุนนิยม

ทุกอย่างนายทุนเป็นคนกำหนดกฎเกณฑ์ กดขี่ห่มเหง ชาวนาทุกอย่าง

ฉันจะเป็นชาวนาที่ยึดแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริของในหลวง

ฉันจะไม่ยอมตกเป็นทาสอำนาจของนายทุนและนักการเมืองชั่วๆที่เห็นแก่ตัวอีกต่อไป

เพราะชีวิตฉันเพียงพอแล้ว

ฉันเดินทางมาไกลกว่าที่จะหลงยึดติดกับค่านิยมจอมปลอม

จากนี้ไปฉันขอใช้ชีวิตแบบอิสระ ปลดเปลื้องพันธนาการทุกอย่าง

ฉันจะสานต่อความฝันของพ่อกับแม่ที่ท้องทุ่งนาแห่งนี้

ออกจากเมืองกรุงเมื่อไหร่ ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ณ ทุ่งนาอันเขียวขจี........

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

                                                                             ถ้อยศรัทธา....ทิวามาศ

      ชีวิตชาวนาเกิดจนตาย

    ๐ ชาวนายุคกระแสทุนนิยม

เจ็บอกตรมสุดข่มขื่นชอกช้ำ

ไถพรวนดินหวานกล้าข้าวปักดำ

ถูกครอบงำโดยนายทุนทุกขั้นตอน

   ๐ นักกินเมืองแต่งเรื่องโม้โป้ปด

ทุรยศนโยบายอุทาหรณ์

นายทุนเหยียบกดหัวกรรมกร

เครื่องจักรบั่นทอนวิถีเกษตรกรรม

   ๐  ผลผลิตข้าวโดนกดราคา 

โกงน้ำหนักตราชั่งอย่างลึกล้ำ

ส่งเสริมเงินกู้หวานหรูน้ำคำ

ชาวนาเจ็บช้ำหนี้สินท่วมหัว

   ๐ ทนยัดยืนต่อสู้อย่างผู้ไร้เกียรติ

นายทุนหยามเหยียดชาวนาทุกถิ่นทั่ว

นักกินเมืองหลอกลวงทุกตนตัว

ตราบชั่วชีวิตชาวนาอย่าหวังรวย

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

                                                                                      ถ้อยศรัทธา...ทิวามาศ

เรื่องราวของเด็กชาวไร่ บ้านอยู่ห่างไกลจึงมิได้เรียน

โรงเรียนอยู่หลังเขาไปไกลโพ้น

เพียงมีคนเคยพูดถึงแลมิเห็น

ครูเดินเท้ามาบอกเล่าเรื่องจำเป็น

เช้ากลับเย็นส่งลูกไปคงได้ความ

ครูเดินมาใช้เวลาวันครึ่งค่อน

พนาดรทางยากลำบากเข็ญ

แม่บอกว่าเข้าใจเรื่องจำเป็น

แต่ที่เห็นมันไกลมากลำบากเดิน

            ทั้งสิงสาราสัตว์ที่กัดต่อย

ทั้งมิค่อยมีสตางค์ทั้งขาดเขิน

เป็นชาวไร่ลำบากยากเหลือเกิน

ไกลทางเดินคงไม่ไหวหรอกคุณครู

            ครูบอกให้เอาหนังสือเอาไว้อ่าน

ทั้งนิทานหนังสือเรียนทั้งความรู้

พ่อแม่บ่มนิสัยให้เหมือนครู

แลความรู้ควรให้อยู่คู่กายตน

            แค่ทำไร่ใช้กินอยู่ก็พอได้

ขายหน่อไม้เห็ดป่าแก้ขัดสน

อยู่ทำมาหากินไปพอแก้จน

มัวพร่ำบ่นคงไม่แล้วแคล้วอดตาย

            ขอบคุณครับคุณครูที่เป็นห่วง

คุณใหญ่หลวงขอจดจำมิห่างหาย

ก่อนครูกลับรับของฝากฝากด้วยใจ

มีหน่อไม้และเห็ดโคนเอาไว้กิน

            กว่าจะถึงบ้านอีกวันตั้งครึ่งค่อน

คนบ้านดอนพงไพรลึกมิรู้สิ้น

อยู่กับไร่อยู่ในป่าเป็นอาจิณ

หากไม่สิ้นคงจะได้แวะเยี่ยมครู

            ครูเดินกลับทางเทียวมิเหลียวหลัง

แต่ฉันยังสู้ต่อไปคงได้อยู่

มีผืนป่าขุนเขาไว้มองดู

ยังต่อสู้ดิ้นรนบนทางไพร...

                                                                                              ถ้อยศรัทธา.....ทิวามาศ