การเดินทางของความคิดถึง

                        "ความคิดถึงถึงไม่โทรก็คิดถึง"                ทุกครั้งซึ่งหายใจนั้นใฝ่หา

                   เห็นทุกทีที่ฉันพลันหลับตา                                คิดถึงหน้าคิดถึงสุขทุกอณู

                   ที่โทรหาทุกครั้งอยากฟังเสียง                           อยากต่อล้อต่อเถึยงทั้งต่อสู้

                   ได้ดักคอดักรักดักเอ็นดู                                   ด้วยเรารู้ใจของทั้งสองเรา

                   เขียนข้อความส่งข้อความตามที่คิด                    มนต์ศักดิ์สิทธิ์ผ่านตาอย่าสูญเปล่า

                   ตั้งใจแลัวตั้งใจรักทั้งหนักเบา                            แกล้งกระเซ้ากระซี้จี้ใจรัก

                   ความคิดถึงเป็นฐานการติดต่อ                           แสนคิดถึงจึงรอด้วยใจสมัคร

                   ถึงไม่โทรก็คิดถึงซาบซึ้งนัก                             ไม่อาจหักหัวใจให้จืดจาง

                   ถึงข้ามโค้งขอบฟ้ามาไม่ได้                              ก็ส่งใจมาใกล้ชิดไม่คิดห่าง

                   ทุกจังหวะหัวใจไม่ละวาง                                  ความคิดถึงเดินทางอย่างเที่ยงตรง

                   ด้วยคิดถึงถึงไม่โทรก็คิดถึง                              ข้อความซี้งซึ่งเขียนไว้แม้ไม่ส่ง

                   ลมหายใจของฉันก็มั่นคง                                 หลับตาลงครั้งใดใจถึงเธอ.../

                                               สมศักดิ์    ศรีเอี่ยมกูล  นักกลอนครับ