เรือตรี ศรีศักดิ์ ปูรณัณ (กิจจา ปูรณัน) อดีตประธานชมรมนักกลอน (พ. ศ.๒๕๐๓)ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา อดีตประธานชมชมรมรมนักกลอนยุคก่อตั้งปัจจุบันคือสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย นักเขียนนวนิยาย นักหนังสือพิมพ์ บรรณาธิการอาวุโสถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา เมื่อวันอังคารที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๘ ในวัยเกือบ ๘๖ ปีสวดพระอภิธรรมศพ ๕ คืน ที่ศาลา ๑ วัดธรรมมงคล สุขุมวิท ๑๐๑(รถไฟฟ้า ลงสถานีปุณณวิถี อยู่หน้าซอยวัดพอดี) สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทยและสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ร่วมเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรมวันจันทร์ที่ ๙ มีนาคม กำหนดพิธีพระราชทานเพลิงศพ วันอังคารที่ ๑๐ มีนาคม เวลา ๑๕.๐๐ น. (บ่าย ๓ โมง)ขอเรียนเชิญญาติ และ "มิตรน้ำหมึก" ของคุณกิจจา ปูรณันร่วมสวดพระอภิธรรมและพระราชทานเพลิงศพ ในวันและเวลาดังกล่าว ประวัติ เรือตรี ศรีศักดิ์ ปูรณัน ( กิจจา ปูรณัน ) เกิดเมื่อวันที่ ๑๗ พฤษภาคมพ.ศ.๒๔๗๒ ที่กรุงเทพมหานคร บิดาคือ ขุนวิจักษณ์จรรยา (นายประชา ปูรณัน นามสกุลเดิม”ปริปุณณะ”) ผู้เป็นต้นสกุล "ปูรณัน" ที่ได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มารดาคือ นางสาลี่ ปูรณัน ท่านเป็นบุตรคนที่ ๔ จากจำนวนพี่น้อง ๘ คนได้แก่ ๑. นางเปี่ยมศรี สุวัจนานนท์ สมรสกับ นายแพทย์อุดม สุวัจนานนท์ (ถึงแก่กรรม) ๒. ร.อ. ปรีชา ปูรณัน (ถึงแก่กรรม) สมรสกับ นางสมพงษ์ ปูรณัน ๓. น.ส. ปราณี ปูรณัน (ถึงแก่กรรม) ๔. ร.ต. ศรีศักดิ์ ปูรณัน ร.น. ๕. ด.ช. ลักษณะ ปูรณัน (ถึงแก่กรรมแต่ยังเด็ก) ๖. นางประไพพรรณ โสรณสุทธิ์ สมรสกับ นายบัญญัติ โสรณสุทธิ์(ถึงแก่กรรม) ๗. นางวัทนา วานิชกร (ถึงแก่กรรม) สมรสกับ นายประสิทธิ์ วานิชกร ๘. น.ส. ศิวาพร บุณยปรัตยุต สมรสกับ นางเปรมดี เปรมศรี (ปูรณัน) มีบุตรธิดารวม ๕ คนได้แก่ ๑. นาย ธนนท์ ปูรณัน ๒. นายธนินทร์ ปูรณัน ๓. นายธนิต ปูรณัน ๔. นายธเนตร ปูรณัน ๕. นางสาว อรัญญา ปูรณัน ประวัติการศึกษา จบการศึกษาจากโรงเรียนนายเรือรุ่น ๑๐ และเป็นนายทหารเรือรุ่น ๙๕ รุ่นเดียวกับนายทหารชั้นผู้ใหญ่ในยุคนั้น อาทิ เรืออากาศเอก ทรงขันธ์ ชมะนันท์ พล.ต.ต. ชนก บริบาลบุรีภัณฑ์ น.อ.