บทกวี ที่ ดี คือ อะ ไร

ใน ความ รู้ สึก ของ ฉัน

ฉัน คิด ว่า บท กวี ที่ ดี

คือ บทกวี ที่ ฉัน ตั้ง ใจ สร้าง มัน ขึ้น มา

ไม่ ได้ หมาย ความ ว่า ต้อง ให้ ใคร มา สะเทือน ใจ กับ กวี ของ ฉัน

คำว่าบทกวี มันก็บอกอยู่แล้วว่ามีแม่แบบ เพราะฉันนั้น น่าจะเป็นทั้งสองอย่างรวมกัน

แต่ถ้าแต่งขึ้นโดยไม่ใช้แม่แบบ ก็อาจจะเป็นได้ แต่จะเรียกว่ากวีแบบไหนนั้นก็คงต้องตั้งขึ้นใหม่ หรือไม่ก็เป็น กลอนเปล่า

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ก็รับผิดชอบต่อสังคมด้วยนะครับ เพราะส่วนหนึ่งก็เป็นเยาวชนที่ได้รับรู้กับสิ่งเหล่านี้

ที่ดีที่สุดคือ ทำให้คนอ่านเปลี่ยนความคิดและการแสดงออก พฤติกรรมฯลฯ  ไม่ใช่แค่สะเทือนใจ

บทกวีที่แต่งดี  ตรงตามฉันทลักษณ์ มีชั้นเชิงในลีลาภาษา แต่มีเนื้อหาที่ทำให้ประชาชนเกิดความแตกแยก ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว เกรี้ยวกราด สะเทือนอารมณ์ในด้านลบ ไม่ถือว่าเป็นบทกวีที่ดี

บทกวีที่เนื้อหาดี ให้ข้อคิดกับผู้อ่าน ไม่ก่อให้เกิดความแตกแยกในสังคม แต่แต่งผิดฉันทลักษณ์ ไม่มีวรรณศิลป์ จึงไม่ถือว่าเป็นบทกวีที่ดี

บทกวีที่ดี / รัตนบทกวี คือ แก้วแห่งบทกวีทั้งปวง ดำรงไว้ซึ่งขนบธรรมเนียมรูปแบบฉันทลักษณ์ มีชั้นเชิงของวรรณศิลป์ เพียงกวาดสายตาสัมผัสอักษรก็สัมผัสได้ถึงความงดงาม ถ้อยคำที่บรรจุไว้ในรัตนบทกวีเมื่ออ่านแล้วสะเทือนอารมณ์ทุกท่วงทำนอง เกิดความคิด เกิดจินตนาการ ราวกับว่าเปลี่ยนจิตวิญญาณของผู้อ่านที่ร้ายกลับกลายเป็นดี และเปลี่ยนที่ดีให้ดียิ่งขึ้น ผู้อ่านสามารถนำไปปรับปรุงตนเอง นี่จึงถือว่าเป็นบทกวีที่ดี