"วันเพ็ญเดือนสิบสอง
น้ำก็นองเต็มตลิ่ง
เราทั้งหลายชายหญิง
สนุกกันจริงวันลอยกระทงฯ"

จึงประดิษฐ์ประดับจับจีบ
ตั้งประทีบเทียนธูป พุทธธรรมสงฆ์
พิษฐานสิ่งงามเจตน์จำนง
มุ่งสู่ตรงรอยบาทพระศาสดา

รำลึกคุณชลธารขอกรานกราบ
ได้ดื่มอาบสบายตัวอยู่ทั่วหน้า
ทั้งพืชผลพลอยถึงได้พึ่งพา
อีกปูปลาสารพัดไม่ขัดแค้น

กะพริบพริบพริ้มพรายล่องสายน้ำ
แต่หัวค่ำล่วงเลื่อนจนเดือนแหงน
สองฝั่งฟากฝากคนก็ขาดแคลน
น้ำยังแน่นกระทงเคลื่อนอยู่เหมือนเดิม

ละลอกคลื่นไล่ต้อนเมื่อค่อนรุ่ง
พอวันพรุ่งยุ่งยิ่งพอกสิ่งเพิ่ม
เศษขยะใครหวาเอามาเติม
หรือแม่เจิมดอกกระแจะมาอวดจันทร์

แม่เอ๋ย..แม่คงคา
ลูกลูกเขาขอขมา..ปลื้มไหมนั่น
แม่ไม่ตอบ ลอบสะอื้นอย่างตื้นตัน
หยิบหัวมันขึ้นชั่งทิ้งฝั่งคลอง..

    จาก  รวมบทกวี เพลงพิณ