ถ้าทั้งสองฝ่าย "เห็นแก่เงิน" ไม่เกิดสงครามหรอก เพราะสงครามมีต้นทุน ถ้ารบแล้วเสียเงินเสียคนเสียอาวุธ ปราสาทพินาศ ฉ.ห. รบชนะแต่ได้แค่กองหิน หรือต้องใช้ทุนมากกว่ามูลค่าวิหาร ถือว่าขาดทุน จะรบกันไปทำไม ไม่รบดีกว่า

ถ้าทั้งสองฝ่าย "เห็นแก่เงิน" คงตกลงผลประโยชน์กันแล้วหาทางที่จะหาเงินให้ได้มากๆจากปราสาท มากเท่าที่จะมากได้ ยอมให้ขึ้นทะเบียนฯ โฆษณาให้คนมาเที่ยว สร้างโน่นสร้างนี่เสริมความอเมซิ่ง สร้างความภาคภูมิใจให้ลูกหลานทั้งสองประเทศ บริหารจัดการแบบมืออาชีพ แล้วเอาเงินรายได้มาแบ่งกัน  ป่านนี้มีโปรโมชั่นทัวร์วิหารไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว

แต่ที่เป็นเช่นนั้นไม่ได้เพราะปัจจุบันปรากฏว่า มีฝ่ายหนึ่งให้ความสำคัญกับ อำนาจ ศักดิ์ศรีของฝ่ายตนมากกว่าเรื่องเงินทอง พยายามเหยียดอีกฝ่ายให้ต่ำกว่า ไม่คิดว่าอีกฝ่ายเป็นญาติมิตรที่อยู่ในระดับเสมอกัน แสดงตนเป็นผู้มีอำนาจเหนือกว่า คิดว่าเขาจะกลัวและยอมสยบ โดยใช้อาวุธ ใช้กำลัง หรือการกดดันในทำนองนั้น

ถ้าข้าไม่ได้ เอ็งก็อย่าหวังจะได้ เหตุนี้จึงไม่ต้องขึ้นทะเบียนฯ ไม่ต้องท่องเที่ยว ชาวบ้านไม่ต้องค้าขาย ไม่ต้องสร้าง ไม่ต้องโปรโมทอะไรให้เป็นที่ตื่นตาชาวโลก ปล่อยให้พังๆไป

เช่นนี้ก็จะมีแต่ความ ฉ.ห. พูดกันเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง อาจเลยเถิดถึงรบเพื่อเกียรติยศศักดิ์ศรี ยอมสละชีพพลี ตายเป็นตายเจ๊งเป็นเจ๊ง ไม่ใช่พินาศเฉพาะวิหาร แต่พินาศทั้งประเทศก็จะยอมแลก

ขอสรุปว่า อำนาจนิยมอันตรายยิ่งกว่าทุนนิยม

และเผด็จการอำนาจนิยม เลวร้ายยิ่งกว่าเผด็จการทุนนิยม

กระทู้แบ นี้ เสี่ยง นะท่าน

อิอิ

ด้วยความเคารพ