การทำดี ประกอบด้วย

๑ กายกรรม ๓ คือ

- การไม่ทำลายชีวิต

- เคารพสิทธิผู้อื่น

- ไม่ประพฤติผิดในกาม

๒ วจีกรรม ๔ คือ

- การไม่พูดเท็จ

- การไม่พูดส่อเสียด

- การไม่พูดหยาบ

- การไม่พูดเพ้อเจ้อ

๓ มโนกรรม ๓ คือ

- การไม่อยากได้ของผู้อื่น

- การไม่คิดพยาบาท

- ไม่ผิดจากครองธรรม

ที่ท่านได้เห็นจากที่กล่าวมานั้น ล้วนแล้วแต่เป็น กรรม ที่มีขึ้นในความเป็นคนไทย ศาสนาพุทธ แต่เป็นกรรมที่ดีและน่ายึดถือ เพราะไม่ใช่เป็น กฏแห่งกรรม แต่ถ้าป็นกฏแห่งกรรมแล้วนั้น ย่อมไม่มีใครจะปฏิเศษในสิ่งของการกระทำ หรือการที่ถูกพระเจ้าลงโทษในกฏแห่งกรรม

หรือสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่ก็อาจเป็นคำสอนให้คนมีความเชื่อในกฏแห่งกรรมนั้นด้วย

และทางด้านการทำชีวิตของตนเราให้อยู่รอดทางด้านการบริหารบ้านเมืองก็ดี ทางด้านการใช้ชีวิตในการทำงานก็ดี อีกทั้งชีวิตทางสังคมทางด้านครอบครัวก็ดี ถ้าคนเรามิมีโรคภัยต่างๆนาๆเข้ามากรายกล้ำ ก็จะถือว่าตนมีผลพวงแห่งการทำความดี แล้วมีพระเจ้าคอยคุ้มครองอยู่

และในเรืองของการมีหนี้สินในการบริหารบ้านเมืองของรัฐบาลนั้น ผมคิดว่า บางครั้งในชีวิตมนุษย์ ก็ถูกก่อตั้งขึ้นด้วยหนี้สิน เพราะถ้าคนเรามีหนี้สินที่ต้องชำระแล้ว มักจะก่อให้เกิดความซื่อสัตย์ และซื่อตรงภายในจิตใจของบุคคลในแต่ละฝ่าย และบางทีหนี้สินก็อาจจะมาจากการบริหารครอบครัวหรือตัวบุคคลคนนั้นมีการใช้หนี้สินเข้ามาผันแปรในการดำเนินชีวิตเพื่อให้ตนเองได้มีความสุขในอนาคตข้างหน้า ที่ว่าและประกอบด้วย “ การกระทำ “ การดำเนินชีวิตนั่นล่ะคือการใช้หนี้ เพราะไม่แน่นอนในการบริหารบ้านเมืองต่อไปในอนาคตกาลนั้น คนเราอาจเกิดมามีหนี้ตามติดตัวมาโดยที่ไม่ต้องก่อก็มีเอง นั่นเพราะการบริหารชีวิตทางครอบครัวล้มเหลว หรือการล้มเหลวทางด้านการบริหารชีวิตในทางสังคมในระบอบของการเมืองก็อาจจะเป็นไปได้ในทุกๆแห่งกรณีของการตั้งความให้สืบการดำเนินชีวิตต่อไปในอนาคตว่าจะมีหนี้สิน หรือจะร่ำรวยตามความสืบต่อไป ในการกระทำ

ฑีพัตรยศ สุดลาภา teapatyost341455@hotmail.com