หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
ป ร า ร ถ น า | |
...
ขุนเขาตั้งตระหง่าน สูงเหยียดเสียดฟ้าท้าทาย สายลมอ่อนโยนผ่านสัมผัส กระซิบมอบความผ่อนคลาย ทั้งเม็ดฝนจนโตรกธาร คล้ายชำระภาระอันหนักอึ้ง บุปผชาติเบ่งบานบนชะง่อนผา ส่งกรุ่นกลิ่นไว้อาลัยแด่ความทุกข์ทรมาน อบอวลทั่วหุบเขา นักรบผู้หวังรอดกลับจากแนวรบ ฝันถึงรอยจุมพิตของหญิงรัก แม้จอมยุทธ์ผู้สันโดษเดียวดาย เดินทางร้อยสายหลายหมื่นลี้ ยังปรารถนาสหายและเมรัยเพื่อปลุกปลอบ ท่ามกลางรอยยิ้ม ลึกล้วนยังครวญหาแรงใจ มากล่อมประโลมดวงจิต และซับน้ำตาอันตกใน เช้าแล้ว !!! แสงอรุณส่องกระทบต้นไม้ใหญ่ ส่งราตรีสู่หลับใหลอยู่นิจนิรันดร์ ... | |
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-08-05 06:19:56 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3682069) | |
พอเปลือยตัวออกจากฝัก เพลงกระบี่ก็ยิ่งงดงาม ขุนเขากลับดูกระจ้อยร่อย เหลือเพียงการค้นหากระบวนท่าให้ตัวเอง พเนจรไปเถิด...จอมยุทธผู้ทรนง ทางเบื้องหน้ายังท้าทายนัก ----------------------------------------------------- ฝัก = ฉันทลักษณ์ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-05 12:32:58 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 870496 |