ส่งชาติ อำนวย ท่านได้เป็นหัวหน้านักเรียนเตรียมนายเรือตั้งแต่อายุ ๑๗ ปี เคยเป็นผู้จัดการแข่งขันกีฬารักบี้ และมีกองเชียร์พิเศษที่สร้างชื่อเสียงในโอกาสที่ท่านได้แต่งเพลงเชียร์ “ราชนาวี” จนได้รับรางวัลที่ ๑ ท่านได้เข้าร่วมวงดนตรีและเกี่ยวข้องกับการละครตลอดเวลา ๓ ปีที่โรงเรียนนายเรือ และ ได้รับเหรียญชัยสมรภูมิในฐานะเป็นนักเรียนเตรียมนายเรือในสมัยผ่านศึก ครั้นอายุได้ ๒๑ ปีท่านก็ได้รับพระราชทานกระบี่ ในวันที่ ๒ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๔ หลังจากได้รับยศเรือตรี ท่านจึงหันเหชีวิตออกจากราชการ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๖ เพื่อมาประกอบอาชีพอิสระเป็นนักหนังสือพิมพ์ ตามที่เคยใฝ่ฝันมาแสนนานว่าจะได้เป็นบุคคลในฐานันดรที่ ๔ ท่านเป็นสมาชิกสมาคมนักข่าวนักหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย และทำงานในวงการหนังสือพิมพ์อยู่หลายฉบับ เช่น หนังสือพิมพ์ไท-รายวัน ไท-รายสัปดาห์ สารเสรี แม่ศรีเรือน และท้ายสุด ก็ได้มาเป็นบรรณาธิการที่สำนักพิมพ์นครไทยเบื้องหลังข่าว อยู่เป็นเวลานาน จนถึงปี พ.ศ. ๒๕๑๘ โดยใช้ชื่อว่า“กิจจา ปูรณัน” ด้วยความสามารถในการประพันธ์ร้อยกรอง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ท่านจึงได้เป็นประธานชมรมนักกลอนในยุคก่อตั้งชมรมนักกลอน เมื่อวันที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๐๓ เป็นกรรมการตัดสินสำนวนชนะเลิศบทกลอนต่างๆ เช่น “ลอยลำไปกับเรือเพลง ครั้งที่ ๑ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓” ปัจจุบันชื่อของท่านได้รับการจารึกไว้ในฐานะผู้มีคุณูปการต่อสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย นอกจากการประพันธ์ ท่านยังเป็นนักเขียนนวนิยาย โดยใช้นามปากกาต่างๆ เช่น ปี่แก้ว ลุงแก้ว รวมทั้งมีผลงานทางด้านการเขียนบทละครและบทภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงในยุคสมัยนั้น ออกสู่สายตาประชาชน อาทิเช่น ดัชชนีนาง ในฝูงหงส์ แก้วขนเหล็ก นอกจากนี้ ท่านเป็นผู้สนใจและใฝ่เรียนวิชาโหราศาสตร์ ในช่วงปีพ.ศ. ๒๔๘๕ – ๒๔๘๘ จนกระทั่งสามารถคำนวณดวงชะตาของบุคคลและประเทศชาติได้อย่างแม่นยำจนมีชื่อเสียงในเวลาต่อมา โดยใช้นามปากกาว่า "โหรชินะญาณ". รวมทั้งการคำนวณเลขเด็ดในคอลัมน์ "พ่อสะตอแม่สตางค์ปาฏิหาริย์"ของหนังสือพิมพ์นครไทย และหนังสือพิมพ์ไทยนครในเวลาต่อมา จนมีสมาชิกผู้สนใจติดตามผลงานอยู่เป็นจำนวนมาก ในบั้นปลายชีวิตท่านมีความสุขอยู่กับครอบครัวตามอัตภาพ จนกระทั่งปลายปี พ.ศ. ๒๕๕๗ ท่านได้ล้มลงที่หน้าห้องน้ำด้วยอาการขาอ่อนแรง และเส้นเลือดในสมองตีบตามมา จากนั้นก็ป่วยด้วยโรคกระเพาะอาหาร ได้นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสิรินธร ถนนอ่อนนุช เป็นเวลา ๒ สัปดาห์ แต่ด้วยวัยชราเมื่อกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว ท่านก็ไม่สามารถรับประทานอาหารได้ ในที่สุดท่านก็จากไปด้วยอาการอันสงบ เมื่อเวลา ๑๕.๓๕ น. ของวันอังคารที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๘ ก่อนวันมาฆะบูชา นับสิริอายุได้ ๘๕ ปี ๙ เดือน ๑๔ วัน