ฉะนั้นเราจึงควร กินเพื่ออยู่ กินเพื่อดำรงไว้ซึ่งอัตตภาพ เพื่อความไม่เพลิดเพลิน มัวเมา ลุ่มหลงใน รูป รส กลิ่น สี แห่งอาหาร 

สอดคล้องกับแนวคิดของ ดร.เพ็ญสุภา (สุคตะ) ใจอินทร์ ที่เสนอแนะว่า ผู้ชาย ควรหยุดบริโภค นม เป็นอาหารตา และผู้หญิง ก็ไม่ควร ปลอมปน สิ่งปนเปื้อน ใน นม ของตนเอง แนวคิดดังกล่าวปรากฎ อยู่ในบทกวีบทที่ชื่อว่า  นม ในหนังสือ อิตถีหทัย  พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี  » 182740 ความว่า


ทุกข์ใดของหญิงเล่า               เท่าห้วงทุกข์แห่งเนินถัน
เพศทัณฑ์รู้ไม่ทัน                   หลงแบกทุกข์ทุรนทุราย
นมนี้มีอำนาจ                         ปลุกสัญชาตญาณชาย
เนียนนุ่มรุมกระหาย                กระหื่น เหี้ยน กระหือรือ

ตบเต้ากระตุ้นต่อม                 ให้เต่งโตเพื่อใครหรือ
ตูมเติบจนล้นมือ                     มิอาจยื้อสังขารา
แข่งขันกันอวบอึ๋ม                  ใครอกอิ่มกว่ากัน อา!
น้ำนมแห่งมารดา                    พลันสิ้นค่าในบัดดล

ใดเล่าคือความงาม                 เมื่อความทรามเข้าแทรกปน (contaminant/adulterant?)
เจ็บเต้าประจานตน                 เพื่อปรนเปรอกิเลสชาย
จากจุดให้กำเนิด                    สู่กำหนัดมิรู้หน่าย
หมกมุ่นจนเมามาย                 เพียงเรือนกายที่เปล่ากลวง

เล็กใหญ่ไฉนหนอ                    มิเคยพอหรือภาพลวง
ใหญ่เล็กก็คือทรวง                  ย่อมคล้อยล่วงโรยชรา
ชายใดแม้นชอบดู                   จงหมายรู้ไว้เถิดว่า
จิตใจนั้นไห้หา                        วัยทารกเคยอดโซ

หิวโหยน้ำนมแม่                       มีก็แค่น้ำนมโค
ลุ่มหลงสาวทรงโต                    เพื่อลบปมที่กดดัน
มาเถิดอิสตรี                            คืนศักดิ์ศรีสู่ชีวัน
ใหญ่น้อยทุกเนินนั้น                  ล้วนคือถันแห่งมารดร


เสียงจ๊วบจ๊าบ ปากจ่อ สองมือจับ        คว้าขยับ ดูดเต้า เจ้าเนื้ออ่อน
ควานหาน้ำ นมคราง พลางวิงวอน      เหลือบตาช้อน ฝันปลื้ม ได้ดื่มชิม

เนินเนื้อนุ่ม แม่นี้ มีรสชาติ                  อย่าสอดพลาสติกใส่ ในเนื้อนิ่ม
ชื่นโอชา หวานสด ยามรสลิ้ม             หลับตาพริ้ม เพลินเคล้า สองเต้าไป

แม่อย่ากลัว นมยานไม่ตั้งเต่ง             แล้วข่มเหง ลูกรัก ด้วยพลักไส
ขอดื่มน้ำ นมแม่ ใช่นมใคร                 เมื่อเติบใหญ่ ลูกจักได้ ไม่มีปม

(ก)  (ข)  

(ก) re+cycle  = หมุนเวียนกลับมาใช้(กรรม)ใหม่
(ข) สังสาร+วัฏ = หมุนเวียนกลับมาเกิดใหม่
(ข) ธรรม+จักร    = อปฺปฏิวตฺติยํ (Universal and necessary truth)


กงกรรมกงเกวียน ก็คือ " ธรรมจักร :  จักร คือ ธรรม ไม่มีจักรอื่นสู้ได้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้า ให้เป็นไปแล้ว ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี อันสมณพราหมณ์ เทพดา มาร พรหม และใครๆ ในโลกยังให้เป็นไปไม่ได้ ดังนี้"  This incomparable Wheel of Truth has been set in motion by the Blessed One at the Deer Sanctuary in Isipatana near Baranasi which cannot be reversed by anybody in the world, whether a monk, a priest, a deity, a mara god or a brahama divinity." (1)

กงเกวียนกรรมเเกวียน นี้ หมุน วนมาครอบรอบ ไวจริงหนอ หมุนมาแล้ว ส่งผลทำให้เกิด วิกฤตการการเงินสหรัฐ  กงเกวียนกรรมเกวียน เมื่อหมุนเวียน วนมาครบรอบแล้ว ทำให้เราได้เห็นฝรั่ง กลืนน้ำลายตัวเอง สำนวนนี้ทำให้หวนนึกถึง แฮหัวตุ้น (หมางเซี่ยเหา : เจ้าพระยาตาเดียว) สมุนของ โจโฉ เมื่อครั้งที่ กลืนลูกตาตัวเอง

"แฮหัวตุ้นได้ออกรบกับโกซุ่นทหารลิโป้ครั้นได้ทีไล่กวดไป โจเสงซุ่มเอาเกาทัณฑ์ยิงเข้าไป ที่จักษุซ้ายแฮหัวตุ้นแฮหัวตุ้นร้องขึ้นด้วยเสียงอันดังแล้วดึงเกาทัณฑ์ออก ร้องว่า ลูกตาเป็นสิ่งประเสิรฐที่พ่อแม่ให้มาจะให้ตกพื้นเสียมิได้แล้วจึงจับลูกตากลืนเข้าไปในปาก แล้วเอาทวนแทงโจเสง ตกม้าตาย" (2)

อันว่า มนุษย์เรานี้ เมื่อเกิดเป็นคนของประเทศใด ย่อมถือเป็นพลเมืองของประเทศนั้น เขาย่อมถือเอาประเทศที่เขาเกิดนั้นเป็น มาตุภูมิ (ภูมิ/แผ่นดินผู้ให้กำเนิด)

ด้วยเหตุนี้จึงไม่ใช่สิ่งที่น่าแปลก หากฝรั่ง สหรัฐ  จำต้อง กลืนน้ำลายตนเอง เพื่อ มาตุภูมิ ท่ามกลางภาวะ สงครามทางเศรษฐกิจ ที่รุมเร้า การ กลืนน้ำลายตนเอง ของสหรัฐ โดยที่รัฐบาลสหรัฐใช้ความพยายามในการเข้าไปอุ้มสถาบันการเงินภายในประเทศ ย่อมถือเป็นการ กลืนกินลูกตาตนเอง  ในแบบ แฮหัวตุ้น  ได้อีกด้วย

*บทความ เมลามีนเป็นพิษ ! โดยท่านอาจารย์ wwibul 

กินเพื่ออยู่ กินเพื่อดำรงไว้ซึ่งอัตตภาพ 

ถ้าเป็นอย่างนี้...โลกก็สงบสุขดีสิคะ

""แต่เห็นทุกวันนี้...โลกมีปัญหามากมาย

เพราะมนุษย์....ไม่กินแค่อิ่ม...กินเกินอิ่ม

แถมบุกรุก...ไปกินที่คนอื่นอีก..

สงครามทางเศรษฐกิจ  

มันร้ายกาจนะ...