....เมื่อไร

....เมื่อไร
โลภเมื่อไรไม่พ้นจนเมื่อนั้น จนใจพลันเงินทองถือครองทั่ว ฉ้อฉลโกงไม่เว้นเป็นของตัว ไม่เกรงกลัวบาปกรรมกลายตามทัน โกรธเมื่อไรไฟรุ่มสุมเผาผลาญ ร้อนพุ่งพล่านใจรัวเนื้อตัวสั่น ทำลายสิ้นทาสโฉดโทษอนันต์ พบทางตันได้ทุกข์ไม่ฉุกคิด หลงเมื่อไรซมโซงมโง่เขลา มืดมอมเมาเข้างำก่นทำผิด ลืมสติพลาดพลั้งทุกทางทิศ พาชีวิตครรลองให้หมองมัว มีสติมาทันช่วยกันแก้ ปัญญาแท้สว่างส่องทางทั่ว ไม่ยึดครองโกรธไว้ละไกลตัว ละหลงชั่วสิ้นทุกข์สุขใจกาย
ผู้ตั้งกระทู้ กวีศรีภูเก็จ :: วันที่ลงประกาศ 2008-01-19 11:38:58

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (938456)

โลภ โกรธ หลง วงเวียน เป็นเสี้ยนจิต

แม้น้อยนิด ก็เวียน เป็นเสี้ยนส่าย

ผู้คนจึง หมกมุ่น จนวุ่นวาย

โลภ โกรธ หลง เลวร้าย พระร่ายธรรม !

ผู้แสดงความคิดเห็น เวทิน ศันสนียเวทย์ วันที่ตอบ 2008-01-20 05:18:59

ความคิดเห็นที่ 2 (938457)

เพราะโลภหลง...จึงทุกข์...ไม่เคยสิ้น

ทำชีวิน...เมามัว...ไม่กลัวผิด

ความเป็นจริง...ดีหรือร้าย...อยู่ที่คิด

อยู่ที่จิต...ของตัว...ไม่มัวเมา

ผู้แสดงความคิดเห็น เวลา วันที่ตอบ 2008-01-20 15:28:16

[1]