ที่มาของ นาย ข้า อัตตาอนัตตา

ที่มาของ นาย ข้า อัตตาอนัตตา
ก่อนอื่นผมต้องขอโทษและขอขอบคุณคุณอันดาที่ชี้ให้มองถึงอีกแง่มุมที่ผมมองข้ามไป โดยเจตนามิได้หมายถึงท่านใดในที่นี้ เพียงแต่พบเห็นและได้เจอจึงคิดว่ามีประโยชน์ในอีกแง่มุมหนึ่ง ผมจึงขอบรรยายรายละเอียดอีกครั้งตั้งแต่ต้นเพื่อแสดงความกระจ่าง ที่มาของ นาย ข้า อัตตาอนัตตา เสียงคึกคักทักกันสนั่นเสียง ส่งสำเนียงเถียงกันให้หวั่นไหว เริ่มงานวัดจัดแต่งแข่งกันไป ทั้งคนใกล้ในนอกต่างออกจินต์ เฮ้ย!อย่างนี้ดีกว่าว่ากันไหม เศรษฐีใหญ่ใช้สำเนียงส่งเสียงหิน เอ๊ะ"สมสมภารท่านเล่าเราได้ยิน ผู้ทรงศิลผินพักตร์ทักวาจา องค์พระพุทธสุดศรีมณีฉาย วางองค์กายให้ล้นพ้นเกศา เศรษฐีใหญ่ใส่เสียงไม่นำพา ขอป้ายข้าพาเด่นเห็นเป็นบุญ ตัวข้ามีดีกรีดีไซด์จบ เรียนจนครบจบเจนเป็นเกณฑ์หนุน จนสร้างทรัพย์นับเห็นเป็นกองทุน จึงได้หมุนหนุนกายมาร่ายธรรม ภิกษุนิ่งทิ้งอารมณ์ข่มให้ดับ คงกำกับขับใจไม่ถลำ วางตำแหน่งแต่งศรีพิธีกรรม เศรษฐีย่ำจ้ำเท้าก้าวออกไป ท่านสมภารวานออกบอกกับฉัน สิ่งสำคัญวันบุญคุณไฉน ควรเน้นย้ำทำเงินให้เพลินใจ จึงจะได้ในอัฐจัดงานกัน ตะแครงหูรู้กันไม่ทันจบ จับไม่ครบสบเสียงสำเนียงสรร เศรษฐีใหญ่ใส่คำพร่ำจำนัล สมภารนั้นนั่งนิ่งไม่ยินยล ขยับกายใจฉันกระสันต์รู้ จึงได้อยู่รอจำคำตอบขาน ท่านสมภารมองเห็นด้วยเจือจาน เริ่มกล่าวขานอ่านออกบอกวจี ท่านผู้ทรงคงปัญญานภาสูง เป็นยางยูงสูงส่งดังหงส์เหิน เอ่ยวจีมณีโอษฐืโชติจำเริญ ให้พาเพลินเจริญเทพเสพอารมณ์ ข้าผู้น้อยด้อยค่าให้อาภัพ ปัญญาดับทับทุกข์ไม่สุขสม เอ่ยวจีมีแต่กรวดให้อวดชม นั่งอาศรมชมกรรมที่ทำมา ท่านเรียนตรีดีกรีมีประดับ แต่ข้ากับจับธรรมคำปุจฉา ท่านนั่งนับรับเงินเพลินอุรา ข้านั่งหานับกรรมธรรมอำไพ เป็นยางยูงฝูงหงส์หรือดงหิน ธุลีดินถิ่นฟ้านภาใส เพ่งพิศค่าตราติดสถิตใจ ที่ฤทัยในกิจที่คิดทำ วลีธรรมคำครูผู้รู้เห็น ชี้ประเด็นเห็นจริงยิ่งน่าขำ อนัตตาอัตตามาจากกรรม แยกกระทำตามกิจติดกมล เปรียบดั่งหุ่นหนุนอ้างสร้างจากจิต วุ่นวายคิดจิตสิงยิ่งสับสน ยิ่งยึดมั่นถือมั่นมันเริ่มจน ก้าวไม่พ้นหนทางวางนิพพาน นี่คือฉันนั่นคือท่านน่านคือเขา ระลึกเอาเขลาจิตติดสังขาร เป็นอัตตามามัดรัดดวงมาน ปล่อยเนิ่นนานพาลชิดติดกมล เมืองแห่งหุ่นหนุนอัตตามาถือมั่น เป็นทางตันพันติดจิตสับสน หากหยุดนิ่งทิ้งติดจิตวกวน ก็จะดลกมลพัฒน์อนัตตา หลังจากฟังสั่งสอนถึงตอนจบ ใจประสบพบธรรมในเนื้อหา จึงประนมก้มกราบที่เมตตา อิ่มอุราลาเขลาเบาจิตพลัน เป็นที่มาพากลอนวอนอักษร อุทาหรณ์สอนใจในใจฉัน จึงเล่าแจ้งแถลงไปได้บอกกัน มิได้ผันสรรแต่งแกล้งใครใคร หากผิดพลาดขลาดเขลาเราขอโทษ อย่าเคืองโกรธโหดจิตคิดผลักไส เป็นนักกลอนวอนร่ายไม่มีภัย เพียงแค่ใจไทดำรงวงษ์กวี ********************************** ขอขอบคุณคุณอันดาอีกครั้ง ในบางภาคส่วนแน่นอนว่าต้องผสมจินตนาการเพื่อถ่ายทอดเป็นโคลงกลอนเพื่อเพิ่มอรรถรสมิฉนั้นจะเขียนเป็นกลอนมิได้แต่โดยเนื้อความเป็นเรื่องจริงครับ อย่างไรก็ดีก็ต้องขออภัยต่อทุกท่านอีกครั้ง ก้านแก้ว นวอาวุธ
ผู้ตั้งกระทู้ รักเกียรติ นวอาวุธ :: วันที่ลงประกาศ 2008-07-30 13:55:49

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (1810742)

เธอเป็นความหวังใหม่ในวันนี้

โอกาสมีข้างหน้าจงกล้าเขียน

เก็บเอาคำตำหนิใครติเตียน

แล้วก็เพียรตรึกตรองทุกช่องทาง

ฉันเป็นคนรุ่นเก่าเขลาความคิด

ไม่มีสิทธิ์จะให้เห็นเป็นตัวอย่าง

โลกกวีกว้างหรือแคบไร้แบบวาง

เธอจะสร้างสิ่งใด ให้เห็นควร

คำเสนออันเข้มข้นจากคนอ่าน

เป็นการบ้าน แต่ละวันที่ผันผวน

เธอมีหลัก คนก็เห็น เป็นกระบวน

เธอเซซวน ล้มลง จงกล้าลุก

จงเป็นความหวังใหม่ให้วันนี้

โลกกวีหลับและล้าจงกล้าปลุก

เลือดกวียุคใหม่ให้ทำนุก

ก่อนจะไม่เหลือยุค อันระย้า

ฉันก็เป็นนักเขียนที่เพียรเข็น

ฉันเคยเป็น จึงรู้ฝัน รู้วันหน้า

หากลำนำที่เสนอให้เธอมา

ไม่มีค่า อยู่บ้าง ขว้างทิ้งไป!

ผู้แสดงความคิดเห็น อันดา วันที่ตอบ 2008-07-30 15:02:41

ความคิดเห็นที่ 2 (1810852)
ภาษาไทยผิดหลายแห่งนะรักเกียรติ
ผู้แสดงความคิดเห็น นายมา วันที่ตอบ 2008-07-30 18:00:18

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล