จามรีไม่เป็นที่รู้จักในการสร้างเสียงต่ำ (มู่) ของวัว แต่จามรีทั้งในป่าและในประเทศต่างส่งเสียงคำรามและเสียงแหลม ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้ชื่อวิทยาศาสตร์ของจามรีพันธุ์พื้นเมืองคือ Bos grunniens (กระทิงคำราม ) Nikolay Przhevalskyตั้งชื่อสายพันธุ์ป่าว่าBos mutus (วัวเงียบ) โดยเชื่อว่ามันไม่ส่งเสียงแต่มันร้อง สรีรวิทยาของจามรีได้รับการปรับให้เข้ากับระดับความสูงได้ดี มีปอดและหัวใจที่ใหญ่กว่าวัวควายที่พบในระดับความสูงที่ต่ำกว่า รวมถึงความสามารถในการขนส่งออกซิเจนผ่านทางเลือดของพวกมันได้ดีกว่า เนื่องจากการคงอยู่ของฮีโมโกลบินของทารกในครรภ์ตลอดชีวิต ในทางกลับกัน จามรี มีปัญหาในการเจริญเติบโตที่ระดับความสูงต่ำ และมีแนวโน้มที่จะทนทุกข์ทรมานจากอาการอ่อนเพลียจากความร้อนที่สูงกว่าประมาณ 15 °C (59 °F) การปรับตัวให้เข้ากับความหนาวเย็นต่อไปรวมถึงชั้นไขมันใต้ผิวหนังที่หนา ขึ้น และต่อมเหงื่อ ที่ทำงานได้เกือบไม่สมบูรณ์ เมื่อเทียบกับวัวในประเทศกระเพาะของจามรีมีขนาดใหญ่ผิดปกติเมื่อเทียบกับโอมาซัม สิ่งนี้น่าจะช่วยให้พวกเขาบริโภคอาหารคุณภาพต่ำได้ในปริมาณมากขึ้นในแต่ละครั้ง และหมักนานขึ้นเพื่อสกัดสารอาหารได้มากขึ้น จามรีบริโภค 1% ของน้ำหนักตัวทุกวัน ในขณะที่โคต้องการ 3% เพื่อรักษาสภาพ พวกมันกำลังเล็มหญ้าสัตว์กินพืช โดยบรรพบุรุษของพวกมันจะกินหญ้าและกก เป็นหลัก กับสมุนไพรบางชนิดและพุ่มไม้แคระ