๏ พ่อแม่ใช้..ให้เรา..อยู่เฝ้าบ้าน
ติดไปงาน..เคารพ..เผาศพเพื่อน
นั่งกินถั่ว..คั่วไว้..อยู่ในเรือน
คืนไร้เดือน..มืดมัว..อยู่ทั่วไป

๏ อยู่คนเดียว..เหี่ยวหด..นอนขดร่าง
เสียงกร่างกร่าง..ดังมา..จากป่าไผ่
หยิบผ้าห่ม..คลุมร่าง..เป็นอย่างไว
เหลือโผล่ไว้..แค่หัว..แม่ตัวดี

๏ สิ้นเสียงดัง..วังเวง..ยิ่งเกรงหวาด
ความสามรถ..เฉพาะตัว..คือกลัวผี
เหลียวรอบกาย..ซ้าย.ขวา..ท่าไม่ดี
หลับตาปี๋..หนีหน้า..ใช้ผ้าคลุม

๏ นอนนอนไป..ไม่นาน..พานปวด”จี่”
แต่เรื่องผี..นี่ไง..ทำให้กลุ้ม
นอนบิดตัว..หัวสั่น..มือนั้นกุม
ร่างงองุ้ม..รุ่มร้อน..ยอมนอนซม

๏ อากาศเย็น..เป็นใจ..ให้อยากหลับ
จึงกระชับ..ร่างงอ..พอเหมาะสม
ถั่วออกฤทธิ์..บิดกาย..ระบายลม
ใต้ผ้าห่ม..ดมเอา..ของเราเอง๚ะ๛

ก็น่ารักครับ