“เกิดมาหนักแผ่นดินทำไม”

     ๐ ทำไมไม่ถอยกันคนละก้าว
เจ็บปวดร้าวเห็นประเทศฉิบหาย
ก่อม็อบจลาจลจนวุ่นวาย
ชาติพังทลายเพียงน้ำมือใคร

     ๐ ประชาธิปไตยของหมู่หมา
เบื่อระอากับความอยากเป็นใหญ่
นักการเมืองไร้สมองประเทศไทย
ชั่วจัญไรหมาไม่แดกมิต่างกัน

     ๐ สูกัดกันแต่ทำร้ายประเทศ
แสนทุเรศพวกกระหายกระสันต์
ชีวิตสูที่มีแต่ละวัน
ตะบี้ตะบันแย่งอำนาจกันครอง

     ๐ สูเกิดมาเพียงแค่ชิงหมาเกิด
อ้างตนเป็นผู้ประเสริฐจองหอง
ยกอำนาจบาตรใหญ่อวดลำพอง
แต่มิเคยสนองบุญคุณแผ่นดิน

     ๐ สูจะให้คนตายอีกกี่ศพ
จึ่งพบประชาธิปไตยถ้วนถิ่น
ประชาชนร่ำไห้น้ำตาริน
สูมันสิ้นศักดิ์ศรีความเป็นไทย

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”