ดึกดื่นเสียงออดแอดเขียดตะนา

ร้องกล่อมฟ้าเดือนดาราหลับใหล

เกลียวน้ำหลากซัดสาดกังวานไพร

กบจ้อยใต้กะลาคร่ำครวญหาคู่

     กลิ่นใบข้าวหอมปรุงจรุงจินต์

พิรุณรินโปรยปรายยันเช้าตรู่

หยาดน้ำค้างแพรวพราวพรั่งพรู

นกเขากรูร้องบรรเลงริมชายป่า

     คนร่ายกลอนค่ำคืนตื่นบอกเล่า

เก็บตกข่าวเช้าจนดึกคิดนึกว่า

บันทึกการณ์ปัจจุบันทันเวลา

กบน้อยใต้ฟ้าผืนใหญ่จึ่งตื่นตัว

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

อ้างว่าข้าหิวจึงโหดเหี้ยม

อ้างว่าเขียมไม่เป็น...เป็นแต่ชั่ว

อ้างว่าโลกนี้ มีแต่กล้ากับกลัว

อ้างว่าคนรั่ว ศีลธรรม...มานานแล้ว

ก็..ถ้าจะทำสักอย่าง...อ้างได้ตลอด

ดวงตามีที่บอด มีที่แบ้ว

มหรศพ มโหระทึก มะลีกกีกแกว

จนกว่าเห็นแก้วรัตนา

ปรัชญ์  วลีพร

ชอบจังค่ะ

แม้จะผิดศีลไปหน่อย

        นิศากระจ่างแจ้ง       จันทรา

เสียงหริ่งเรไรพา               ต่อถ้อย

กวีด่ำคำฝัน                      ไป่เบื่อ  เจ้าเอย

จักนั่งเรียบเรียงถ้อย        ผ่องแผ้วหฤทัย   

                                     ถ้อยศรัทธา...ทิวามาศ