สืบเนื่องจากบทความ  024 : บทกวีแห่งสายรุ้งของอินเดียนแดง @192083 โดย บัญชา ธนบุญสมบัติ ได้กล่าวถึงเพลง  (Walk on a rainbow trail)  ของอินเดียแดงเผ่านาวาโฮ (Navajo) ที่ว่า


Walk on a rainbow trail;
Walk on a trail of song,
and all about you will be beauty.
There is a way out of every dark mist, over a rainbow trail.


ผู้เขียนลองแต่งเป็นโคลงสี่สุภาพ  ไว้ดังนี้


สะกดรอย เร่งก้าว-            เท้าตาม-
ทางที่แสนงดงาม              อร่ามฟ้า
ลำนำขับขานความ            แช่มชื่น
มืดหม่น พ้นข้างหน้า         พบโค้งรุ้งเมลือง 


ซึ่งผู้เขียนได้ลองนำโคลงบทนี้ให้เพื่อนที่จบด้านอักษรศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษช่วยตรวจดู เธอบอกว่า "ทำใมแปลได้ห่วยมาก" ก็เลยพูดแก้เก้อกะเธอไปว่า "การแปลมันมีหลายระดับนะจ๊ะ ฮาๆเอิ๊กๆ" สำหรับทรรศนะของผมนั้นมีอยู่ว่า อินเดียแดง เก่งเรื่อง สะกดรอย ก็เลยลองคิดว่าตัวเองเป็นอินเดียแดง

ชาวอินเดียแดงสมัยก่อนคงอยากรู้ว่า รุ้งเกิดขึ้นได้อย่างไร ไฉนจึงมีสีสันงดงามนัก และที่ปลายโค้งรุ้งนั้น จะไปทอดจรดตรงจุดไหนของแผ่นดิน และคงมีชาวอินเดียแดงหลายๆ รุ่น พยามที่จะเดินทางออกตามหาจุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดิน แต่เมื่อไปแล้วคงไปลับไม่กลับมาอีกเลย หรือไม่ก็ไปแล้ว แต่ไปไม่ถึงสักทีเพราะรุ้งหายไปเสียก่อน ฉะนั้นการเดินทางตามหาจุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดิน คงถือเป็นวีรกรรมที่ชายชาวอินเดียแดงพึงกระทำสืบๆ กันมา วีรกรรมความกล้าหาญนี้ต่อมาจึงถูกนำมาแต่งไว้เป็นเพลงขับร้องประจำเผ่า การตามหา จุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดิน นั้นต้องอาศัยความกล้าหาญ และความเชื่อมั่น อีกทั้งยังต้องต่อสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคนานัปการ

ถึงแม้นจะไม่ได้พบจุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดิน แต่ประสบการจากการเดินทางนั้น ก็นับว่าเป็นสิ่งที่น่าอภิรมย์ยิ่ง ใครก็ตามที่อาศัยความกล้าหาญ และความเชื่อมั่น อีกทั้งยังได้ต่อสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคนานัปการให้ลุล่วงไปได้ แม้นจะไม่ได้พบกับจุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดินด้วยตา แต่เขาก็ย่อมได้พบ จุดทอดจรดของโค้งรุ้งบนแผ่นดิน ด้วยใจของเขา

หลังจากฟังจบเธออึ้งไปสักพักหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ....