สวัสดีครับ 

บทกวีชิ้นนี้ดูออกแนวหนักนะครับ ซึ่งปกติจะเห็นคุณภูสุภาเขียนแนวเบาเบา นุ่มๆ 

ทำให้ผมนึกถึง "ดวงใจจึงจำนรรจ์" -ไพวรินทร์  ขาวงาม (ซึ่งเป็นหนึ่งในหนังสือที่ผมชอบมากที่สุด)

สวัสดีค่ะ คุณ รศ.

ชอบค่ะ คุณไพวรินทร์  ขาวงาม

แต่ไม่เคยอ่านเล่มที่ว่า 

กลับบ้านต้องไปหาอ่าน

ช่วงนี้ ติดกับ ของตนเองอยู่ค่ะ

หนัก ดึง ไม่ออก..

สวัสดีอีกครั้งนะครับ

อดไม่ได้ที่จะนำมาแบ่งปัน เพราะชอบมากเลยอยากให้คนอื่นรู้มั่งครับ

๒๘

มีหนังสือบางเล่มให้เราอ่าน

มีนิทานบางเรื่องให้เราฝัน

มีบทเพลงบางเพลงรำพึงรำพัน

เข้าใจกันได้บ้างบางเรื่องราว

๔๙

ผ่านมาสิ! ฟังสิ! แม้สักครั้ง

ตราบวิญญาณฉันยังไม่ซุกซ่อน

ทุกเพลงใดได้สดับไม่ซับซ้อน

ขอกล่อมเธอหลับนอนสักชั่วคืน

๕๐

ถ้าเหนื่อยนักพักนอนเถิดเพื่อนรัก

พรุ่งนี้  ตะวันจักปลุกเราตื่น

ตื่นมาดูใจเพื่อน  ยังหยัดยืน

หรือล้มลงสะอึกสะอื้น  จากไปแล้ว!

-ดวงใจจึงจำนรรจ์

ไพวรินทร์  ขาวงาม

   ปล่อยวาง

ว่างเปล่า

เรื่องราว

ที่เป็นอยู่

   พึงรับรู้

ธรรมชาติ

วิถี

สายธาร

ห้วงเวลา

นาที

   ยากแท้

ตัวเราจะหนี

หลบลี้ไกล

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

ภูสุภา  เธอเป็นอะไรไป เครียดเกินไปหรือเปล่า  ห่วงนะ   เอาจิตมากำหนดใจให้ได้นะ

 ขอขอบคุณ คุณตาต้อม

สบาย สบาย แล้วค่ะ

ทำงานทันแล้ว

ไชโย...

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ใกล้ ๆ จะได้กลับไปพูดคุยกันแล้วค่ะ