ชอบคำว่า ตะโบม ครับ

 เข้ามาแสดงตัวครับ

ผมพ่อไข่นุ้ย (ธาร ธรรมโฆษณ์)

เคยติดตาม และทึ่งในบทกวีที่ชุกชุมช่วงหนึ่งของ "ลอง จ้องรวี"

พอได้อ่านและเห็นชื่ออีกที จึงอดมิได้ที่จะเข้ามาแสดงคารวะ ครับ

_/_ 

ขอแสดงตัวครับ  ท่านลอง  จ้องรวี   ผมเป้นคนหนึ่งที่ติดงานท่านมานาน  เห็นท่านหายไปจากบรรณพิภพ  นึกว่าท่านลืมวงการเสียแล้วและขอแสดงความยินดีกับ  ท่าน  ธาร  ธรรมโฆษณ์  ด้วย  ที่ผลงานบทกวีท่านได้เข้ารอบมติชนสุดสัปดาห์   จาก   จิตฯ   คัมภีรภาพ

ท้องทุ่งนาแก   นครพนม 

ติดใจตรงวรรค

"สะท้านสะท้อน...โลกร้อนแรง" อ่านดูรู้สึกเป็นปฏิพากย์กับ น้ำที่ให้ความรู้สึกฉ่ำเย็น
ควรหาความเปรียบที่เน้น คุณสมบัติของน้ำ มาใส่แทน "ร้อนแรง" ไม่ก็ตัดออกเป็น

"สะท้านสะท้อน...รุนแรง"

"สาดแสงแห่งเศร้าเท่าทัน" พูดถึงน้ำ คนอ่านเกิน มโนมยจักษุุ ที่น้ำจะสาดแสงได้
แต่ถ้าโยงมาจาก โลกร้อนแรง เลย สาดแสงแห่งเศร้า ก็พอฟังได้แต่ก็อย่างที่บอก "โลกร้อนแรง" นำมาพูดเปรียบกะน้ำที่ให้ความรู้สึก ฉ่ำเย็นมันเลยค้านกันในความรู้สึก คนอ่าน

           ธรรมชาติก็คือธรรมชาติ

มนุษย์สิบังอาจทำร้าวฉาน

สร้างแต่เหตุเป็นเชื้อเหลือประมาณ

เข้าบงการก่อกรรมและทำร้าย

ไม่รู้คุณรู้ค่าที่มาเกิด

ธรรมชาติกำเนิดสิ่งทั้งหลาย

ไม่เคยช่วยกลับลบหลู่อย่างดูดาย

ผลสุดท้ายภัยสะท้อนย้อนถึงตัว

แผ่นดินไหวน้ำท่วมรวมพายุ

ไฟสงครามปะทุเริ่มเกลื่อนทั่ว

แต่ละครั้งหนักหนายิ่งน่ากลัว

เหตุความชั่วงอกงามกว่าความดี

อย่าอวดฝืน เอาชนะ ธรรมชาติ

หาโอกาสไต่สวนให้ถ้วนถี่

ก่อน ดิน น้ำ ลม ฟ้า สิ้นปรานี

เห็นวันนี้้ ย่ำแย่...เพียงแค่เตือน

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแสดงตัวครับผมลอง จ้องรวี ที่ช่วงหนึ่งขยันเขียนมากๆ แล้วก็เป็นไปตามวัยครับไฟค่อยๆโรยตามกาลเวลาแต่ก้ยังรักและศรัทธาวงการกวีครับ ขอบคุณท่านธารฯ และท่านจิตรฯ ผมเองก็ชื่นชมในผลงานของทั้งสองท่านครับ ติดตามอ่านเช่นกัน(รู้สึกจะลงในสนามเดียวกันพร้อมๆกันก็หลายครั้งอยู่นะ(ถ้าจำไม่ผิด)....ช่วงนี้เห็นเหตการณ์น้ำท่วมก็เลยสะท้อนออกมาเป็นบทกลอน อาจจะยังไม่ลื่นไหลเท่าที่ควรก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ยินดีรับคำติชมทุกท่านครับ